Een pareltje!

Italië, Castel di Tora

Toen we om acht uur naar beneden gingen, hadden de twee Italianen net ontbeten. Het ging wel weer, maar de ene keek toch niet zo opgewekt. Ze willen ook vandaag weer een dubbele etappe lopen, 30+ kilometer en heel wat hoogtemeters....., een aardige uitdaging en vast wel grens verleggend.

Als we klaar zijn met het ontbijt komt Vittorio, de eigenaar, nog met appels. Voor nu of straks onderweg, zegt hij er met een glimlach bij. Hij vraagt of we nog contact hebben gehad met Rita, onze volgende gastvrouw. Het is niet gelukt en ook hij had de avond ervoor nog wat pogingen gedaan. Mochten we in Castel di Tora niet terecht kunnen, dan moeten we met een kennis van hem in Orvinio contact opnemen. Die komt ons in dat geval ophalen en brengt ons de volgende dag dan weer terug. Ze hebben ook nog een voice-mail bericht achter gelaten. Reuze aardig natuurlijk Als we vertrekken staat Vittorio bij de deur om afscheid te nemen. Het weer ziet er nog goed uit, maar in de middag zal het wel weer gaan regenen. De Italianen gaan ons nog voor, maar lijken ondanks hun lange dag geen haast te hebben.

Het zou een makkelijk traject zijn, maar dat valt toch wel wat tegen. Veel modder, bemostte en gladde stenen, kortom tijdens de afdalingen is het lastig en geconcentreerd lopen tot we bij het dorpje Posticciola zijn gekomen. Ondanks dat, is het een fraaie wandeling met mooie vergezichten en natuur en heerlijk weer. In het dorpje is op het moment dat wij er zijn alles gesloten. We kijken wat rond en dalen verder af naar de nog onder het bewind van Mussolini gebouwde stuwdam. Daarna rustig omhoog naar de weg waar de zaak is afgesloten met een hekwerk. Er volgt een lastige passage, maar met zijn tweeën weten we die wel te klaren.

Vanaf de stuw hebben we een mooi uitzicht op het dorpje waar we zojuist doorheen zijn gelopen. De resterende kilometers zijn redelijk vlak en gaan over een niet meer in gebruik zijnde weg. Vanaf de berm krijgt de brem de overhand en lopen we als het ware omgeven door een gele waas van bloeiende struiken.

Met nog tweeënhalve kilometer te gaan, nemen we toch maar een uitgebreide pauze. Het is inmiddels betrokken geraakt en aangenamer wat betreft de temperatuur. Wat eten en drinken, schoenen even los en voetjes laten drogen. Dan gaat de telefoon en Rita verontschuldigd zich in Italiaans en gebroken Engels, vraagt waar we zijn en wil ons wel ophalen. Dat laatste stukje lopen we echt nog wel.

Als we onderaan bij Castel di Tora zijn, staat Rita ons al op te wachten met een klein veldboeketje voor Aafke. Reuze aardig en ze is ontzettend lief. Als we niet te moe zijn, wil ze ons de omgeving rond het meer laten zien met de auto, voordat het gaat regenen. Aafke voorin en ik dus in de bak... het kan allemaal.

Bij haar huisje aangekomen met een schitterend uitzicht op het meer laat ze het optrekje zien. Terwijl wij douchen en ons fatsoeneren, is zij aan het koken. Vervolgens zitten om drie uur aan een verlate lunch, vanwege de regen helaas binnen en niet buiten waar ze de tafel al had klaarstaan. We worden in de watten gelegd. Eind van de middag moet ze weg om haar broer te verzorgen. Ze heeft voor ons allerlei dingetjes in de koelkast staan voor het avondeten en het ontbijt, zodat we niet zullen verhongeren.

Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Jaaa, Rita! Wat een lieverd. Je hebt toch wel de groeten gedaan hè.

Everdiene 2018-05-22 17:30:52
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.