Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en de kleur is.......Grijs!
We doen verwoede pogingen om de Taklamakan achter ons te laten, maar het valt niet mee !
2 dagen door een zandstorm laat zo zijn sporen na, en elke keer als we iets opendoen is er méér grijs, tot in de boeken vinden we het stofzand en we vrezen dan ook dat dit souveniertje ons nog jaren zal achtervolgen!
Toch hadden we het niet willen missen.
Xinjiang is een autonome staat van China (net als Tibet), er wordt een andere taal gesproken, en de cultuur is ook totaal anders dan bv. in de omgeving van Beijing of Xi'an.
We voelen ons bevoorrecht dat we hier mochten zijn, het is heel moeilijk om hier te worden toegelaten.
We hebben onze ogen uitgekeken en genoten van de markten, de kleine winkeltjes, waar de winkelier op bed ligt te slapen, wachtend op een volgende klant. Dat is zo gek nog niet bekeken, het is hier zó warm!
Wij hebben op een paar plaatsen op advies van de neuroloog in een hotel geslapen, het is beter voor Piet om s'middags in een koele kamer te zitten, het gaat overgens heel goed met zijn gezondheid, het is echt alleen nog de warmte waar hij nu last van heeft, trouwens ik heb ook genoten van de koelte op de hotelkamer, het is echt geen harden zo warm, vandaar dat ik die bedden in de winkeltjes wel snap!
Het leven vindt hier in de zomer buiten plaats, er worden op straat spelletjes gespeeld onder het oog van een groot publiek, er wordt op straat gekookt en thee gedronken.
In de buurt van Kashgar naar een veemarkt geweest en natuurlijk naar een Bazaar.
En na Kashgar richting grens was het landschap weer wonderlijk mooi, met een oranje rivier langs de weg reden we tussen de schapen!
En dan volgt na al die drukte Kirgizië, met weinig inwoners en veel mooi berglandschap, we zijn klaar voor het volgende avontuur!

Geschreven door RondjeChina