Verhit!

Italië, Campagnano di Roma

Waar je normaal gesproken, niet op hoopt natuurlijk, een kuiltje in het matras verwacht, hadden we nu te maken met een bult...waarschijnlijk hebben ze het matras omgedraaid 😕 . De eerste uren van de nacht was het dus zoeken en woelen om een prettige slaaphouding te vinden. Uiteindelijk toch nog wel wat geslapen, maar het kon beter.

Een eerste blik naar buiten bevestigt de weersverwachting, een strak blauwe lucht en geen wind. We hebben een mooie dag in het verschiet. Na het typisch Italiaans ontbijt, wat toast, jam en koffie, trekken we om half negen de deur achter ons dicht, werpen nog een laatste blik op ons onderkomen en gaan we richting Campagnola di Roma.

Eerst lopen we nog tussen de villa's, maar al snel gaan we van de doorgaande weg over een stille landweg door een vallei. De nu nog laagstaande zon zorgt voor een fraai lichtspel over het groen en is het genieten van de rust na de dag van gisteren over asfalt met langsrazend verkeer. Dat genieten wordt overigens al snel beperkt door de grote hoeveelheid dazen. Ik ben inmiddels best wel wat insecten gewend, maar dit is niet prettig lopen. Zeker niet als je weet en ook nog ervaart dat deze @#$ beesten ook door je shirt heen bij je huid weten te komen 😠. Voor we de landelijke vallei achter ons laten moeten we eerst over een bruggetje. Daar liggen een paar grote stenen om gemotoriseerd verkeer tegen te houden, maar ook één met een waarschuwing voor de gevleugelden. Voor ons wat te laat, maar voor de pelgrims naar Rome mooi meegenomen.

Vanuit de vallei komen op een breed pad met langs de kant fraaie parasol-dennen en uitzicht over het heuvellandschap. Als we daar een korte pauze houden komen er ons twee Italiaanse jonge vrouwen tegemoet. Licht bepakt en luchtig gekleed zijn zij op weg naar Rome. Ik hoop dat ze de dazen van zich af weten te houden, dat zou zonde zijn van de benen 😁😉.

Rustig lopen we verder, passeren een vliegveldje voor modelvliegtuigen, een archeologische site met grafheuvels uit de tijd van de Etrusken en wat later komen we bij een doorgaande weg. Inmiddels wordt het tijd om de inwendige mens te versterken, de toast van het ontbijt is al ruimschoots opgebrand. De aanwezige bar bij het tankstation is voor ons dan ook een welkome gelegenheid. Koffie, water en heerlijk belegde broodjes gaan er rap in. Aafke maakt meteen van de gelegenheid gebruik om met Johan & Truus, de achterbuurtjes, te bellen in verband met de verlate bezorging van wat planten. Dat komt goed uit, want ze zijn er net afgeleverd en de zorg ervoor is geen punt. Aan een tafeltje wat verderop zit een Italiaan, een pelgrim/Romeganger. Hij is niet helemaal zeker van het vervolg van de route, ondanks de kaartjes die hij heeft. Ik leg hem aan de hand van mijn GPS uit hoe de route loopt en opgelucht vertrekt hij.

Na een half uur stappen we weer op, eerst een kort stukje langs de weg, maar al snel over een gruizig pad met kalksteen en stof langs villa’s met blaffende honden (achter het hek). Gelukkig houden de enkele passerende auto’s rekening met ons door langzaam te rijden. Dat scheelt weer wat stof in onze zuurstofvoorziening. Inmiddels is de temperatuur aardig opgelopen en loopt het zweet over de rug. Wanneer we na het middaguur bij het plaatsje Formello zijn, de laatste plek voor onze eindstop waar we nog wat kunnen eten en de watervoorraad kunnen aanvullen….., heb ik te laat in de gaten dat we er omheen lopen. Over een beschaduwde landweg lopen we verder door het Parco di Veio en besluiten dan maar om even in het ‘gras’ bij een Picknick plek onder een boom te pauzeren en rustig aan te doen met het water.

Door het beetje wind dat er staat, is het nog uit te houden en koelen de lijven ook wat af en dat is ook wel nodig. Vanuit de schaduw komend, hakt de warmte er vervolgens snel in en zijn we weer rap op temperatuur…. Het klooster dat we op afstand hadden gezien, ligt vlak naast de route. Het ziet er onderhouden uit, maar er lijkt niemand aanwezig te zijn, en er is gelukkig een tappunt voor water. Flessen vullen en drinken….want we moeten nog een stukje.

Vanaf het klooster gaat de weg geleidelijk omhoog, 250 m stijgen, over het asfalt in de volle zon en daar waar mogelijk maken we gebruik van de spaarzame schaduw. Er zitten behoorlijk steile stukjes tussen en dan is het in deze warmte (ik denk tegen de 40°C) flink aanpezen. Voor Aafke is het op de tweede dag toch afzien en heeft ze het ‘eind in d’r strot’. Als we boven zijn aangekomen is het nog 2,5 km naar Campagnola en met de finish in zicht passeren we het gemeentelijk zwembad. ‘Daar zal vast wel een barretje bij zijn’ en daarop gaan we richting het zwembad om te kijken of dat klopt. In de koelte van de bar drinken we wat en rusten we even uit voor we aan de laatste kilometers gaan beginnen.

Tegen vier uur lopen we onder de Porta di Roma door via het historische centrum van Campagnola naar onze slaapplek en dan is het even zoeken tussen de kleine huisjes waar we moeten zijn. Na een telefoontje met de eigenaar en de uitleg, komen we bij een klein schattig huisje met kippetjes in de tuin. Eenvoudig, gezellig en een heerlijke douche. We zullen dit moeten delen met een Italiaans stel dat wat later aankomt. Het blijken jonge mensen te zijn, vriendelijk en rustig. Als zij arriveren, hebben wij de boel al op orde; de was gedaan, spullen aan de kant en mijn trouwe lichtblauwe shirt in de prullenbak gedaan. Na wat te hebben gekletst, gaan wij Campagnola verkennen, een biertje drinken en kijken waar we kunnen eten. De voetjes protesteren een beetje bij het lopen over de keitjes, na 25 kms in combinatie met de warmte is dat ook niet zo verwonderlijk.

In een klein restaurantje genieten we ’s avonds van gefrituurde courgette bloemen en allerlei andere frituursels 😃 als antipasti. Daarna gaat Aafke aan de pasta porcini (vers eekhoorntjesbrood) en ik aan de gegrilde tonijn en natuurlijk vervolgens nog wat na…..



Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.