Na regen komt zonneschijn en vanochtend starten we met een strak blauwe lucht en een zonnig humeur. Na een voortreffelijke nachtrust hebben lijf en vooral de onderdanen zich gelukkig goed hersteld, al zijn de voetjes nog wel wat gevoelig. Na wat tips over de route worden we uitgezwaaid en dalen we in het ochtendzonnetje af de vallei in. Vogeltjes en krekels vergezellen ons met hun gezang, gefluit en getjirp (ik heb geen beter idee hoe je het geluid van een krekel noemt).

Voor vandaag weliswaar geen 30+ kilometer, maar 'slechts' 25 met 750 meter stijgen en 940 meter dalen. Best wel pittig en het zal vandaag niet vroeg worden voor we in Collepardo aankomen. Voor alle zekerheid naar de B&B een berichtje gestuurd dat we eind van de middag verwachten te arriveren.

Zodra we de route bij de 'Ponte San Teodoro' weer hebben opgepakt gaat het pad omhoog. Drie Italiaanse jonge mannen komen ons tegemoet met doorweekte schoenen en broekspijpen. We kijken elkaar eens aan en laten het er nog even bij. Het pad is vooralsnog 'stenig' en geeft nog geen aanleiding tot...naarmate we verder stijgen wordt het wel wat vochtiger en besluiten we als voorzorg de 'gaiters' aan te doen. Aafke haar broek is net weer een beetje toonbaar. Ondanks dat we in de schaduw lopen, begint het 'luie zweet' al snel in straaltjes over ons gezicht te lopen en als we bij de 'Santa Maria della Portella' komen is het even tijd voor een korte pauze.

Een lichte afdaling langs de heuvel volgt, af en toe is het weer kleien, tot we bij een watertje komen en de klei van onze schoenen kunnen halen. Eigenlijk overbodig want het pad gaat omhoog onder bomen door, over 'berg'weides, koeien/paarden paadjes en stroomgeulen. Dus terug bij af. Op het hoogste punt komen we voor ons gevoel in 'the middle of nowhere' bij de 'Arche de Trevi', een Romeinse tolpoort. Verbazingwekkend hoe ze in die tijd dit soort bouwwerken maakten. Gigantische stenen, Arbo-technisch onverantwoord, en dan zo'n boog die perfect is gemaakt. Wanneer ik wat foto's maak en op één knie zit, hoor ik wat gepiep, kijk ik op, staat er een jonge hond naast me. Zo'n witte...als jong hebben ze al de grote van een 'Golden Retriever'.

Door een fraaie natuur, schitterende bloemenweiden, een speelse jachthond met van die flaporen en langs wat paarden (ook natuur) dalen we af, missen een markering en belanden te vroeg op de doorgaande weg naar Guarcino waar we willen lunchen. Over de weg passeren diverse motorduivels en zien we ook met regelmaat de herdenking plaatjes van verongelukte mensen. Vast geen motorrijders.

Na wat teveel kilometers asfalt lopen we Guarcino binnen en stoppen meteen bij Albergo Guilana en gebruiken daar de lunch, want beiden zijn we door onze brandstof heen. Een uitgebreide heerlijke antipasti en als extraatje krijgen we ook nog verschillende bruchetta's. Het gaat er rap in en na een uurtje voelen we ons weer fit genoeg voor de resterende 10 kilometer.

Als we vertrekken spettert het een beetje en doen we als voorzorg de regenhoezen over de rugzakken. Achteraf viel het gelukkig wel weer mee en bleef het droog. Wel veel gerommel en gedonder in de bergen achter ons.

De route gaat verder langs de heuvelrug, af en toe wat sterker stijgend en uiteindelijk dalend tot aan Collepardo waar we om halfzes aankomen bij de B&B. Het is een oud pand uit de 15e eeuw met diverse kamers en veel niveau verschillen, beschilderde plafonds en uitgesleten vloeren, maar toch ook van wat moderne voorzieningen voorzien, maar geen internet. Terwijl we de dagelijkse was doen, begint het te onweren. Het dichtstbijzijnde restaurant is om de hoek, Vittorio's. Weinig tijd om dan wat anders te kiezen. Achteraf blijkt dat we niets beters konden kiezen, want het restaurant is in de wijde omgeving bekend en het is er al gauw vol met mensen. Een oude baas (90+) en waarschijnlijk de vader van de eigenaar, scharrelt wat tussen de tafeltjes door en helpt in zijn eigen tempo mee in de bediening met wat hand en spandiensten. Als hij een dienblad vol heeft gezet is dat toch te zwaar voor hem. Hij laat het staan voor de jongere garde en gaat rustig weer door. Zo kun je je op je oude dag toch nog verdienstelijk maken en krijg je ook nog van alles mee. Ontzettend lekker gegeten voor een zeer zacht prijsje (hoe Hollands)...

Geschreven door JohnTube