Zoals beloofd eerst de foto’s van Veliko Tirnovo
Een prachtig oud stadje met een nog oudere vesting met de lastige naam Tsarevets. En dan tussen en achter al het moois ‘de oude zooi’ zoals wij dat dan noemen.
Terug op de camping hebben we lekker in en om het zwembad gelegen en kwamen we Nederlanders tegen, notabene een aannemer uit Noord-Holland en zo rolden er allerlei namen uit van wederzijdse bekenden, een klein wereldje weer! Onder het oog van deze meneer maakte Piet een uitglijer en … jawel hoor ook deze meneer heeft knieproblemen gehad en gaf direct de naam van de beste kniekliniek in Nederland, de afspraak was snel gemaakt, en daarmee ook de beslissing dat we niet verder van huis willen, hij maakt soms rare smakkers en voor je het weet is er wat gebroken!

De volgende morgen vertrokken we naar Albanasi een architectuur stadje op de Unescolijst
De straatjes zijn zo smal dat je er met onze camper echt niet in kan rijden. Piet waagt zich niet aan straatjes met kinderhoofdjes, dus ben ik daar alleen een rondje gaan lopen.
Elk huisje is ommuurd en er staat een kerkje wat aan de buitenkant een boerenschuur lijkt maar van binnen is elke centimeter prachtig beschilderd.

Onze volgende stop waren oude Romeinse opgravingen. Je zou het ook een berg oude stenen kunnen noemen, maar toch was het bijzonder, ooit was het een echte stad, met een overdekt theater van 32 x 28 mtr met winkeltjes eromheen en dat allemaal zo rond het jaar 1000.

En met al die Bulgaarse cultuur in ons hoofd zijn we richting Roemeense grens gegaan, over de Donau, daar waar we de letters weer als zodanig herkennen en daar terug naar de camping vanwaar we ook vertrokken naar Bulgarije, de camping aan het water met de o zo vriendelijke beheerster die een zalfje kwam brengen wat verlichting moest brengen voor Piet’s knieën, en daar is het wachten nu op.

Geschreven door RondjeChina