Uit een warm nest.......

Frankrijk, Fouchères-Aux-Bois

Eerst nog even over het etentje van gisteravond. Het was een zeer gezellige avond, waarbij de vrienden van Mamie (Claire en Alain, George en Nadine) rekening hielden met mijn taalkundige beperking 😔, zelfs af en toe iets in gebrekkig Engels probeerden te verduidelijken, zodat ik de gesprekken ook redelijk kon volgen. De maaltijd en alles daaromheen was niet op zijn pelgrims, en levert voldoende brandstof voor de komende dagen.
@ Jack en Marleen: deze Hollander gaat toch langzaam over naar het Frans, al is het Limburgs voor mij nog steeds veel makkelijker te begrijpen 😁.

Na het onbijt gaat Mamie nog even naar de bakker om brood te halen voor mijn lunch. Er worden vervolgens twee 'Sandwiches Parisienne' gemaakt en netjes ingepakt, samen met een stuk koek, ik mocht eens verhongeren. Dan is het voor mij tijd om op pad te gaan. Na de afgelopen dagen valt het me moeilijk om afscheid te nemen. Je komt binnen als vreemde en als je vertrekt laat je 'vrienden' achter. Ze zou het erg op prijs stellen als ik nog eens langs kom, samen met Aafke.

Het is bewolkt en fris, goed wandelweer. Vanuit Bar-le-Duc is het eerst omhoog naar het 'Forestêre de Bazincourt' en over een breed pad loop ik ettelijke kilometers door het bos. Op een enkele jogger en fietser na loop je alleen, samen met je gedachten. Het is erg fijn om al die aardige en verschillende reacties op mijn verhaaltjes te lezen en zet me, net zoals de vragen van de mensen onderweg, ook aan het denken. Het hoe en waarom van deze wandeling, waarom Rome, waarom die route door de Alpen......waarom vijf maanden weg van een veilig thuis? Aan het 'eind van mijn route' zal ik vast wel een antwoord hebben.

Op internet las ik de uitbundige koppen over de prestaties van Max Verstappen en ergens ook nog een kort artikeltje over de vermissing van een 65-jarige vrouw uit Brunssum, die onderweg is naar Compostella. Een groot verschil in snelheid, maar alle twee met risico's, en beiden op weg met een doel, naar een finish. Ik hoop dat de mevrouw Compostella veilig bereikt en Max niet als Senna eindigt.

Onderweg naar Mauhan, op 21 km van Bar-le-Duc, neem ik halverwege, op één van de vele boomstammen, de tijd om te lunchen. Er passeert een groepje mensen, drie stellen, die enigszins een verwonderde blik werpen. Na wat beleefdheden en vragen, lopen de heren door, maar de dames blijven nog een tijdje staan. Willen wat meer weten van die Hollander met hoedje en blote voeten......na een minuut of vijf wordt er door de heren wat misbaar gemaakt😄 en de dames vertrekken al babbelend op hun dooie gemak naar de mannen.

Onderweg naar Mauhan passeer ik wat kleinere dorpjes, het is overal erg rustig, maar geen gelegenheid voor een kop koffie. Langs de kant zie ik her en der wat orchideeën staan, althans voor zover ik dat als leek kan beoordelen. Ik hoor het oordeel wel van de deskundigen😊. In Mauhan is het net zo stil als in de voorgaande dorpjes. Toch maar kijken of er ergens een plekje is. Na wat te hebben gevraagd, blijkt er 800 meter verder een Hotel-Restaurant te zijn. Daar heen getogen, is het gesloten en gaat denk ik ook niet meer open. Mensen zijn ook niet genegen om je een plekje te gunnen voor een tentje, ondanks (of juist daardoor) de ruime woningen met grote verzorgde tuinen. Na wat twijfel besluit ik door te lopen naar Fouchères aux Bois, een wat groter dorp, en anders wordt het wild kamperen.

Het is toch nog 6 km en iets uit de richting. In Fouchères is het echter niet veel anders, totdat ik een dame de auto in zie stappen. Het is een arts die haar dagelijks rondje maakt. Via haar kom ik uiteindelijk bij Luc terecht. Luc woont op een voormalig boerderijtje en is na het boeren (als kleine boer was het niet meer rendabel) als techneut bij een firma die autobussen maakt gaan werken (ook die voor Conexxion). Sinds zijn maag operatie (kanker) vorig jaar september en een chemokuur, is hij thuis en met vervroegd pensioen. Bij hem kan ik zonder problemen in de achtertuin staan. Als ik mijn tentje opzet komen er al snel een zestal kinderen uit het dorp kijken. Voor hen ben ik een bezienswaardigheid en ze vragen honderd uit, sommige vragen begrijp ik, maar van heel veel vragen is niets te maken. Even later laat Luc me de doucheruimte en toilet zien en krijg ik een schone frisse handdoek en later nog een kop koffie. In de avond bij een kop thee nog een tijdje zitten praten tot Luc om kwart over negen te moe is geworden. Hij is van mijn leeftijd.......

Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Hey Jan, fantastisch zoals het nu gaat man. Petje af!! Ik moet eerlijk zeggen dat ik door drukte een beetje was achter geraakt met het lezen van je verslagen. Echt leuk om te lezen. Ze worden ook uitgebreider. Zelfs zo dat ik me afvraag of je het op het moment, tijdens het lopen, eten en het in gesprek zijn etc, schrijft. hahaha als een soort van razende reporter. Het is zoals één van de geschreven reacties omschrijft, alsof we met je meelopen. Ik zie alweer uit naar je volgend verslag. Zet m op! Groetjes ook van Arja.

Theo Bleeker 2016-05-19 08:05:59
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.