Monasterio San Benedetto.

Italië, Trevi Nel Lazio

Ondanks een goed bed hebben we beiden maar matig geslapen. Invloed van de mummies misschien, hoewel ik absoluut geen kwade dromen heb gehad... Misschien de combinatie van de lange etappe (viel uiteindelijk mee) en laat eten. We zijn er in ieder geval op tijd uit om de rugzakken in te pakken.

Het ontbijt is pas om acht uur, later dan we hadden gewild omdat we het Benedictijner klooster willen bezoeken, voordat we op pad gaan naar Trevi nel Lazio. Dus eerst maar alvast wat flappen tappen en bij de lokale supermarkt iets te eten halen voor onderweg. Bij het ontbijt, naar Italiaanse maatstaven uitgebreid, zit het Belgische groepje al aan tafel. Ze hebben een goede tocht gehad, maar vinden het ook fijn weer om op huis aan te gaan. We praten nog wat na over hun tocht en voor we uiteindelijk opstappen is het tegen negenen

Als je in het historisch centrum bijna boven aan de heuvel slaapt, zal je de volgende dag eerst moeten afdalen door dezelfde steegjes als de dag ervoor. Gelukkig hebben de benen zich redelijk hersteld van de inspanning van de vorige dag, maar toch. Beneden aangekomen eerst nog een kerk in. Daar wordt de ochtendmis gehouden en gaan dus vrij snel weer door. Je voelt je dan toch een voyeur.

Twee kilometer buiten de stad ligt het klooster complex van de Benedictijnen. Behalve die 2 kilometer moet je ook nog eens 200 meter omhoog. Terwijl wij steeds warmer wordend omhoog gaan, komen de twee Italiaanse mannen van gisteren, rustig naar beneden gelopen. We zullen ze de komende dagen nog wel vaker tegenkomen.

Het klooster is bijzonder mooi en absoluut de moeite waard, met schitterende fresco's. Onderweg naar boven zei ik al dat iedereen die dit lopend had gedaan, dit ook nooit zou ontkennen. De toegang is gratis, je mag echter geen foto's maken. Ook wel begrijpelijk, omdat de verkoop van de diverse boekjes en souvenirs voor het klooster een bron van inkomsten is.

Als we het klooster uitlopen komt de eerste 'buslading' aan. We waren mooi op tijd, nog voor de drukte. Nog even een stempel voor in het pelgrimspaspoort. Aafke blijft even bij de rugzakken ....en ik ga naar het kantoor waar ik hartelijk wordt ontvangen door een oudere monnik, anderhalve kop kleiner! We praten wat, ik met mijn beperkte Italiaanse woordenschat, onder andere over waar wij vandaan komen. Vervolgens een pelgrimszegening en een paar knuffels. Aafke die, nadat ik het haar vertelde, vervolgens de opmerking maakte 'dat hij misschien behoefte had aan een lekkere kerel'. Ik kom me er met mijn bezwete voorkomen niets bij voorstellen.

Het is elf uur als we later dan gepland afdalen om de route op te pakken en de resterende 19 kilometer af te leggen naar ons hotel voorbij Trevi. Van de Oostenrijkse dames ontvang ik een sms dat één van hen in de nacht per ambulance naar een ziekenhuis is gebracht ivm hart problemen. Lijkt wel mee te vallen, maar morgen vliegen zij direct terug. Ook dat kan dus gebeuren.

Ongeveer 13 kilometer lopen we langs de rivier die we wel horen, maar nauwelijks te zien krijgen. Wat eerst nog wel aantrekkelijk is om te lopen, in de schaduw en over een stevig pad, wordt na verloop van tijd saai en weinig inspirerend. Onderweg bij een picknick plek de broodjes opgegeten en even pauzeren. Nu merken we dat het gisteren toch wel een 'eind' lopen was.

Vol goede moed gaan we verder. Het is alsof er geen eind aankomt en we steeds langzamer vooruit komen. Als we aan het eind van het pad de weg bereiken en bij een 'ristorante' willen pauzeren is het daar een drukte van belang. Het restaurant is dicht, maar langs de kant van de weg staan kraampjes en er lopen diverse groepen wandelaars met een vaandel van hun parochie. Later begrijpen we dat dit te maken heeft met een pelgrimstocht die ze in delen afleggen.

Na een versnapering gaan we op pad voor de laatste vijf kilometers. Naar ons gevoel de zwaarste tot nu toe. Het is warm, benauwd en het dreigt. Half vijf komen we aan bij een gesloten hotel, en we voelen ons een 'beetje gesloopt' ...... 'Je had toch gereserveerd en een bevestiging ontvangen?'. Dus even bellen, scuzi uno momento... en een paar minuutjes later komt een ouder echtpaar aangereden om het hotel voor ons te openen. De enige gasten waarvoor ze ook nog een maaltijd bereiden. Lieve mensjes en we vragen ons af hoe ze zo'n zaak draaiend kunnen houden. Tijdens het eten loost de hemel wat water, wij zitten droog.

Na het eten plat, geen fut meer en geen goede internet verbinding.

Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Ik ben een extra dag in Subiaco gebleven. Ik kon geen genoeg krijgen van de prachtige fresco's, en uiteindelijk dus ook hier gestopt. Ben daarom benieuwd naar jullie komende avonturen.

Everdiene 2018-05-29 09:07:25
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.