Vannacht was er geen gesnurk, maar aan de opmerkingen te horen, hebben we geen van allen goed geslapen. De lucht was erg droog en mogelijk dat dit in combinatie met de hoogte, 1900 m, een reden was.

De Duitser (was geen Zwitser 😄) was nog niet helemaal fit. Hij vertelde tijdens het ontbijt hoe hij naar Iran was gefietst en vanwege familie omstandigheden even snel terug naar huis moest....een ouwe taaie.

Als laatste vertrek ik vanuit de gîte, met als einddoel vandaag St. Etienne de Tinée. Het is een niet al te lang traject en halverwege ligt het plaatsje St. Dalmas. Corrie en Rien zie ik aan de andere kant van het dal omhoog gaan. Ik moet natuurlijk eerst nog een stukje omlaag....en bij een bruggetje over een beek aangekomen, realiseer ik me dat ik vergeten ben om water mee te nemen. Niet handig, dat kan ik me straks in Italië niet permitteren. Gelukkig zal ik onderweg naar de Col de Colombiere nog wat stroompjes passeren en kan ik de flessen vast wel vullen.

Het pad naar boven is makkelijk en loopt vlot, met mooie uitzichten over het dal. Ook nu passeer ik wat oude verdedigingsstellingen, ingegraven/gegoten, in de heuvelrug. Terugblikkend op de bergketen waar ik gisteren naar beneden moest, kan ik me niet voorstellen dat daar een pad zou zijn. Even na tienen ben ik op de col en is Wijnand over de helft van zijn vlucht van Kyoto/Osaka naar Amsterdam.

Corrie en Rien volgen wat later als gevolg van een verkeerde afslag. Ik wacht even op ze om wat actiefoto's te maken. Daarna begin ik aan de afdaling van 900 m naar St. Dalmas. Zoals de laatste tijd wel vaker voorkomt, is het ook dit keer geen eitje. Je zou er toch inmiddels aan gewend moeten zijn, zou je denken...niet dus. Met aan de dalkant een steile helling wil je niet een ongecontroleerde schuiver maken.

Ondanks dat de vegetatie verandert zie ik nauwelijks andere bloemen, maar wel diverse andere struiken (brem, alpenroosje) en ook kruiden (tijm, bieslook) Dan merk je dat je meer in het Mediterrane klimaat komt. De alpenmarmot laat zich hier ook niet meer zien, maar daarvoor in de plaats zie ik nu af en toe een hagedis wegschieten.

Als ik tegen twaalven St. Dalmas inloop en een terrasje zie, is de beslissing snel genomen. Een heerlijke 'Salade de Montagne' gaat er rap in. Een half uurtje later zijn Corrie en Rien er ook en schuiven aan. Als ik opstap, begint voor mij het laatste stukje van de GR5. Opnieuw een colletje, 300 m omhoog, maar eigenlijk is het die betiteling niet waard. Boven is het vlak met naaldbomen en gras. De afdaling naar het dorp, 600 m lager, gaat door hoog gras, struiken etc., en over puin, genieten dus...😠. Ik zal er toch een keer aan moeten wennen. Halverwege kom ik twee medelanders tegen, waarvan één een shirt aan heeft met de tekst "Maastrichts mooiste". Dat kan dus niet missen. Ze lopen ieder jaar een week GR5 maar moeten nu door omstandigheden eerder terug. Vanuit dit gebied is dat erg lastig en ben je al snel een paar dagen verder. Even na drie uur loop ik St. Etienne de Tinée in en ga op zoek naar de gîte. Mijn deel over de GR5 beëindig ik hier en woensdag stap ik over op een andere route!

Half vier ben ik bij de gîte 'Le Corborant' en is Wijnand geland, wat had ik er graag bij geweest..... Keuzes, nietwaar. Na de gebruikelijke installatie ga ik het dorpje in om een pintje te drinken...Affligem, ook hier! Later op de middag arriveren Corrie en Rien. Zij hadden het ook een 'beetje' gehad met die afdaling. In de avond een gezamenlijke maaltijd met een man/vrouw of twintig aan één lange tafel. Prima eten en knus.

Morgen blijf ik een dag extra, voorbereiden voor het eerste stukje door Italië en wat lezen.

Geschreven door JohnTube