Vanochtend ontbeten met Mme Blis, geen idee wat haar voornaam is want die heeft ze niet genoemd ☺. Een gezellige dame die wel van een praatje houdt en dat is weer goed om mijn Frans te praktiseren. Ze heeft net als Aaf groene vingers, want de tuin die ze zelf bijhoudt ziet er picobello uit. Haar man had kaartjes voor mij uitgeprind van de route van de Via Francigena naar Pontarlier en nog enkele tips gegeven omdat op sommige plaatsen de markering onduidelijk is. Toch aardig.

Na het afscheid is het eerst 100 meter afdalen door Mouthier naar de 'La Loue' om deze vervolgens 8 km stroomopwaarts te volgen en 350 meter te stijgen tot de 'bron'. Bewolking en zon wisselen elkaar af en met 15°C is het fijn om te lopen. Het is een bijzonder mooie wandeling, waarbij je het gevoel krijgt in een enorme botanische tuin te lopen. De kloof waar ik doorheen loop wordt steeds smaller. Regelmatig overstemd het geraas van watervallen de andere geluiden in het bos, en rotspartijen met bladvarens wisselen het decor met bomen en andere planten af.

Het pad is nat met vaak gladde stenen, bemoste boomwortels, bladeren en klei. Alle ingrediënten zijn aanwezig om flink onderuit te kunnen gaan. Rondkijken om even de omgeving te 'absorberen', is stoppen. Aan de sporen van voorgangers is op sommige plekken te zien dat er glijpartijen zijn geweest en een gewaarschuwd man telt voor....dus loop ik niet alleen😂. Na een paar uur genieten, bereik ik het punt waar 'Zij' begint. Het water komt met kracht vanuit een grot....

Wat verderop is een gezellige hut waar ik even pauzeer en een kop koffie neem. Ik ben op dit tijdstip en deze dag, welke dag is het?, de enige gast. De dame achter de bar stelt de inmiddels bekende vragen en er volgt een amusant gesprekje over de wijze waarop mensen zich aanpassen en zij verontschuldigt zich dat ze alleen Frans spreekt... Helaas ben ik vergeten een foto te maken, misschien op de terugweg als het mag van Aaf😡.

Daarna is het nog verder omhoog en kom ik wat later uit op een splitsing. Het gemarkeerde pad gaat links, maar op de kaart staat ook een bospad aangegeven dat rechtdoor gaat en uitkomt bij de route en 2 km in afstand scheelt. Dus toch rechtdoor......wat er uiteindelijk in resulteert dat ik met nog geen 150 meter te gaan, vastloop in de klei en omgezaagde bomen. Na wikken en wegen toch maar terug en ruim drie kwartier later ben ik weer terug bij de splitsing. Zo goed mogelijk de klei verwijdert en het goede pad op dat verhard is. 200 meter verder gaat dit het bos in en beland ik opnieuw in de vette klei, diepe sporen, maar de markering is nog steeds te volgen. Boven aangekomen zie ik er weer wat minder toonbaar uit😔. Als ik het pad verder volg en aankom bij het punt waar ik het bos uit had moeten komen, daar waar ik dus vastliep in de klei tussen omgezaagde bomen, loopt over een afstand van ruim 100 meter een verhard pad en kan ik de plek zien waar ik heb gestaan en ben teruggegaan.....

Tot aan Pontarlier is het landschap vanaf hier meer glooiend. In een grote kuip met water, waarschijnlijk voor vee bedoeld, kan ik mooi mijn schoenen en de gaiters van klei ontdoen. Dat zand zal straks in al die magen kunnen schuren. De aanloop naar Pontarlier is zoals bij veel wat grotere steden, niet echt om te genieten. Een lange rechte weg langs fabrieksterrein en vervolgens de buitenwijken voor je in het centrum bent.

Het onderkomen voor de nacht is in de jeugdherberg. Daar kan ik pas vanaf half zes terecht, dus een plekje gezocht om wat te drinken. Bij binnenkomst in de jeugdherberg zijn er inmiddels twee fietsers aan het inchecken. Een Fransman op weg naar Rome en een Engelsman die vanaf Napels naar Cornwall fietst. Als ik op 'mijn' kamer kom, blijkt dat we deze delen met zijn drieën (later vier) en dat is best krap in een ruimte van 3x3m, twee stapelbedden en een kastje. Het installeren gaat dan ook wat moeizaam, maar wat maakt het uit. De Fransman staat al onder de douche en komt even later bibberend van de kou binnen. Hij gaat er wat van zeggen.....inmiddels is de andere fietser ook aan het poedelen en zegt dat de douche wat warmer begint te worden. Reactie van de receptie: dat is normaal want dat komt door de afstand tot aan de boiler. Ik had dus een heerlijke warme douche😂!

Na het eten nog een tijdje zitten kletsen ik fungeer als tolk.... de Fransman gaat vroeg slapen, want hij vertrekt al om zes uur. Daarna met Jean-Marc tot een uur of elf zitten bomen over van alles en nog wat. Onder andere over zijn bedrijfje in "animation and visualisation". Hij laat wat dingen zien waar hij mee bezig is geweest en dat ziet er leuk uit.

Geschreven door JohnTube