‘Het is te smal, te schuin en zacht zand, neem gewoon het volgende pad!’
‘Past makkelijk, klap je spiegel maar in’
Zo begon vandaag onze rit vanuit Mahmid terug naar de bewoonde wereld. We hadden het verkeerde zandweggetje genomen en zo kwamen we via de vuilnisbelt en dat rottige binnenweggetje toch weer in de bewoonde wereld.
En dat is dan mét navigatie. Soms zie je mensen lopen, als stipjes in de woestijn, en vraag je je af waar ze dan naar toe gaan als er in de verste verte geen huisje geen hutje, geen tent te zien is.
Niet naar Timboektoe in ieder geval, want dat is vanaf hier 52 dagen per kameel!
Die aanwijzing staat er nog uit de tijd van de handelskaravanen die hier de Sahara introkken.
Dit is nog steeds een vruchtbaar gebied, dat bewoond wordt door Arabieren, Berbers en afstammelingen van slaven.
We waren gisteren op een markt waar om deze tijd van het jaar hoofdzakelijk dadels worden verkocht en dat zijn er vèèl!
Een route met veel ‘Kashba’s’, ommuurde enclaves waarachter een familie, een plantage of een heel dorp gehuisvest is.
Wat een tegenstelling met de hypermoderne zonnecentrale die we zagen bij Ouarzazate, een toren gebouwd van spiegels.
Zonne energie wordt daar omgezet in stroom, wordt de toren te warm dan verplaatst het brandpunt om te voorkomen dat hij in brand vliegt. En zo kwam het dat we in eerste instantie dachten naar de maan te kijken die die dag de hele dag te zie zou zijn, het was de toren...
En nu... nu rijden we al uren door het niets... af een toe bewoond door Nomaden, op weg naar onze volgende overnachtingsplek, een woestijngedeelte van stenen en zijn jullie weer op de hoogte van ons doen en laten!

Geschreven door RondjeChina