Op dezelfde wijze gekleed als ik kwam, zo vertrek ik vanochtend, naar Mouthier-haute-Pierre, ingepakt en wel tegen de regen. Het is grijs en grauw, het motregent, geen weer om vrolijk van te worden, maar het deert mij op dit moment niet. Na een dag als gisteren, waarbij ik het merendeel van de dag binnen heb gezeten, vind ik het zelfs wel lekker om, ondanks de regen, weer op pad te gaan. Zéker met de wetenschap dat ik straks in Mouthier een dak boven me hoofd heb en er een bed voor me klaar staat. Het is alleen jammer dat met dit weer deze bijzonder fraaie vallei niet tot zijn recht komt, maar misschien verandert dat nog in de loop van de dag. Zoals onze ma zei, "Het is zoals het is en het gaat zoals het gaat". En wat dat laatste betreft heb ik absoluut geen klagen. Op wat kleine ver(her)stel werkzaamheden na, houdt zowel materiaal als lijf zich tot nu toe prima.

De rivier "La Loue" stroomt na alle regen met kracht door het dorpje Ornans en ik vraag me af hoe sommige panden deels op de oever en deels op palen in de rivier, dit door de 'jaren' heen kunnen weerstaan. Het zal vast ook wel eens fout gaan. Net buiten Ornans passeer ik een kerkhof. Het ligt een stuk lager dan de weg en ik kan het goed bekijken. Het ziet er erg verzorgd uit, daar kunnen ze bij ons nog wat van leren.

Vanaf de weg loop ik een pad op dat, ondanks de vele regen, zeer goed begaanbaar is, en dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Je hoort en ziet het water overal naar beneden stromen. Bloemetjes, heel veel akelei (voor ik commentaar krijg, die staat niet op de foto), en onkruid tieren welig, het is een vrolijk geheel. Als ik op een wat droger moment een plaatje schiet, zie ik wat wandelaars naderbij komen. Eerst denk ik nog dat het Johnny en Henny zijn, maar als ik een rode paraplu zie dan weet ik dat het ze niet kunnen zijn. Het had best mogelijk geweest want we lopen aardig gelijk op.

In Vuillafans aangekomen, zoek ik een cafeetje op voor een break, even een kop koffie. aan de muur hangen diverse oude metalen reclame platen, waaronder één met een mooi levensmotto, "Live, Love & Laugh". Die moet ik onthouden. Wat later passeren de wandelaars die ik al eerder had gezien. Twijfelend kijkend naar het cafeetje lopen ze door, om even later toch binnen te komen. Na een kwartiertje pak ik mijn boeltje weer op en vertrek. Het is wat droger en helderder geworden, maar mijn jack hou ik toch nog maar even aan. Maar goed ook, want ondanks dat het droog is, 'regent' het in het bos. Het pad klimt en daalt, af en toe gaat het wat hoger langs de wand (goed voor de kuiten) met een mooi uitzicht..en langs diverse campings. Ze zien er met dit weer niet echt aantrekkelijk uit....

Na Vuillafans is het even klimmen want de 'La Loue' perst zich hier door een nauwe kloof, wat ik vanaf het pad helaas niet kan zien. Als ik na een uurtje in Lods aankom, is het met nog 2,5 km te gaan een mooi moment voor de lunch, een dagmenu voor weinig. Als ik vertrek is het 'weer' wat opgeklaard. Ik laat het jack uit en begin aan een steil klimmetje en dat valt na een 'zware' lunch niet mee. Een sober uitziend kerkje ziet er van binnen fraai verzorgd uit. Achter de kerk zijn wat Franse volkstuintjes, waarvan ik even een plaatje moet schieten voor Aaf😊. Op mijn gemak kuier ik verder richting Mouthier, een indrukwekkende natuur ontplooid zich voor mij en al snel arriveer ik op mijn fraai overnachtingsadres.

Dat geeft mij ook even de tijd om in het dorp rond te kijken. Als ik naar het kerkje loop, zie ik daar militairen bezig. Pal naast de kerk staat een pantservoertuig en wat verderop staat een shovel in camouflage-kleuren. Het levert een wat vreemd plaatje op. Aan het begin van de avond blijkt er een commando overdracht te zijn van een compagnie van de genie. Aangezien ik morgen onderweg naar Pontarlier weinig tot geen locaties zal tegenkomen waar ik wat zou kunnen eten, loop ik nog wat door op zoek naar mogelijkheden voor de foerage. Er is een kruidenier met een redelijke keuze....hij is morgen echter gesloten, dus meteen maar inkopen doen. Wat voor mij nieuw is, is dat je hier je brood per gewicht kan kopen. Er liggen grote ronde broden en zelfs een halfje is voor mij teveel. Hij snijdt zonder problemen één derde af en legt het op de weegschaal.

Als ik begin van de avond ga eten, is de commando overdracht van de genisten inmiddels aangevangen, een voor mij zeer herkenbaar ceremonieel. Na afloop van de ceremonie marcheert de compagnie af onder gezang van ik denk het compagniesslied. Flashbacks van mijn eigen commando overdracht, vorig jaar november, gaan door mijn hoofd. Wat was het fijn om zó, na 39 jaar luchtmacht, afscheid te kunnen nemen en wat lijkt het alweer lang geleden...

Geschreven door JohnTube