Een opstapje.

Frankrijk, Valloire

Bij het opstaan bleek gelukkig dat het gebruik van korte reeksen niet opgaat voor de weersverwachting (lange reeksen trouwens ook niet 😷) . Het was dit keer droog, helder en zonnig. In de middag en avond worden er wat buien verwacht. Eventuele sneeuw zit er beneden de 2000 m niet in....

Het 'heuveltje' wat nog voor me ligt op weg naar Briançon (op 1100 m de hoogst gelegen stad van Frankrijk) bestaat uit enkele 3000 plussers en daartussen ligt dan de 'Col du Galibier' op 2645 m waar ik over heen 'moet'. Dat is vanaf het hotel op 700 m in één dag nog wel te doen, maar het refuge bij de col schijnt nog gesloten te zijn...en daar ga ik nu toch echt geen tentje opzetten.

Vandaag ga ik vanuit het dal naar het dorp Valloire via de 'Col du Télégraphe' op 1550 m. Het is een kort stukje, maar dan ben ik in ieder geval weer een beetje op niveau en is de volgende etappe over de 'Col du Galibier' wat makkelijker te doen. Ook kan ik dan vandaag het toeristische bergpad doen en is het even geen asfalt. Om bij het pad te komen en de rivier over te steken, moet ik eerst 2 km terug langs de weg van gisteren. Een mooie warming-up voordat ik aan de helling ga beginnen. Het is nog wat fris, dus heb ik toch nog maar mijn fleece trui aangetrokken. Door het weinige verkeer op de weg kun je merken dat het een weekend dag is en dat loopt wel een stuk prettiger.

Eenmaal bij het pad gekomen, twijfel ik of dit wel het juiste pad is. Er lopen er namelijk twee, waarvan de meest westelijke uiteindelijk een andere kant opdraait. Een mooi moment om de trui weer uit te trekken en te kijken waar het andere pad loopt. Als ik terugkom bij de rugzak komt er een ouder stel, zeker niet jonger dan ik ben, aandribbelen in een sportieve outfit. We maken even een praatje en zij weten me te vertellen dat dit het juiste pad is. Dat is fijn....en dan vertrekken zij met een looppasje het pad op omhoog, mij in verbazing achterlatend. Ik dacht dat ik wel aardig op dreef was met het lopen, maar deze twee...het zijn net berggeiten.

Het pad gaat in serpentines langs de steile helling omhoog, als ik 3 km heb gelopen ben ik 550 m gestegen. Het levert fraaie uitzichten op over het dal en de omgeving, goed voor de plaatjes....en even stilstaan. Ik moest even denken aan de foto albums die Wout maakte van de diverse bergtochten. Als hij foto's maakte en dus stil stond, stieffelde de meute gewoon door. Het pad is over het algemeen goed te doen, maar er zijn diverse plekken met, laat ik zeggen, 'grove' steenslag (puin van de helling met soms wat grotere brokken), waarbij je verduiveld goed moet opletten hoe je je voeten neerzet. Ik was wel benieuwd hoe die twee mensen daar overheen zijn gegaan, lijkt me niet gemakkelijk.

In plaats van naar de weg te gaan, kan ik nog enkele kilometers via een pad richting Valloire. Een smal gemarkeerd pad met weinig hoogteverschil, deels door vochtig bos (rare paddo op de plaat vastgelegd voor Aafke) en deels langs een kloof. Door de regelmatig voorkomende hoef afdrukken heb ik soms het gevoel dat ik op een wildspoor loop, maar bij een terloops aangebrachte markering groeit het vertrouwen weer... Bij het passeren van een geul is het pad voor een deel verdwenen door een verschuiving en en gaat het voorzichtig over losliggend puin. Hier wil je niet onderuit gaan. Ik hoor wat stenen schuin boven me wegglijden en zie een viertal gemzen of steenbokken omhoog gaan langs de helling.

Voordat ik de weg bereik is het opnieuw even stevig klimmen. Een glibberig paadje en ik ben opnieuw blij dat ik de stokken heb. Boven aangekomen zweet ik als een otter en geur als een bunzing, geen 'otting' maar een 'butter'. Het is maar goed dat ik geen geur kan bijvoegen! Vanmiddag zal ik zeker weer een wasje moeten doen.

Net na het middaguur loop ik Les Granges/Valloire binnen en passeer het Hotel-Restaurant 'Le Tatami'. In tegenstelling tot de vermelding op de site van het bureau voor toerisme, is het wel open. Even wat eten en kijken of ze een kamer vrij hebben..... Heerlijk gegeten en als nagerecht, na de kaas, verse ananasschijfjes met slagroom! Ze hebben een kamer vrij, dus dat is snel geregeld.

In de tweede helft van de middag verslechtert het weer snel, het hemels spoelwater komt weer rap naar beneden...en ik blijf voor het avondeten dan maar in het hotel. Er staat raclette op het menu, dus dat komt wel goed.

Mocht 'het weer' zich morgen aan de verwachting houden, regen, dan zal ik misschien een dag wachten om de col over te gaan.





Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Die rare paddo is waarschijnlijk een jonge bekerzwam; bij het ouder worden komt de sporenvormende bovenkant/nu binnenkant tevoorschijn ... Geinig. Blij dat je zonder kleerscheuren de 'tatami' bereikt hebt !

Aafke Buijs 2016-06-21 08:11:09
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.