Het valt me steeds meer op dat de bedden, op de locaties waar ik de laatste week overnacht aan de krappe kant zijn. Ik schat dat ze 1.90 meter zijn en dan ligt er ook nog zo'n maffe rol aan het hoofdeind. Vannacht in de diagonaal gelegen, voeten buiten het bed ging niet vanwege het bedschot en ik kon maar moeizaam in slaap komen. Nu is dat voor mij niets nieuws, maar vannacht was het constant draaien.....toch voel ik me fit als ik opsta.

Richting het Meer van Genève hangt in de ochtend, in de verte al een donkere lucht en er staat weinig wind. Als ik na het standaard Frans ontbijtje weer een blik naar het noordwesten werp, heb ik de indruk dat het dichterbij komt, toch even in de gaten houden. De eerste vier kilometers gaan dalwaarts langs de doorgaande weg, de bermen gesierd met kleurige bloemetjes. Het is een bochtige weg en ook redelijk druk, dus ogen en oren open en met regelmaat een stapje opzij de berm in.

Na een half uur voel ik de eerste druppels en als ik achterom kijk, zie ik dat ik nu rap word ingehaald door bewolking en regen. Een paar honderd meter voor me is een bushalte met hokjes. Snel doorlopen en schuilen, zodat ik in ieder geval de regenkleding kan aantrekken. Als ik de spullen uit de rugzak haal, worden de sluizen open gezet, de hemel huilt....het komt met bakken uit de lucht en er lijkt ook nog even geen eind aan te komen. In een half uur tijd valt de hoeveelheid regen die ik de afgelopen dagen waarschijnlijk heb moeten ontberen...het begon ook wel wat stoffig te worden. Na ruim een half uur waag ik het er maar op. Het verkeer stuift nu ook letterlijk voorbij. Ondanks al het water is de temperatuur toch redelijk, voor mijn gevoel is het zelfs warm.

Bij Bonnevaux verlaat ik op 800 meter de 'Val d'Abondance' en in de gestaag vallende regen diesel ik navenant naar de 'Col de Corbier' op 1230 meter. Onderweg passeer ik een enorme mierenhoop. Het is er rustig en ik denk dat ze druk bezig zijn om de voorraadkamers en kraamkamers droog te houden 😀. Een geordende mini maatschappij met ook hun zorgen en 'natuurlijke' vijanden. Zullen ze ook iets als ruilmiddel en bezit kennen.... of is het 'struggle for live and the community'. Daar kunnen wij misschien nog iets van leren.

Wanneer ik bijna boven ben aangekomen, wordt het droog en klaart het op. 400 meter lijkt niet zoveel, maar van bovenaf is het een aardig kuiltje waaruit ik omhoog geschuiveld ben. De 'col' is aan de zonzijde bebouwd met appartementen en wat winkeltjes. Een kop koffie zou nu wel smaken... Het zomerseizoen is nog niet begonnen en alles is dus dicht. Er staan wel wat tafeltjes en stoeltjes buiten, zodat ik me rustig kan uitpellen voor ik afdaal naar 'Val de Morzine'. Tijdens de afdaling heb ik een mooi uitzicht over het dal, flarden bewolking aan de overzijde die tegen de helling opschuiven. Beneden aangekomen, ik ben weer op 800 meter 😯, ga ik nog een uurtje door om in Saint Jean d'Aulps te kunnen lunchen. Ondertussen krijg ik nog wat hemelwater over me heen ter afkoeling. Alle eetgelegen zijn op de middag gesloten, er is alleen een Bar-tabac open. Gelukkig met daarnaast een bakker en kan er een sandwich worden geregeld. In vrijwel ieder wat groter dorp zie je de 'Bar-tabac' en net als in Engeland wordt er veel gegokt.

Even paniek. Als ik Wijnand wil bellen om te horen hoe het gaat, hij is nog een kleine 3 weken in Japan, kan ik mijn mobieltje nergens vinden. Alles heeft min of meer in de rugzak zijn vaste plek en pas na een kwartier zoeken..denken...mopperen...vind ik hem tussen een mapje. Pfffff. Fijn om hem weer even aan de lijn te hebben, druk met sporten (aikido en hiken) en diverse afscheidsfeestjes. Als ik hem bel, zit hij in een barretje met andere gasten, dus hou ik het kort. Daarna even afspreken met Alessandra die in Genève zit en mijn kant op wil komen om bij te kletsen. Vind ik bijzonder leuk.

Na de lunch is het nog 11 km lopen naar Morzine de eerste km is langs een drukke weg. Daarna kan ik langs de kolkende rivier over een voet/fietspad. Met dit weer, er trekken een paar stevige onweersbuien over, ben ik vrijwel de enige gebruiker. Gelukkig is het pad half verhard met steentjes en kan ik de grote natte plassen redelijk ontwijken. In de omgeving van Montriond stuit ik op een groepje jonge mountainbikers. Mannetjes van 6-10 jaar oud die onder begeleiding aan het crossen zijn. Voor hun is het met al die plassen te gek, sommige zijn doorweekt en zitten van top tot teen onder de prut. Moeders zal blij zijn😂. Ik laat ze maar even voor gaan.

Bij binnenkomst van Morzine ga ik met een lift omhoog naar een loopbrug over het dal met een fraai uitzicht en meteen valt het op dat Morzine een wintersportplaats is. Gelukkig niet met betonnen kolossen, maar meer Oostenrijks aandoend. Op zoek naar het 'bureau voor toerisme', meestal in het centrum, passeer ik de kerk en zie dat er een grote pastorie bij is. Even aanbellen, misschien.....neen geen opvang voor pelgrims, maar wilt u wat drinken? Na een praatje en de thee, vraag ik waar het 'bureau voor toerisme' is. Dat is een km terug en omhoog, maar ik kan u wel brengen. Toch aardig.

Mijn onderkomen in het hotel L'Equipe is niet bescheiden...en het bed heeft tenminste de normale afmetingen. De fietsers blijven me achtervolgen, mijn kamer heeft als naam 'Bernard Hinault'........

Geschreven door JohnTube