Door het front.

Frankrijk, Beaulieu-en-Argonne

'Vele wegen leiden naar Rome' en dus is ook mijn geplande route 'Geen wet van Meden en Perzen'. Na de hevige onweersbuien van gisteren heb ik nog eens de route voor vandaag bekeken en besloten om het deel dwars door het bos naar Clermont-en-Argonne te mijden en over de verharde wegen te gaan. De kortste weg is langs de provinciale weg, in één rechte lijn 14 km, wat met frequent verkeer niet aantrekkelijk is. De andere mogelijkheid is een binnenweg die het dal uit en vervolgens door de bossen over de heuvels naar Clermont gaat. Wel 7 km extra, maar naar mijn inschatting rustiger en mooier.

Als je vanuit Varennes de heuvels in gaat, loop je eerst nog langs het 'Pennsylvania Memorial'. In 1927 geschonken door de staat Pennsylvania i.v.m. de slachtoffers van WOI, op zijn Amerikaans en dus groot. Het past niet in de omgeving vind ik, maar anderen zullen er vast anders over denken.

Op de weg zie ik een aantal zwart-geel gekleurde hoopjes, ik dacht eerst dat het aan/plat gereden slakken waren, maar als ik er één zie die wat meer in tact is, blijkt het een salamander te zijn (geweest). Wel zonde van die beestjes, maar gezien het weinige verkeer zullen er een veelvoud ontkomen zijn aan het verpletterende rubber. Degene die de overkant niet hebben gehaald, kunnen als voer voor de vogels dienen.

De GR14, mijn oorspronkelijke route, kruist op een aantal punten de weg en als ik het bospad zie en ook nog bemerk dat er flink wordt gekapt, ben ik blij dat ik 'vaste' grond onder de voeten heb. Daarbij gaat de weg volledig door het bos en kom ik zeer sporadisch verkeer tegen. In het 'Bois d'Argonne' is in 1915 het front tot stilstand gekomen en hebben de strijdende partijen zich ingegraven, de bekende loopgravenoorlog heeft zich ook op deze helling afgespeeld en de loopgraven zijn nog steeds goed herkenbaar in het terrein. Destijds zijn 300.000 soldaten omgekomen over een afstand van 15 km....
Uit de diverse foto's blijkt dat de bomen volledig waren weggevaagd, één grote woestenij. Uit een kaart maak ik op dat ik dwars door de frontlinies loop. Ik probeer er een beeld bij te vormen, maar het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Verderop is iets van een openluchtmuseum met diverse foto's, uitleg en schetsen. Blackadder is er niets bij.

In Clermont om 2 uur eerst nog even geluncht, onvriendelijke en norse bediening, en besloten om door te lopen naar Beaulieu-en-Argonne. Die 11 km moeten nog wel te doen zijn en het scheelt de volgende dagen weer wat. Als ik heb afgerekend begint het buiten wat te spetteren, maar het ziet er nog niet dreigend uit. Toch meteen maar voorbereid op regen en vertrokken. Het eerste uur klaart het weer alleen maar op en krijg ik de nijging om het jack uit te trekken. Een wandelaarster komt me tegemoet in korte broek en een shirtje, ik voel me een tikkeltje overdressed. Een kwartiertje later begint het te rommelen en om half vier heb ik de eerste bui te pakken. Het komt met bakken naar beneden en tijd om de regenbroek aan te trekken heb ik niet. Die eerste bui wordt gevolgd door een aaneenschakeling van buien met nauwelijks droge momenten. Soppend in mijn schoenen kom ik aan in Beaulieu.

Bij de 'Hostellerie de l'Abbaye' zijn ze vol, maar de Belgische dame achter de balie weet een B&B en gaat bellen. Ik kan op dat adres pas over anderhalf uur terecht en mag in de hostellerie wachten, een plekje voor mijn natte bende is geen probleem. Warm en droog met een kop koffie en even later een biertje zit ik daar dan. De hostellerie wordt gerund door een Belgisch echtpaar op leeftijd, gepensioneerde mensen en doen dit als hobby. Hij waarschuwt me om niet met de schemering in het bos te lopen vanwege de wilde zwijnen, groepen van 20 of meer dieren. Ik heb ze nog niet gezien, maar wel de omgewoelde plekken. Een ander stel uit Mechelen zit er ook. Hij was een fanatiek fietser die meerdere tochten heeft gemaakt, Compostella, Krakau, Rome etc. De aankomst in Rome vond hij het minst, dat heb ik al eens vaker gehoord en zal het mogelijk gaan meemaken.

Zodra het tijd is, stap ik op om naar de B&B te gaan. Het blijkt een deel van een oude hoeve te zijn. In een grote schuur staat een gigantische druivenpers uit de 13e eeuw. Die behoorde tot een grote Abdij die in het verleden op deze plek heeft gestaan. De eigenaresse, Caroline, heeft naast de B&B nog een galerie met schilderijen e.d. een erg aardige en 'gekke' dame die ook nog aanbiedt om mijn natte kleren te wassen. Nadat ik terugkom van het eten in de hostellerie staan mijn schoenen te drogen bij de open haard. We drinken een kop thee en onderwijl valt de stroom uit en zit het hele dorp zonder stroom. Bij kaarslicht praten we nog een tijdje verder in afwachting of de elektriciteit er weer in komt.....niet. Een paar keer flikkeren de lampen weer even, start de computer weer op, maar dat is het dan ook. Dus is het met een aantal dingen improviseren en heeft dit ook wel weer wat.





Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Hallo Jan, Wat een avonturen daar in Frankrijk en wat rot voor je al dat slechte weer. Voor je in Rome bent wordt het mooier! Mooi geschreven verhalen. Dank daarvoor. En wat betreft de al dan niet 'mooie aankomst' in Rome: je weet hoe het is, de vreugde zit hem in de weg. De aankomst is nooit mooi, want dan is je sprookje van bijna 100 dagen avonturen beleven en het één zijn met de natuur om je heen ten einde. En tóch kun je van een aankomst een waardevolle gebeurtenis maken. Dat gaat ook jou straks lukken, al weet je nu nog niet hoe. Good luck morgen weer onderweg en geniet! Guus

Guus Wesselink 2016-05-15 06:52:22
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.