Een ommetje.

Frankrijk, Neufchâteau

Het zonnetje wordt vanochtend afgeschermd door optrekkende mist/nevel, maar gelukkig staat er een beetje wind, zodat de tent toch nog wat kan drogen. Eerst maar inpakken en me wassen. Om half negen komt de dame van de camping langs met het brood en dan kan ik eerst nog even ontbijten.

Als ik in één van de ruimtes zit te ontbijten, trekt de bewolking op en kan ik even later in het zonnetje zitten. De tent droogt gelukkig snel en om kwart over tien ga ik op pad richting Neufchâteau. Over de weg is het 10 km en de geplande route door het bos is de dubbele afstand. Ik heb de tijd, dus door het bos is het prettigst. Het dorp uit langs het geboortehuis van Jeanne en dan twee kilometer over de weg naar de basiliek Jeanne d'Arc. Alles staat hier in het teken van de historische volksheldin en waarom ook niet, het is een mooi verhaal.

Het brede pad door het bos stijgt geleidelijk en ik merk dat mijn lijf het daar steeds makkelijker mee heeft. Dat zal nog wel veranderen als ik door de Jura en de Alpen trek. Het is in het bos erg stil, 'what's new', en ik stap daar rustig omhoog en ondertussen probeer ik mijn gedachten en opkomende vragen te ordenen. Ben ik eenzaam?, nou neen. Ik stap alleen, maar voel me absoluut niet eenzaam. Het stappen moet je toch zelf doen, ook al ga je met een groep dan nog moet je zelf je voeten verzetten. Het is ook net alsof ik meer energie krijg, ondanks de inspanning die ik verricht. Dat voelt eind van de dag ook wel eens anders😊.

De afgelopen dagen kreeg ik een paar keer de betiteling 'pelgrim'. In diverse reisverslagen van Rome-gangers komt dit vaak terug. Voor de één is het vanzelfsprekend, maar voor de ander toch zeker niet. De vraag die men zichzelf daarop stelt; ben ik dan een pelgrim?, wat is dan een pelgrimstocht?, en wat betekent dat dan voor mij?, waarom Rome - religieuse achtergrond?, De afgelopen 2 weken zijn soortgelijke vragen ook aan mij gesteld. Ik merk wel dat de fysieke inspanning, het alleen zijn, de natuur om je heen, de onverwachte ontmoetingen, nieuwe situaties, zaken zijn die je gedurende het stappen aan het denken zetten (daar heb ik toch genoeg tijd voor). Dat gaat dan ook over van alles. Van de meest basale onderwerpen als slapen en eten, tot de zin en het recht van ons bestaan, verleden - heden - toekomst....... Ik denk dat een bezinningstocht een betere benaming is, je komt toch meer tot jezelf, wordt geconfronteerd met jezelf etc. Om dit dan een pelgrimstocht te noemen, gaat mij te ver, dan moet ik onbewust denken aan de jaarlijkse taferelen in Mekka.

Halverwege passeer ik een niet afgesloten jachthut. Mooi moment om te pauzeren. Stoeltje van binnen gehaald en lekker in het zonnetje even een momentje voor mezelf 😃, heerlijk! Hierna verlaat de route het brede pad en gaat dwars door het bos. De markering wordt lastiger te volgen en ik ben blij dat ik de hele route op de GPS heb staan. (Er zijn mensen die zeggen 'als je alles met de GPS doet, maak je minder contact met de mensen'. Je hoeft immers niet de weg te vragen. Mijn ervaring met de markering van de GR routes is, dat op het moment dat het onduidelijk is waar je bent, er geen mens in de omgeving is). Vanuit het bos loop ik een dal in met een klein gehucht, Sionne. Daarna is het 'à les Ardennes' redelijk stijl omhoog over een glibberig pad, natte bladeren, groen uitgeslagen stenen en prut. Het is weer even bikkelen, maar boven aangekomen staat op 200 meter afstand een ree. Ik zie het als een kleine beloning. Ze heeft me nog niet in de gaten en komt langzaam mijn richting uit. Ik blijf wachten. Ze nadert tot twintig meter en dan vertrouwd ze het toch niet en loopt het bos in.

Ik ga rustig verder mijn weg en steek bij Neufchâteau de Maas over op weg naar de camping. Een ruime locatie met veel bomen en ik ben de enige gebruiker. Als ik de tent heb opgezet en de spullen heb ingeruimd, begint het te motregenen. Voor zondag heb ik afgesproken met Gertie in Vroncourt-le-Côte, eerst maar even met hem bellen om te horen wat het plan is. Als ik de GSM aanzet, zie ik een Sms'je van hem. Door omstandigheden komt hij niet naar Frankrijk, maar ik kan wel in hun huis terecht en er gebruik van maken, én mijn spulletjes staan klaar. Ik bel toch maar even en vind het jammer, maar voor Gertie is het vervelender. Het is niet anders, ik had graag met hem een avondje gekletst over van alles en nog wat. Hij geeft aan dat in hun huis alles voorhanden is om te koken, alleen geen verse spullen als bijvoorbeeld brood. Onderweg zal ik ook niet veel winkeltjes tegenkomen. Aangezien hij in zijn spaarzame vrije dagen nog druk aan het klussen is in het huis, en alles nog niet klaar is, "is het wel een beetje kamperen..." zegt hij. Dat ben ik wel gewend.



Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.