Vandaag wat vroeger uit bed dan anders. Ik wil op tijd weg zijn, want vanmiddag worden er voor deze regio opnieuw buien verwacht. In het dal is het 'weer' nog wel redelijk, maar richting de bergen zit het dicht met lage bewolking. De weg gaat snel omhoog en het duurt dan ook niet lang of ik loop in de wolken en niet alleen met mijn hoofd. Ondanks de beperking van het zicht mis ik niet veel, want het is hier één en al skipiste.

Bij de 'Colle di Tenda' (1800 m) aangekomen, wordt het tijdelijk wat lichter. Doordat de bewolking verder tegen de berg wordt opgestuwd, is dat van korte duurt en kom ik op pas 2000 meter echt boven de bewolking uit. Het is een fantastisch gezicht de combinatie van de bewolking en de bergen die er boven uit steken, genieten dus. Het 'Fort Central' kan ik nu van bovenaf in de zon zien liggen.

Het pad dat ik vandaag volg, vanaf de 'Colle di Tenda' naar het rifugio Don Barbera ongeveer 17 km, is een gedeelte van een voormalige militaire weg die langs de grens loopt, een soort patrouillepad. In hoogte varieert het tussen de 2000 en 2300 meter, waarbij ik ook weer wat grensstenen passeer. Ik zal vast wel een paar meter over Frans grondgebied zijn gelopen 😀. Steile wanden, afgronden en glooiende hellingen bezaait met bloemen wisselen elkaar af. Een boeiende en indrukwekkende omgeving. Hier en daar passeer ik een gedenksteen, foto-naam-jaartallen, dan vraag ik me al lopend af welk verhaal er achter zou kunnen zitten.

Tijdens een korte pauze realiseer ik me dat Wijnand vandaag met Linda naar Verona vliegt. Het is voor mij toch wel een raar idee dat hij nu ook in Italië is. Mogelijk dat we nog wat afspreken, ik zie wel.

Om half twee kom ik aan bij het rifugio. De bewolking is dan al aan het toenemen en nog geen twee uur later begint het te regenen en te onweren. Ik zit hoog (2070 m) en droog! Twee dames komen drijfnat en verkleumd binnen. Ik moet even terug denken aan de afdaling een paar dagen geleden....

Uiteindelijk zijn we met een man of 10: Duitsers, Zwitsers, Fransen en Italianen, oh ja en een Nederlander 😉. Het eten is eenvoudig en smaakt prima. Daarna nog een kaartspelletje gedaan, altijd leuk en weer eens een keer wat anders. Tien uur vertrekt iedereen naar de kamers. Buiten is het inmiddels droog en opgeklaard.

Morgen loop ik door naar het Rifugio Mongiole. Dan laat ik de 'Alpi Maritimi' achter me en komt er meer een oost component in mijn dagelijkse verplaatsing..... De passages van de diverse bergruggen in de afgelopen week waren mooi, uitdagend en indrukwekkend. Ondanks de gemaakte kilometers schoot het natuurlijk niet echt op richting Rome 😕, maar dat was ingepland.

De komende weken trek ik door de Ligurische Alpen met minder hoge toppen, maar nog steeds een uitdaging.

Geschreven door JohnTube