Sneeuwvlekje.

Frankrijk, Maljasset

Gisterenavond prima gegeten, onder andere vis uit de oven.... Daarna het blog bijgewerkt in een soort van ontspanningsruimte waar een aantal mensen zit te kaarten. Het gaat er af en toe verhit aan toe, met het mes op tafel zal ik maar zeggen 😊.

Vanochtend op tijd uit bed om de warmte nog enigszins voor te zijn en meteen gebeld om een plekje te reserveren in het refuge voor de komende nacht. De mail nog even doorgenomen en gezien dat Wout zijn reactie iets anders liep dan hij zelf voor ogen had. Ik mistte de clou al...

Na het ontbijt even afscheid genomen van de twee Nederlandse dames, zij komen uit Zutphen. Toch blijkt dat één van de twee haar 'roots' in Steenbergen heeft liggen. Het is een kleine wereld waarin we leven.

Nadat ik ben vertrokken uit 'Les Baladins', een prima locatie om te overnachten en als uitvalsbasis te gebruiken voor dagtrips in deze indrukwekkende omgeving, ga ik eerst naar de bakker. Onderweg naar het refuge de Maljasset zal ik geen enkele eetgelegenheid tegenkomen.....

Na de regen van gisteravond en de heldere nacht is het nog fris, maar dat verandert al snel als de zon in het dal komt. Is het eerst nog rustig lopen langs de beek, al snel gaat het pad langs de steile helling kronkelend en voor mijn gevoel net zo steil omhoog. Een soort ochtendgymnastiek, maar dan anders. Na een uurtje ploeteren, zijn de otter en bunzing weer terug, alleen dit keer vergezeld van vliegen. En als je je moet concentreren op het pad, dan is niets zo hinderlijk als die vliegen om je kop en zelfs achter je bril😕.

Als ik even stop, niet vanwege de inspanning😷, maar natuurlijk om rond te kijken, zie ik wat verder voor me uit een stel ravottende eekhoorns. Zodra ze me in de gaten hebben, zijn ze er rap vandoor. Het pad naar de Col de Girardin (2700 m) gaat langs twee meertjes. De eerste op 2200 m en de ander net onder de col op 2450 m. De laatste, Lac St Anne, lijkt me prima voor een langere pauze en om wat te eten. Een Frans echtpaar, dat ik halverwege passeer, is ook uit Ceillac vertrokken en op weg naar Maljasset. Zij lopen in twee á drie weken van Briançon over de GR5 naar Menton. Ik zal ze vandaag nog wel vaker tegenkomen...in ieder geval vanavond in het refuge.

Bij het meertje aangekomen, ben ik niet de enige die geniet van deze mooie dag en omgeving. Het meertje ligt in een kom, blauw en met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Het doet mij meteen denken aan onze vakantie in Noorwegen, de keer dat we in de omgeving van Narvik een tocht maakten en de tentjes hebben opgezet naast een meertje (met ijsplaten er in) en daar ook hebben 'gezwommen'.

De laatste tweehonderd hoogte meters naar de col moeten er ook nog wat sneeuwveldjes worden gepasseerd. De markering en het vervolg van het pad is niet overal te zien en daar volg ik dan vooral het spoor van voorgangers. Een enkele keer zak ik toch wat dieper in de sneeuw weg en is het even werken om eruit te komen. Vooral de overgang naar het onbesneeuwde deel is lastig, puin met ijs en modderig. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Achter me komt een oudere man in rap tempo omhoog. Ontbloot bovenlijf, geen rugzak en hij gaat als een speer. Boven op de col aangekomen praten we wat en maken foto's. Hij is van Duitse komaf en heeft altijd in de bergen gelopen. Vandaag wilde zijn vrouw niet mee en is hij 'even' naar boven gerend....het afdalen gaat wat langzamer vanwege de knieën, slik.

Als ik aan de andere kant afdaal, komt het Franse stel dat naar Maljasset gaat ook net aan. Naar Maljasset is het 800 meter afdalen over een veelal met puin bedekt pad. Op wat stukken met gras zie ik verscheidene alpenmarmotten, zij mij ook ☺. Als ik hemelsbreed nog 500 m van het refuge af ben, moet ik nog 400 m dalen. Het is een steile helling met vooral leisteen....en dus veel gruis op het pad. Een korte break om de schoenen even anders te binden. Een Fransman die passeert, begint een praatje. We hebben het nog even over het pad, vooral lastig voor de beenspieren en rustig aan. Het is lastig, echt lopen is het niet meer, maar letterlijk voetje voor voetje. Mijn rugzak wil sneller naar beneden dan ik hem kan bijhouden, niets vergeleken met mijn schaduw 😊.

Om drie uur kom ik samen met het Franse stel bij de refuge. We zijn de enige gasten. Later zijn er nog wel wat passanten, maar daar blijft het ook bij. Voor ons drieën wordt speciaal gekookt, en niet verkeerd. We horen dat de Britten hebben gestemd voor een 'exit' en praten daar nog even over na. Ook in Frankrijk is de stemming niet zo pro Brussel.... We zullen het wel zien, voorlopig hebben ze in Brussel iets om over na te denken.

Ondanks dat de Italiaanse grens dichtbij is, ga ik eerst nog door naar het zuiden om over een dag of wat, bij Isola de grens met Italië te passeren. Morgen gaat de etappe naar Larche met nog wat hoogteverschil te overwinnen....niet dat het daarna vlak wordt!




Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Luchtdruk is een afvallende e-macht in de hoogte. Dat ga je rap voelen bij inspanning. Volgende keer eerst een hoogtestage, Jan 😉

WP 2016-06-27 00:08:42
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.