"Ja maar zo ver van te voren plannen wij niet hoor"
Dat was de reactie van Fred en Wilma toen we in Maart meldden dat we hen wilden opzoeken in Albanië.
En toch verliep alles bij ons precies op schema, en kwamen deze dagen ook voor Fred en Wilma precies goed uit.
Wat een warm welkom bij onze familie!
We waren alle vier onder de indruk van het werk dat zijn in Albanië ogenschijnlijk onvermoeibaar verrichten.
Waar velen van ons allang zouden opgeven, zetten zij hun tanden erin om vol overgave alles te doen wat in hun macht ligt.
Gevangenzorg, zowel in de gevangenis als bij de betrokken families, hulp in psychiatrische ziekenhuizen, het opzetten van de eerste voedselbank in Albanië, waar ze kunnen zetten zij zich in om de omstandigheden van kansarme mensen te verbeteren.
Je kunt alles over hun werk lezen op
www.fredwilma.webs.com
Lekker een dagje gerelaxed, geen km maken maar de camper weer eens uitmesten. Dat was ook wel nodig, want om het huis van Wilma en Fred te vinden hadden we de weg gevraagd aan een boertje, die zeer behulpzaam bij ons instapte en meereed om het juiste huis aan te wijzen en dat is gelukt, we hebben het gevonden en dat niet alleen, we vonden nog véél meer!
Koeienpoep wel te verstaan, op de vloer en op alle kleedjes!
Tijd om te poetsen dus.
Ben en Anneke hebben een wandeling gemaakt in de omgeving wat eindigde in een race tegen de invallende duisternis.
Fred heeft hen op een prachtig plekje afgezet "dan moet je daar beneden even kijken waar je de rivier kunt oversteken"
Dat zou prachtig geweest kunnen zijn als ze 's morgens waren vertrokken, maar niet om drie uur 's middags. Het lopen werd met het donkerder worden snelwandelen, en met het invallen van de duisternis een soort looppas mààr ze hebben het huis terug gevonden.
En voor je het weet is de tijd alweer voorbij en zijn we weer onderweg naar onze volgende bestemming.
We hebben een prachtig oud stadje bezocht, Gjirocastër, net over de grens van Griekenland.
Ook in Albanië zien ze helaas geen belang in het gebruik van afvalcontainers.
We verlaten Albanië om snel door te rijden naar Venetië.
Een prachtige kustroute, brengt ons door Montenegro en Croatië, een klein stukje Bosnië en verder tot Dubrovnik , nog een stukje Slovenië en we slaan ons kamp deze nacht op in Venetië.
Wat ons echt verbaasd heeft is dat we al maanden lezen en horen over problemen met vluchtelingen, strengere grenzen en controles, maar alleen toen we Turkije verlieten hebben we een echte controle gehad.
In Europa mogen we overal doorrijden, zes grenzen, geen controles.... Nou ja geen.... als je meetelt dat ze ons gezicht wilden zien zijn we twee keer gecontroleerd.
In Venetië hadden we onze eerste frisse dag, de jassen moesten aan! We zijn naar het eiland Murano gevaren, bekend door glasbewerking en hebben daar een glasblazerij bezocht.
Een uitgebreide lunch was ons galgenmaal met Anneke en Ben.
Zij vertrekken met het vliegtuig en wij maken onze reis volgens plan af met de camper.
Gelijk eindigt hier wel zo'n beetje dit reisverslag, er vanuit gaand dat Europa voor de lezers bekend terrein is.
We melden ons na onze thuiskomst nog een allerlaatste keer en dan gaat het boek in ieder geval voor deze reis dicht!

Geschreven door RondjeChina