De laatste dertigplusser.

Italië, Valfabbrica

Om zes uur sta ik vandaag op, inpakken, opfrissen en ontbijten. Het ontbijt staat al klaar en als ik aan het eten ben, komt Suore Maria binnen, en vraagt of ik het brood al heb gepakt. Neen dus, niet gezien. Blijkt ze een schaal met brood te hebben neergezet met een servet er overheen en nog eens met plastic afgedekt. Het is nog vroeg denk ik maar. Ondertussen pakt ze ook nog kaas. Ik kan mijn lunchpakketje maken....

Als ik kwart voor zeven vertrek staat ze bij de grote massief houten toegangsdeur en wenst me een 'buon camino', ze wil niet op de foto. Het is op dit moment nog heerlijk koel, maar in tegenstelling tot de voorgaande dagen staat er geen zuchtje wind.

Net buiten de stadspoort staat een richtingaanwijzer, Roma en Firenze..... Mijn eindpunt en tevens startpunt voor de drie weken die ik daarna samen met Aafke loop op weg naar Firenze.

Vanuit het centrum van Gubbio is het eerst een klein stukje naar beneden en dan vervolgens 5 km over een vrijwel rechte en rustige weg naar de andere kant van de vallei. Het is bepaald niet saai lopen in de ochtendzon, tussen wat huizen met grote tuinen en 'bezige' mensen. Voor me uit zie ik diverse wandelaars bepakt met rugzak, de zelfde richting oplopen. Wolfgang loopt nog geen 500 meter voor me en langzaam loop ik op hem in. Hij heeft last van een paar blaren en dat zie je ook wel aan zijn loop. Een oudere Italiaanse dame komt me tegemoet en begint een praatje, of ik de 'Sentiero San Francesco della Pace' volg. Ze wenst me een mooie reis en veel geluk.

Wanneer ik weer doorloop zie ik Wolfgang de struiken in duiken voor een pitstop. Met de nog te lopen afstand en hoogteverschillen in het vooruitzicht loop ik rustig door. Vanuit de vallei begint het eerste klimmetje van 380 meter over een rustig stijgende landweg. Ik passeer een man met zijn hond die tussen de bomen naar truffels zoeken.

Vandaag is er niet veel schaduw en dat merk ik al snel. Rond negenen ben ik boven en kun je me uitwringen, maar het uitzicht over de vallei is schitterend. Het pad blijft vervolgens op hoogte en langzaam begint mijn temperatuur weer te dalen. Een half uur later passeer ik de agriturismo waar het eerste deel van de route stopt (ik heb er weer 2 samengevoegd) en er 11 kms zijn afgelegd.

Rustig stap ik door, maar het tempo gaat geleidelijk omlaag als het pad slechter wordt en de temperatuur oploopt. Ondertussen passeer ik een kapelletje waar verscheidene pelgrims wat hebben opgehangen. De brede landweg gaat over in een bospad en ik ben blij dat het droog is. De ondergrond is nu uitgedroogd, hard en goed te belopen. Ik kan me voorstellen dat het hier onder andere omstandigheden spekglad is en je weinig grip hebt. Bij een beek hebben ze betonnen drempels geplaatst met kunstmatige stapblokken.

Na weer een heuvel te hebben bedwongen krijg ik zicht op de stuwdam waar ze aan het werk zijn. Daar moet ik langs en van afstand kan ik zien hoe het pad zich met een omweg naar de asfaltweg kronkelt. Als ik daar aankom, heb ik het even gehad. Tijd voor een wat langere pauze en op zoek naar een geschikte plek, kom ik bij wat bomen met gemaaid gras met een bordje dat dit een rustplaats voor pelgrims is (niet de laatste hoop ik 😁) . ik ben niet de enige die van deze plek gebruik maakt, een stel anderen liggen er op de rugzakken te rusten.

Na een half uurtje zitten, wat eten en drinken, maak ik weer aanstalten om op te stappen. Over de verlaten weg gaat het richting de dam en dan is het nog 5 kilometer naar Valfabricca. Het stadje ziet er op afstand redelijk modern uit, de historische kern is klein en van afstand niet te zien. Om halfvier ben ik bij het hostel en het is er stil.....siësta? Als ik aanbel duurt het even, maar dan gaat er boven een raam open, momenta.... Even later ben ik op mijn kamer en kan ik mij installeren. Ik ben toe aan een douche.... Daarna haal ik bij de kruidenier wat te eten, kaas en ham en een biertje voor de dorst

Om halfacht is de maaltijd, buiten voor het hostel en dan blijkt dat we met een man of 10 zijn. Voornamelijk Assisi gangers voor wie het morgen de laatste dag is. Een Italiaans stel, Oostenrijkers, Duitsers, de Tjech op slippers en een Hollander. Konstanz, een Duitse, werkt in Rotterdam en is naast mij geplaatst, omdat ze ook een beetje Nederlands spreekt. Ik vind het wel gezellig. Wolfgang zit aan de andere kant en heeft het een beetje gehad. Hij was om zes uur binnen. Het is een prima maaltijd, lekkere wijn en een heerlijke fruitsalade als afsluiting..


Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.