Bij het opstaan is het weer prachtig en het belooft een mooie zonnige dag te worden. De twee Italianen hebben we gedag gezegd, die waren al vroeg op pad. Voor het traject naar Subiaco wordt aangeraden om in een periode met veel neerslag de route te lopen die voor de fietsers is uitgezet, omdat delen van de route langs de rivier dan nauwelijks of slecht begaanbaar zijn. De keuze lijkt dan snel gemaakt, maar alleen asfalt is absoluut niet aantrekkelijk om die dertig kilometer te maken.

Marzia, van de B&B, geeft op de kaart aan waar de lage route slecht begaanbaar is. Uiteindelijk wordt het een compromis van een stuk provinciale weg en de 'lage' route langs de Aniene. Dat scheelt ons heel wat kilometers over het asfalt.

Afdalend in het zonnetje richting de rivier en wat kilometers langs de provinciale weg. Het is niet prettig lopen met het langs razende verkeer en dus af en toe een stap opzij de berm in. Eenmaal bij het pad langs de Aniene gekomen wordt het een stuk beter ondanks de vele plassen. De ondergrond is stevig en dus dit keer geen gemodder, maar wat manoeuvreren om de kleine 'vijvers'.

Het is een afwisselend pad met veel natuur, af en toe een blik op de rivier en soms, tot genoegen van Aafke, een moestuin waarin men aan het werk is. Bij Agosto willen we wat eten, maar het restaurant is helaas gesloten. Na koffie en cola vervolgen we de route en belanden na een klein uurtje bij Ponte Lucidi en stoppen daar bij 'Le Che' die van 'Guevara' uit Cuba. Aan de eerste tafel zit volgens Aafke de eigenaar en 'biker papa'; kalend, redelijk fors, tattoos en baardje. Hoezo stereotype.... Gezien de verdere entourage is hij een fervent aanhanger van alles wat met Cuba heeft te maken. Terwijl we zitten zien we Sjefke, de Belg uit Brugge, passeren zonder zijn dames.

We bestellen een steak en salade. De steak is een soort runderkarbonade, bord bedekkend. Bijzonder mals en voor ons beiden geen enkel probleem om weg te werken. Je verbrandt ook nogal wat met dat lopen, wat extra calorietjes kunnen vast geen kwaad en er zijn toch nog wel wat kilometers af te leggen voor we in Subiaco zijn. Voor Aafke zal ik binnenkort misschien bretels moeten kopen want haar spijkerbroek begint al wat ruimer te zitten.

Vlak voordat we Subiaco inlopen passeren we de 'Chiesa San Francesco'. Even omhoog en binnen kijken. Het is een eenvoudige maar wel mooie kerk. Het hotel ligt in de oude binnenstad vlak onder de burcht, dus moeten we na 30+ kms nog een keer omhoog door steegjes en over trappen en om vijf uur staan we bij de incheck balie, waar even later de Belgische dames (75 en 76 jaar) ook binnenkomen. Sjefke heeft alleen, de voor hun laatste route, gelopen en zij zijn met de bus gekomen.

Onze kamer is een verrassing.....alle kamers hebben een opera thema en zijn als zodanig ingericht. Voor ons is dat 'Aïda' van Verdi en dus met een Egyptisch decor. Zodra we ons hebben opgeknapt en de was gedaan, gaan we nog even naar de burcht. Een schitterend uitzicht over de omgeving, zowel waar we vandaan zijn gekomen, als waar we morgen doorheen gaan. Dan nog even wat eten (dit keer met heerlijke Vlaamse frieten erbij) en drinken.

Als we weer bij het hotel zijn, is er in de naastgelegen kapel een dienst. Het kleine kapelletje zit vol en zelfs buiten zitten mensen (binnen en buiten voornamelijk vrouwen). We blijven even staan luisteren voor we naar de kamer gaan. De pijp is leeg en het schrijven zit er die dag niet meer in.

Geschreven door JohnTube