Ontbijten met Margriet is absoluut niet saai en de tijd vliegt voorbij. Als we het hebben over mijn reisdoel die dag, geeft ze aan dat het handiger is om de route te verleggen. Minder heuvels en goed begaanbaar. Normaal wil ik nog wel eens eigenwijs zijn, maar ik besluit om haar advies te volgen. Ik check alles nog een keer en kwart voor elf ga ik op pad. In tegenstelling tot voorgaande dagen is het zonnig en belooft het een fraaie dag te worden. Nauwelijks 500m op pad hoor ik een fietsbel. Komt Margriet aanfietsen met de sokken die ik vergeten was.

In tegenstelling tot de voorgaande dagen heb ik voor vanavond in Gembloux geen overnachting besproken. Het idee is om bij de pastorie aan te kloppen en daar te vragen of er iets mogelijk is. Niet plannen, maar proberen los te laten. Via het geografisch middelpunt van België, althans zo staat dat vermeld, loop ik over het heuvelachtig landschap in zuidelijke richting naar Gembloux. Vanuit de fietswereld heb ik begrepen dat de 'kasseien' lastig zijn om te berijden. Goed, 3 km kasseien is volgens mij net zo kl..... om te lopen. Heeft wel een voordeel, je zet je voeten met iedere pas nooit op dezelfde wijze neer.

Eind van de middag in Gembloux aangekomen en bij de kerk eens rustig op zoek naar een aanspreekpunt. Uhhh....niets dus en ook geen zin of rust om langer te wachten. Dus even gekeken naar een volgende mogelijkheid en besloten om nog een uurtje door te lopen in de richting van Namen. Misschien dat er zich onderweg nog iets voordoet. Ik ben nauwelijks het centrum uit als ik Virginie met haar zoontje tegen kom. Zij vraagt waar ik heen ga. Waarop ik aangeef dat ik naar Rome wandel en nu op zoek ben naar een plek voor de nacht. Ze kijkt me even aan en begint te bellen met haar echtgenoot. Even later vraagt ze of ik er een probleem mee heb om in hun nieuwe huis te slapen, dat ze nog moeten verbouwen en nu leeg staat. Daar kan ik geen nee op zeggen. Nadat we bij haar thuis de sleutels hebben opgehaald en een tas met eten voor mij, loop ik met haar man, Alioune Badara Ndiaye, een Senegalees, naar hun nieuwe huis. De verwarming staat uit en de kamer temperatuur is 9C, net als op de camping. Er is wel warm water, ik heb een dak boven mijn hoofd en te eten. Bij deze temperatuur komt de zakflacon met whisky goed van pas, Truus & Johan nog bedankt 😊.

Van andere Rome gangers al vaak vernomen dat je de dingen moet laten gebeuren en dat er altijd wel een oplossing komt. Vandaag heb ik dat ervaren, maar ik vind het erg moeilijk om hier op deze wijze mee om te gaan. Ik ben erg benieuwd hoe dit de komende weken/maanden zal gaan. Morgen met een beetje mooi weer sta ik op een camping ter hoogte van Namur.

Geschreven door JohnTube