Au revoir douce France, benvenuti à bella Italia!

Italië, Piemonte

Voor de overstap van de GR5 naar Italië moet ik aan Franse zijde van de grens door een skigebied. Dat is op zich niet zo'n ramp, maar de dorpjes zijn hier dus volledig op ingesteld en vrijwel alles is nu gesloten. Met een verandering van het weer op komst aan de Italiaanse kant van de Alpen, buienactiviteit in de tweede helft van de middag en begin van de avond, besluit ik om vanuit St Etienne de Tinée de bus te nemen naar Isola. Van daaruit is het een uur of 4 omhoog naar Isola2000 en dan nog eens 4 uur naar het Rifugio Valasco. De col waar ik over moet, 'Bas de Druos', ligt op 2645 m.

Concessies doe je, soms uit: noodzaak, gemakzucht, eigen of iemand anders belang, gedwongen...ze kunnen frustrerend zijn en discussies veroorzaken, maar vooral om door te kunnen gaan. Voor mij maakt het niet uit, er zijn geen discussies, alleen af en toe wat gepeins.

Vanochtend is het op tijd uit bed, inpakken en genieten van het Frans ontbijt, het is weliswaar beperkt, maar nog altijd brandstof...wat heb ik nu toch zin in een gebakken eitje met spek. De Franse wandelclub is ook al vroeg van de partij, gezellige lui die, net als veel anderen, niet begrijpen dat je naar Rome loopt. Als je toch naar Rome loopt met zo'n gewicht op je rug, dan kun je ook wel een bloemetje meenemen voor de paus, zeggen ze als ik vertrek.

Op weg naar de bus eerst even langs de bakker. Brood voor onderweg en anders is het voor morgen of overmorgen. Het blijft best wel lang eetbaar😊. Met de bus naar Isola gaat prima en ik ben blij dat ik niet langs die weg hoef te lopen 😯. Vanuit Isola is het ook de weg naar de Col de Lombarde. Het is er druk met de fietsers, tourwinnaars in de notendop of ze dachten dat ze een topper waren. Na St Etienne de Tinée ben ik ook in het nationaal park 'Mercantour' aangekomen. Wat me opvalt zijn de steilere hellingen, meer rotspartijen en minder weiden.

Isola2000 is een modern opgetrokken skioord met alles wat daarbij hoort. Als ik daar het bergpad op ga, is er net een groep ouderen begonnen met hun wandeling omhoog....het duurt even voor ik ze op het smalle pad ben gepasseerd. Na het oversteken van een piste gaat het pad vervolgens voornamelijk over rotsblokken en moet ik even wennen aan de andere ondergrond. Het is een mooie klim, met langs het pad kleurige azaleas. Het pad gaat langs de Lacs de Terre Rouge, vanwege de kleur van de rotsen. Vlak onder de col toch nog een beetje sneeuw, geen probleem. Dan, op 2650 m, de markering van de grens met Italië, yes. Aan Italiaanse zijde hangt verderop in het dal bewolking en wat dichterbij, 200 m lager, zie ik de restanten van een militair onderkomen. Mooie plek om straks even te zitten. Het pad gaat eerst nog kronkelend omlaag langs de wand en daarna gaat het over in een oude militaire weg. Op sommige plekken is dat nog terug te zien waar grote platte keien toch redelijk vlak zijn neergelegd, voor de rest is het vooral lopen over grove stenen. Opletten voor de enkels.

Als ik ben afgedaald, blijkt er een groep steenbokken op de voorgenomen rustplek aanwezig te zijn. Ze maken weinig aanstalten om te gaan en zijn schijnbaar gewend aan passanten. Als ik wat dichterbij kom, gaat een bok wat fierder rechtop staan en begint met één van de voorpoten over de grond te schrapen. Hij twee horens en ik twee stokken, maar zijn schedel is een stuk sterker en ik heb geen zin in hoofdpijn, dus laat ik hem maar. Ik daal nog wat verder af en zit even later lekker in het zonnetje te genieten.

Naar het Rifugio Valasco, een voormalig koninklijke jacht verblijf, is het dan nog 8 km en moet ik nog 500 m dalen. Het verblijf heeft een typische bouw, in carré vorm en twee kleine torentjes aan de voorzijde. Het is eenvoudig ingericht, maar schoon en met enthousiaste mensen. En dan is het schakelen van het Frans, dat me inmiddels wat makkelijker afgaat, naar het Italiaans. Ik doe mijn best.....uhh. Gelukkig spreken ze ook wat Engels en kan ik op die manier toch communiceren en ondertussen ook wat Italiaans oppikken. Het valt ze op dat Nederlanders die in Italië komen toch ook moeite doen om wat van de taal te leren, dit in tegenstelling tot andere buitenlanders en dan vooral de Fransen. Ik zal de komende maanden nog heel wat moeten leren😃.

Eind van de middag vallen er enkele regenbuien en is er ook wat onweer. In de avond heerlijk gegeten. Er was een Nederlands stel uit Amsterdam met wie ik aan tafel zat. Zij zijn hier voor een week en maken wat dagtochten.



Geschreven door

Al 3 reacties bij dit reisverslag

Gefeliciteerd! Je hebt de laatste grens beslecht. (Het Vaticaan daaargelaten.) Leuk om van die verandering in habitat te lezen; van marmot naar hagedis. En "brood voor onderweg" zegt mij ook wel wat, al hoor ik dat meest op zondag. Kom je nog wel eens een pelgrim of een bergkapel tegen? Hartelijke groet en succes met de laatste etappe!

WiPi 2016-07-02 00:41:40

Hee stoere bink, wat maak je toch een prachtige reis ! Ik doe het je niet na maar geniet lekker met je mee door de smeuïge verteltrant en de mooie foto's! Dank voor de moeite die je steeds neemt om jouw fans op de hoogte te houden , knuf, Ivonne

Ivonne Zwart 2016-07-02 22:15:24

Coooooollll....wat een verhalen zijn dit zeg!!!!! Echt spannend om de lezen....kan het goed volgen,dus mijn nederlands gaat nog lekker goed 😜 Veel plezier nog bij het wandelen en geniet van deze super gave ervaring!!!! Ook van Daniel de groeten ik vertel af en toe wel wat hij niet zo snapt...maar hij leest het mee...👍😊 en een high 5 van Finn....✌ bye bye

Danique 2016-07-03 17:51:43
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.