We stoppen langs de kant van de weg en Piet gaat met behulp van handen en voeten op zijn beste Iranees vragen waar een bakker is..
"Klim maar achterop de motor en ik breng je"
Nou.... zover we het verkeer tot nu toe hebben leren kennen wordt dat een kamikaze rit, en ziekenhuizen hebben we nu wel genoeg gezien.
" Wacht even" wordt ons ook weer met handen en voetenwerk duidelijk gemaakt.
Binnen 5 minuten hebben we van verschillende mensen 10 'pannenkoek' broden gekregen, een zak granaatappels, een zak dadels en een héleboel bezoek.....
Offe.... we moeten tanken... Voor de duidelijkheid leg ik eerst even uit hoe dat hier werkt.
De Iranezen hebben allemaal een tankpas, benzine is hier spotgoedkoop, inwoners betalen alleen transportkosten, toeristen betalen ook de benzine of, zoals in ons geval, diesel. Voor de toeristen hebben pomphouders een aparte pas, voor ons is het dubbel zo duur, wij betalen omgerekend maar liefst 20 eurocent per liter. Doe maar ruig en gooi maar hélemaal vol.
En als Piet wil betalen wijst de pomphouder dat rigoureus af!
" Welcome in Iran mister, a gift from me for you. Is there anything else I can help you with?"
Ook een fooi wordt niet geaccepteerd. Misschien omdat zijn zakken dan te zwaar worden, want dat geld hier is ook wat hoor, we rekenen 3 Euro voor 100.000 Riaal de biljetten gaan vanaf 1000 en er zijn zelfs munten! Zelfs mij, met mijn 'vreemd geld' ervaring, stijgt het boven het hoofd.
Of.... We zoeken een plekje waar we kunnen overnachten, en vinden dat in een zijstraatje. We zitten goed en wel buiten aan ons alcoholvrije biertje en daar komt de 'buurman', " Welcome to Iran, where are you from?"
En het eten konden we met moeite afslaan, maar thee drinken.... Het was onbeleefd om na 4 keer nog steeds te weigeren dus bij de familie op de thee, leuk om zo bij een familie in de tuin op een kleedje aan de thee te zitten!
We bezichtigen het huis, waar in elke ruimte een Perzisch tapijt ligt en een tv hangt en daar houdt het dan zo ongeveer mee op.
Iranezen leven buiten, op een Perzisch tapijt met veel kussens en een grote pot thee, meer willen ze niet, het wordt allemaal maar stoffig hier in die woestijn!
Met een grote zak dadels komen we weer thuis, na de mensen verzekerd te hebben dat we ons echt redden en dat wij echt op een zachter matras lekkerder liggen, dat zijn zo dan weer onze gewoonten.
Trouwens dat alcoholvrije biertje dat was gewoon een Bavaria. Van enige boycot is hier weinig te merken, alles is verkrijgbaar, het komt alleen via andere wegen het land in.
We dachten zelfs een KFC gevonden te hebben, maar helaas, geen patatje of stukje kip, alleen pizza, maar dan wel met een flesje Coca Cola erbij !
Overal waar we komen horen we " Welcome to Iran, can I help you?"
Er wordt gezwaaid, duimen opgestoken, met andere woorden in Iran ben je van harte welkom,
Daar kunnen wij nuchtere kaaskoppen wat van leren!

Geschreven door RondjeChina