Terwijl in Nederland code rood wordt gegeven voor het weer, kregen wij in Praid code rood vanwege extreem onweer. En dat barste los!
Gelukkig kort maar krachtig en precies toen wij terug kwamen van ons uitstapje in de omgeving van Praid.
Deze plaats roept vooral voor Kim en Péter veel herinneringen op en om die reden heb ik ook Kim gevraagd of ik haar verhaal daarover hier bij de foto’s kon zetten, en dat mocht…..


Het is zeker 25 jaar geleden dat ik voor het laatst in Roemenië geweest ben. Notabene het land waar Péter en ik samen “uit de kast” gekomen zijn 😄

Lang verhaal maar ik zal proberen het kort te houden ☺️
Toen we Ca 15/16 jaar oud waren mocht Péter een keer met ons mee naar Roemenië. In die tijd (dan praten we over 1987 ofzo) was Roemenië nog communistisch onder het bewind van Ceaușescu en de securitate.

Toen we in Praid waren om bij mensen op bezoek te gaan (wat als westerling ten strengste verboden was!) waren wij (de kinderen) al naar dat gezin gegaan terwijl mijn ouders met een grote camper (lees bus omgebouwd tot camper met 5 bedden, toilet, “zitkamer” keukentje en alles er op en eraan) net buiten het dorp waren geparkeerd om de bus een beetje aan kant te maken.

De securitate had hen gespot (hoe is het mogelijk een onopvallende Nederlandse camper in een piepklein dorpje 🤣) en was bij hen gestopt om te vragen wat ze kwamen doen. Terwijl mijn ouders een verhaal ophingen over omgeving, kinderen zijn aan het wandelen etc, schoot de familie natuurlijk zwaar in de stress want als zij betrapt zouden worden met ons in huis zaten ze zwaar in de problemen.

Dus in alle haast werd de tafel weer afgeruimd (we zouden gaan eten) en werden wij (Péter, ik, mijn broertje en zusje) in een kast gepropt en de deur op slot gedaan. Daar moesten we heel stil blijven zitten zonder ook maar een enkel geluid te maken, tot de securitate vertrokken was en de kust weer veilig zou zijn.

Na een flinke tijd wachten mochten we uit de kast komen en werden we naar mijn ouders gebracht. Om veiligheidsredenen hebben we maar niet meer bij dat gezin gegeten, maar hier is dus onze levensreis begonnen.

Het heeft nog een paar jaar geduurd voordat het echt serieus werd omdat Péter ook in een communistisch land woonde, hoewel toen veel minder streng dan Roemenië, en hij alleen Russisch en Hongaars sprak en ik alleen Nederlands en Engels. We dachten dus alle 2 dat het bij een vakantie liefde zou blijven, maar zie hier, 35 jaar later, 25 jaar getrouwd en 4 (+ 1 “bonus”) kinderen rijker

Wat voor verschil is het om ze nu in alle vrijheid te mogen bezoeken. En dan ook nog samen met opa en oma! Wederom een unieke en mooie reis.

Geschreven door RondjeChina