Een half jaar lijkt heel lang, maar opeens is het om, omgevlogen kunnen we wel zeggen!
Verleden week was het dan zo ver, eerst de grens Georgië/Turkije en vervolgens naar Trabzon om Ben en Anneke op te halen.
Omdat er geen programma meer was met de groep van Seabridge hadden we besloten om hen te verrassen door eerder te komen
We hebben met elkaar Trabzon bekeken, maar waren niet erg onder de indruk.
Wel heel leuk dat er iemand op ons af kwam voor een praatje, een man die 35 jaar in Nederland heeft gewerkt en een praatje wilde maken,
Die komen we dagelijks tegen, we worden aangesproken, er wordt getoeterd, op het raam geklopt "Amsterdam of Rotterdam?" Allemaal mensen die in Nederland gewerkt hebben of familie hebben die naar Nederland is vertrokken.
Waar we wel van onder de indruk waren is Capadocië, wat een gebied, en wat een historie!
Om 6 uur moesten we aantreden voor het ontbijt om vervolgens naar luchtballonnen te worden te worden gebracht voor een spectaculaire luchtreis.
Het landschap van Capadocië is zó apart, en dan vanuit de lucht... Prachtig.
Varend van de ene naar de andere vallei zegt een man tegen zijn vrouw " Waarom heet dit de liefdesvallei?"
Antwoord de vrouw "Kijk om je heen en gebruik je fantasie"
Ik zou zeggen bekijk de foto's en doe hetzelfde!
We hebben een klooster bezocht uit de rotsen gehouwen, wat later in gebruik is genomen als Caravanserij en een ondergronds dorp van zeven (!) verdiepingen waar Christenen zich verschansten in tijden van vervolging.
In het dorp waar wij waren konden 2000 mensen wonen. Het langst dat ze er noodgedwongen verbleven is 6 maanden.
Alleen om hun doden te begraven kwamen ze naar buiten en namen dan het afval mee en leegden gelijk hun 'porta potti'
Vandaag gingen we op weg naar Pamukkale, alweer zoiets bijzonders!!
Onderweg nog een Caravanserij bezocht, we hebben al heel wat van dit soort Karavaanherbergen gezien onderweg, maar deze was prachtig, in gedachten zie je al die met zijde en kruiden beladen kamelen daar binnenlopen.
En opeens staat er dan een spierwitte berg, het lijkt sneeuw, maar het is Travertin, een gesteente, we zijn aangekomen in Pamukkele!
We hebben er overheen gelopen, een aparte gewaarwording, het was warm vandaag, maar je hebt het idee dat het daar koud hoort te zijn door dat wit, wat er uitziet als sneeuw.
Morgen rijden we weer verder, op weg naar Efese en we vragen ons af hoe het mogelijk is dat we na een half jaar nog iedere dag dingen zien waarvan we ons afvragen 'hoe is het mogelijk?'

Geschreven door RondjeChina