Tegemoetkomend verkeer.

Italië, Rieti

Vanaf bet balkon kijk ik vanochtend uit over een nevelige vallei met enkele flarden lage bewolking die boven het warmere water van een meertje wat opbollen. Ondanks dat de regenbuien hier zijn uitgebleven, voelt het toch wel wat frisser aan.

Ik laat de douche maar voor wat het is en gooi wat water in mijn gezicht voor de verfrissing... De douchebak meet 70x70 cm en er is niets ter afscherming voor 'eventueel' spetterend water. Ondanks dat ik gistermiddag me zo voorzichtig mogelijk douchte, was het toch een gigantisch waterballet. Het water liep nog net niet de kamer in. Nu dus maar even niet en ik ben snel klaar om wat te gaan eten en gedag te zeggen tegen de gastheer.

Vanuit Poggio Bustone is het via trappen naar de dalende weg, wat althans voor een weg moet doorgaan. Als ik een wat meer op een weg lijkend pad wil volgen, wordt ik aangesproken door een man die me naar een andere trap verwijst....blijven dalen, zegt hij. Als ik de hoek om ga, komt er vanaf de andere kant een bijzonder koppel omhoog. Ik wacht maar even om het beestje de ruimte te geven. Drie treden en even stoppen, tikje op de bil en weer drie treden. Het duurt even voor ze zijn gepasseerd, het beestje kijkt jaloers (vrije interpretatie) naar mijn rugzak en denkt waarschijnlijk "dat stelt ook niet veel voor". Verder afdalend en af toe omkijkend naar het dorpje dat tegen de heuvel aangeplakt zit, ga ik door.

Tot aan Rieti lopen de Cammino di San Benedetto en de Cammino di San Francesco gelijk op en is de markering overduidelijk aanwezig en 'verdwalen' is zelfs zonder GPS nog een hele opgaaf. Na de afdaling gaat het pad op bijna gelijke hoogte en volgt de steile helling in de richting van Cantalice, terwijl de 'weg' verder naar beneden gaat. Het pad versmalt zich al snel tot een spoor en op sommige plekken is het pad dermate smal en verzakt dat het even goed opletten is. Onder andere weersomstandigheden kan ik me voorstellen dat het pad bijna niet te belopen is. Een meter of 10 voor me, duikt in ene een hondje op. Het beestje ziet mij en wil voor me uit weg lopen, dan zie ik beneden me een man met nog drie honden omhoog komen. Ik wacht maar even tot hij de beestenboel bij elkaar heeft en langs de helling met behulp van een pikhouweel omhoog gaat.

Vlak voor Cantalice moet ik toch weer omlaag en vervolgens via allerlei trappen tussen huisjes door kronkelend omhoog. Het zijn dan wel wat kortere routes, maar de inspanning is er niet minder om. Het verbaasd mij altijd weer hoe dit allemaal op en om elkaar is heen gebouwd en het staat er al tijden. Boven bij de kerk aangekomen, dat is tevens voor de route van vandaag het hoogste punt, heb ik uitzicht over Cantalice en tel drie kerken. Dat is nogal wat voor zo'n kleine gemeenschap.

Als ik het plein verlaat, hoor ik iemand saxofoon spelen en blijf even staan luisteren. In de stille omgeving, tussen de huizen in, klinkt dat toch altijd weer anders. De saxofonist heeft mij klaarblijkelijk zien staan. Hij komt naar het balkon en begint een praatje. Ik vind het altijd weer een leuke onderbreking om zo even te kletsen en hij spreekt gelukkig goed Engels. Voor ik het dorpje uitloop, passeer ik een klein winkeltje met een soort van terrasje met een lange tafel en banken. Even wat kopen voor onderweg en als aanvulling op het ontbijt.... De man van het oudere stel in de winkel, wil natuurlijk het één en ander weten. Hij is pas nog in Nederland geweest toen ze op bezoek gingen bij hun zoon die in België werkt. Ik krijg het hele verhaal te horen, met foto's erbij etc, leuk toch.

Als ik vertrek, loopt hij een eindje met mij op, om mij de weg te wijzen naar het klooster 'La Foresta'. Het is naar Rieti dan nog een aardig stukje lopen, maar wel met uitzicht over het dal en de bergen. Het pad wordt wat gruizig en voor mij minder prettig, af en toe sterk dalend, maar vlak voor het klooster toch weer omhoog. Als ik bij het klooster kom, ziet het er aan de voorkant niet bijzonder groot uit, zelfs klein. Pas vanaf de zijkant met zicht op de kloostertuin krijg ik een beeld van de grootte. Het is tegen twaalven, tijd voor een pauze en om de andere helft van mijn broodje op te eten.

Daarna door en opnieuw dalend, maar nu over een asfaltweg. Op een moment zie ik dat een wandelaarster met rugzak me tegemoet komt. Bent u degene die helemaal vanuit Nederland is komen lopen?, vraagt Marie een Française met een grote glimlach. Ze is zelf vanuit Frankrijk twee maanden onderweg naar Rome..... Ze loopt met een stok met een belletje eraan, overgehouden van haar pelgrimstocht in Japan langs boeddhistische tempels. Bepaald geen onervaren loopster zou ik zeggen. Na een poosje te hebben gepraat, gaan we allebei weer onze weg en wat later bedenk ik dat ik vergeten ben een foto te maken.

Na door wat buitenwijken van Rieti te hebben gelopen, sta ik toch nog vrij plotseling voor de oude stadsmuur. Nog even en dan ben ik bij de B&B. De GPS bewijst weer zijn waarde en loodst me via allerlei kleine straatje naar het juiste adres. Vanachter een massief houten deur verschijnt een leuke Italiaanse die mij de kamer, sorry balzaal, wijst. Twee kingzise tweepersoonsbedden, waar is de rest van mijn gezelschap....., een grote badkamer met jacuzzi....ben ik wel op het goede adres, vraag ik me af.

Ik heb alle ruimte voor me zelf en na uitgebreid te hebben gedoucht, ik ben niet zo van het badderen, ga ik even de oude binnenstad in. In de avond een simpele pizza en daarna kijken of ik de slaap kan vatten.


Geschreven door

Al 5 reacties bij dit reisverslag

Jan, Wij weten uit ervaring dat het wandelen veel tijd in beslag neemt maar het is een vrije keuze en een geweldige levenservaring. Een uitgebreid verslag "schrijven" is geen sinecure maar je lezers zijn, zo constateren wij, bijzonder belangstellend en nieuwsgierig. Het resultaat is dat straks een interessant boekwerk op het schap pronkt, een herinnering en naslagwerk voor jezelf. Jan, wij vertrekken a.s. maandag weer voor ons tweede deel en starten dan waar we op 23 juni geëindigd zijn, in Pavia. Wij volgen een iets andere route als dat jij doet, het zal dus waarschijnlijk niet zo zijn dat we elkander weer zo toevallig ontmoeten net als in Frankrijk, op naar ik meen, 27 mei. Jan, wij wensen je een voorspoedige voortzetting van je immense wandeltocht en zeggen vanuit een licht bewolkt maar hoofdzakelijk zonnig Wanroij, Veel groeten, Henny en Johnny.

Henny en Johnny Brock 2016-08-20 21:25:34

Interessant dagje, mooie vergezichten, leuk om te lezen, èn te genieten van je foto's, Jan. De excursie van zaterdag gaat/ging overigens niet door, te droog voor paddenstoelen !!! Morgen (zondag) ga ik 's-ochtends vroeg op pad, dus als je wilt bellen, begin van de middag verwacht ik wel weer thuis te zijn ....

Aafke Buijs 2016-08-20 21:33:50

Heel leuk om de veranderingen van het landschap en de bebouwing te zien! Rome ligt zo goed als aan je voeten... nog een 'klein' stukje en dan ben je er. Rustig aan hè, want zoals dikwijls kan het venijn in de staart zitten.... ;-)

Wout 2016-08-20 23:58:19

He Jan, je bent al een heel eind gevorderd zeg. Ben nooit in die ontreie n geweest, maar ademt een geheel eigen sfeer. Na dat matige douchehoekje nu lekker in de jacuzzi! Groet, Gillis

Gillis 2016-08-21 11:40:29

Hoi Jan, Geweldig om te zien dat je al zo'n eind bent gekomen. Elk jaar loop ik zelf met een groep in de omgeving van Rieti. Mooi is het daar. Heb je La Foresta niet even van binnen bekeken? Nou ja, kun je altijd nog even bij Fonte Colombo naar binnen. Ga je verder via Greccio? Veel wandelgenot deze laatste dagen!

cor 2016-08-21 13:30:09
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.