Het was even wennen, na de gezellige drukte van overwegend witte mensen waren we weer in de minderheid tussen donkere mensen die volop Swahili praatten, overigens ook heel gezellig!
We verblijven nog een weekje in de Lodge van de familie.
Om in levensonderhoud te voorzien proberen ze met de hele familie een Lodge op te zetten en wij waren met Peter, Kim en de kinderen de allereerste gasten, de plannen zijn groot, een safaritour op touw zetten overnachten in de lodge en iedereen in de familie draagt bij door te koken de tuin te doen schoon te maken of als taxi uitstapjes te maken, zo hebben ze van alles uit kunnen proberen en konden we er achteraf goed over praten hoe het ging, wat gasten verwachten, kortom sterke en zwakke punten. Peter en Kim konden met hun ervaring in Hongarije waardevolle tips geven. En nu maar hopen dat de klanten komen, dus wil je op safari? Informeer gerust!
Titus voelde zich niet fit genoeg om een grote reis te ondernemen en zodoende zijn wij met onze privechauffeur Joachim afgereisd naar de Hadza tribe. Het zijn bosjesmensen waarnaar je echt op zoek moet omdat ze zeer regelmatig verhuizen, het wild dat ze eten achterna.
Hun spraak is heel bijzonder, met klikgeluiden.
Ze leven helemaal buiten vrouwen slapen met hun kinderen in een hut die gevlochten wordt van planten die er gewoon al staan dus die groeien steeds vaster in elkaar.
Titus gaat er sinds jaren een paar keer per jaar naar toe om te evangeliseren en neemt dan rijst maismeel en vitaminen mee deze keer kwamen wij het brengen. Met een tolk ga je op zoek in het gebied en als je een rookkringeltje ziet of een kind ziet weghollen weet je dat je in de buurt bent en gaat de tolk toestemming vragen om te komen bezoeken.
De mannen stonden op punt om te gaan jagen, de ervaren jagers vertrekken ‘s morgens in alle vroegte en de jongeren gaan wat later en komen ook sneller weer thuis met alleen klein wild.
Als er wat gevangen is eten ze 1 maaltijd per dag. Kinderen gaan niet naar school, die blijven bij de vrouwen en gezamelijk zoeken zij naar eetbare planten.
De overheid heeft deze mensen een aantal jaren geleden huizen aangeboden maar toen de eerste regen op het dak kletterde zijn ze letterlijk gevlucht en hebben besloten om zich niet te wagen aan zoiets gevaarlijks als een huis.
We hebben veel geleerd en voelden ons weer zeer gezegend met de plaats waar ons wiegje stond!
Onderweg hebben we nog wat mooie plekjes bezocht, omdat het net voor het regenseizoen is is het water in de meren bruin/paars maar ook dat is weer bijzonder om te zien. Normaal zitten er veel flamingo’s, er waren er wel wat, maar de meesten zijn vertrokken naar Ngorongoro op zoek naar fris water.
Het waren best slopende dagen, dat geklots en gehobbel de hele dag door de rimboe is best intensief dus na thuiskomst even een dagje rust en toen naar de Kilimanjaro,niet naar de top, maar 2210mtr, de basecamp van waaruit je in 4 dagen naar de top kan klimmen. Wij vinden dit met de auto bereikbare punt een mooi doel, genieten van het koele klimaat op ‘de Kili’ met een bakkie koffie en dan weer naar beneden. Overal zijn boeren bezig die rusten dan in een soort van slaaphut uit voor ze verder gaan.
En toen volgde zondag onvermijdelijk de dag van het afscheid, natuurlijk niet zonder weer als eregasten voor in de kerk te hebben gezeten en vooral genoten van de vrolijke muziek maar met een goede tolk die ons prima uitlegde waar Titus over sprak, de storm op het meer, Jezus sliep, als er iets is mag je hem altijd ‘wakker maken’ hij ligt te rusten, maar hij is er wel!
En daarna het afscheidsdiner, ik schrok echt want er was speciaal een kok ingehuurd die ons haarfijn uitlegde wat er allemaal op tafel lag aan groenten, maar ook aan vlees, dit is de maag, dit de slokdarm enz, nou is mijn buik hier behoorlijk van slag geweest en dat raakte hij bijna weer bij deze aanblik! En de vliegen! Een niet te tellen aantal vliegen!
Maar saved by the bell want Joyce, de kok van onze lodge’ zag me waarschijnlijk verschieten en kwam gelijk zeggen dat onze magen niet bestand zijn tegen de beefstew van deze kok, voor ons had ze al iets anders gemaakt.
Het afscheid werd een tot ziens en zo zijn we dan vandaag op Zanzibar geland en dat is wel even andere koek! Het worden een paar verwendagen!

Geschreven door RondjeChina