Een strak blauwe lucht en helder, het belooft vandaag een mooie dag te worden. In tegenstelling tot gisterochtend is het druk tijdens het ontbijt. Een buslading bejaarde Duitsers op tour, is gisteravond gelost in het hotel! Gehannes bij de koffiemachine met die ouwetjes, want de aanwijzingen zijn natuurlijk in het Frans. Geduld is een schone zaak, maar toch......alsof je op zaterdagochtend voor negen uur even snel boodschappen wil doen en de plusbus je net voor is. Een liedje van Robert Long gaat door mijn hoofd. Een beetje intolerant vandaag 😒.

Vanuit het hotel doe ik eerst nog even de inkopen voor de lunch en dan is het om negen uur gaan. Onder begeleiding van het voortdurend geruis en, bij een groter verval, gebulder van de rivier 'De Dranse de Manche' stap ik door de vallei over een mooi breed pad omzoomd met allerlei bloemetjes. Op naar de 'Col de la Golèse', 1660 meter. De bergen die ik voor me zie, zijn indrukwekkend. Ik denk dat dat altijd weer opgaat als je die hoogtes, rotswanden en 'uitgestrektheid' voor je ziet opdoemen. Langs het steeds steiler wordende pad komen twee kwebbelende 'berggeiten' me in een lichte draf tegemoet. Behendig hun stokken gebruikend lopen ze in een rap tempo over het met losse stenen bedekte pad naar beneden. Vlak onder de col, op 1500 meter, passeer ik wat sneeuwresten in combinatie met bloeiende gentiaan. En even later is een deel van het pad verdwenen als gevolg van een kleine grondverschuiving, maar iets hoger kan ik er makkelijk langs.

Als ik op het middaguur boven ben aangekomen, zie ik het gebied voor me waar ik de komende dagen doorheen zou moeten. Veel sneeuw......in Samoëns straks eerst maar informeren naar de condities langs de route. Naar het westen neemt de bewolking alweer toe en het lijkt erop dat dit mooie weer van korte duur zal zijn.

Het is een lange afdaling met veel stenen, dus rustig aan en terug naar 700 meter. Net na de col spreekt een oudere Franse dame me aan en we kletsen wat, binnen mijn beperkt taalgebruik, over de omgeving en de GR5. Zij en haar man zijn fervent wandelaars en haar man loopt momenteel het zuidelijk deel van de GR5, van Menton naar Nice.

Na halverwege een lunchstop te hebben gemaakt, een kolonie drukdoende mieren op een boomstomp te hebben bestudeerd, ben ik al om half drie in Samoëns, gelukkig niet zo toeristisch als Morzine. Ik zou wel verder kunnen en willen lopen, maar gezien de condities verderop is voor het verdere traject toch wel wat extra informatie nodig. Boven de bergen neemt de bewolking snel toe en ik denk dat ik de aanvankelijk geplande camping maar omruil voor een vast dak boven mijn hoofd.

De informatie die ik krijg is niet hoopgevend. De route loopt een aantal kilometers over een plateau tussen de 2000 en 2300 meter hoogte en daar ligt momenteel 1 meter sneeuw en bij de pas oplopend naar mogelijk 2 meter, slik....😕 Ik pas😖! De weersverwachting voor komende avond en nacht is al wat ik vermoedde; eind van de avond en gedurende de nacht, matige tot zware regen en mogelijk onweer. Ook voor morgenochtend wordt veel neerslag verwacht, dus ga ik op zoek naar een onderkomen.

Ik beland in een B&B op één kilometer buiten Samoëns. Hartelijke ontvangst en of ik iets wil drinken. Even later zit ik in de achtertuin met een biertje. Olivier, de eigenaar, roept zijn buurman Luc er ook bij, want die spreekt een beetje Nederlands. De conversatie is vervolgens in het Frans, Engels en Nederlands😂. Luc fietst met zijn vrouw in etappes van Zuid-Frankrijk via Duitsland naar Rotterdam. Komende zomer volgt het laatste deel, vanaf Duisburg via Amsterdam naar Rotterdam.

In de avond ben ik Samoëns ingegaan voor wat 'brandstof' en heb meteen een kaart gekocht voor de planning van morgen, 'plan B'. Als ik terugkom bij het B&B nog even de tv aangezet, voetbal....het kan me niet boeien, een blik op de kaart geworpen....💬ik ga maar op tijd slapen💤.

Geschreven door JohnTube