Ik zeg wel alle grenzen, maar we hebben er nog eentje te gaan. We zijn aangekomen in Duitsland en zowel bij de Zweedse als de Deense als de Duitse grens hebben we nergens douane gezien, gewoon doorgereden dus.
Het leuke van in het najaar reizen is wel dat je niet hoeft na te denken over een overnachtingsplek.
Het is niet dat we ons daar ooit zorgen over maken, maar nu is er overal volop plaats, zoals in Lomme, waar we overnachtten met uitzicht op de Oresundbrug, een prachtig plekje, maar in de zomer hadden we door onze lengte zeker niet kunnen staan. Nu als enige konden we gaan staan hoe we maar wilden met een prachtig uitzicht.
Denemarken is alleen toegankelijk om door te reizen voor Nederlanders, om die reden hadden we onze instapkaarten en alle bonnetjes van tanken bewaard om aan te tonen dat onze quarantaine tijd erop zit en zo konden we met een gerust hart een stop maken in Christiansfeld.
Dit stadje staat op de lijst van Unesco World Herritage omdat het één van de best bewaarde kerkdorpen is gebouwd door de Herrnhutters vanaf 1773 en is architectonisch helemaal in dezelfde stijl en zo gebouwd dat mensen hun geloof konden ‘leven’.
Het hele dorp wordt al 15 jaar gerestaureerd en je voelt de sfeer van toen...
Het middelpunt is de kerk, met daaromheen huisjes en huizen. Zo is daar een apart mannen en vrouwenhuis voor vrijgezellen, waren achter het mannenhuis werkplaatsen voor verschillende ambachten en achter het vrouwenhuis stond het weduwenhuis, voor oudere alleenstaande vrouwen en weduwen die werden verzorgd door de dames uit het vrouwenhuis.
God’s akker, zoals de begraafplaats wordt genoemd heeft ook nog een bijzonderheidje.
Alle mannen worden begraven met het hoofd naar het westen, de vrouwen met het hoofd naar het oosten. Wij zijn er niet achter waarom dat was misschien dat één van onze lezers het weet? Elk graf en elke steen heeft dezelfde maat, we zijn allemaal van gelijke waarde!
En om onze stadswandeling af te sluiten dronken we koffie met daarbij traditionele honningkage volgens recept van toen.
Het smaakt als een soort muffin van ontbijtkoek, lekker voor ons én om mee te nemen naar huis, voor alle (klein)kinderen eentje dus de bakker was blij met ons!
Nu zijn we in Duitsland en denk ik dat het volgende verslag ook het laatste van deze reis die toch wel op een bijzondere manier uitpakte, maar we kunnen nog van alles beleven in die laatste dagen..... je weet nooit hoe de dingen lopen!

Geschreven door RondjeChina