Binnen handbereik.

Italië, Liguria

Vanochtend is het 'weer', zoals je het in Italië altijd graag zou willen hebben als je op vakantie bent 😃, zon en in de ochtend al een erg aangename temperatuur....heerlijk, ontspannend en dan gezellig buiten ontbijten. Dat vakantie gevoel moet bij mij niet aanslaan, want anders lig ik straks nog zonder rugzakje aan het strand.

Samen met Luca ontbeten, die heeft vandaag een korte wandeling voor de boeg, gevolgd door een wat langere autorit naar Torino. In de vakantie doet hij een aantal korte trips van drie dagen, opbouwend in zwaarte en hoogte. Dat is wat makkelijker te doen als je in deze omgeving woont, maar zo heeft iedere regio zijn voor en nadelen. In Nederland wordt het bijvoorbeeld voor de fietsers wel heel gemakkelijk gemaakt 😜. Hij is al vroeg weg.

Na een hartelijk afscheid van Simona & Fabrizio ga ik op pad. Naar Cardibona is het 25 km met weinig hoogte verschil, weer eens wat anders. De temperatuur is hoger dan de laatste weken/maanden. Het is vannacht eerder warmer geworden dan afgekoeld. In de schaduw is het nog prima om te stappen, maar daar waar de zon ook maar even door het gebladerte heen prikt, is het al snel warm. Toch loop ik over een breed pad gelukkig overwegend in de schaduw. Vanaf het pad kan ik de Middellandse Zee en een havenstadje zien liggen. Je zou er zo heen kunnen lopen. Een kleine 100 meter hoger dan het Rifugio Pian dei Corsi was tot 1993, op de 'heuvel' een NATO verbindingspost gevestigd. Deze is volgens mij gesloten in dezelfde 'inkrimpings/moderniserings golf' als het NATO hoofdkwartier bij Maastricht in de grotten van de 'Cannerberg', maar ik kan dat natuurlijk ook helemaal mis hebben. De Cannerberg is een klein bultje op de grens van Nederland en Belgie, waar ik een heel leuke tijd heb gehad en toen wij daar woonden, is mijn 'liefde' voor Zuid-Limburg ontstaan 😊.

Op zo'n breed pad, zonder al teveel hindernissen als losse stenen en boomwortels, is het ook wat makkelijker om je gedachten de vrije loop te laten gaan... Gisteravond geruime tijd met Aafke 'geskyped' en over van alles en nog wat gesproken. Volgens mij heb ik de vergelijking met een uitzending al eerder gemaakt, maar er is een duidelijke parallel in de processen. Ik volg als 'wandelaar' mijn dagelijkse routine. Het 'thuisfront' is gewend om de dagelijkse zaken met z'n tweeën te doen of te kunnen delen, en dan is dat behoorlijk schakelen als dat voor een tijdje niet kan. Je staat er toch maar even alleen voor. Zo zal dat voor ons beiden, én zeker voor mij, weer wennen zijn als ik straks weer thuis ben. Een ander proces, waar ik nu nog maar even niet over nadenk.

Na 3 uurtjes vind ik het wel even mooi en kijk ik uit naar een plek om te zitten. Bij een picknick plek staan een aantal auto's, maar geen mens te zien. Zijn zeker op deze zondagochtend aan het fietsen of hardlopen. Als ik een tijdje zit, arriveren er meer auto's. De jonge mensen die uitstappen zijn allemaal zomers gekleed, sommige nog wat luchtiger en ze hebben ook iets te eten en te drinken bij zich, maar lopen naar een andere plek, alsof ze naar een feestje gaan. Als ik weer doorga zie ik dat er een soort van landgoed is.

Na een windmolenpark is het dalwaarts naar Altare. Het landschap is anders dan de laatste weken, veel bos en heuvelachtig. Eenmaal aangekomen in het verstilde stadje ga ik op zoek naar een eetgelegenheid. Na de lunch, o.a. gebakken ansjovis 👍, is het nog een kleine 4 km naar Cadibona, waarvan de laatste 2 langs de provinciale weg. Volgens een bord liggen de Alpen rechts en de Appenijnen links. Ik ben dus in het overgangsgebied..... Het is inmiddels behoorlijk warm geworden en al snel ben ik dan ook drijfnat. Dat wordt nog wat de komende maanden. De provinciale weg is erg vervelend lopen en niet eens zozeer vanwege het verkeer, maar vooral vanwege de over de vangrail hangende bramentakken, waardoor je niet makkelijk opzij kan voor de passerende auto's. Toch is ook dit slechts van tijdelijke aard.

Vlak voordat ik bij mijn onderkomen ben, passeer ik een barretje. Even een biertje. Binnen krijg ik meteen diverse vragen, ik val ook niet op met rugzak 😀. Als ze horen dat je een Hollander bent, leidt dat tot nog meer vragen. Voor ik er erg in heb is er een uur om. Van de eigenaar hoor ik dat het 'Cadifugio' alleen slaapgelegenheid biedt. Maar als ik vanavond wil eten, is dat geen probleem want op het sportterrein achter het rifugio is vanavond feest met eten. Ik meteen maar gevraagd of hij morgenochtend ook iets van een sandwich heeft. Normaal niet, maar hij wil voor mij wel wat maken.

Het rifugio is gevestigd in een voormalige lagere school en beneden in de keuken is men druk bezig met de voorbereidingen voor het feest en het eten. Boven heb ik een kamer voor mijzelf, simpel en schoon, een heerlijke douche en een balkon om de was te drogen. Alleen geen WiFi😔.

Het eten smaakt prima, wel plastic borden e.d. maar dat maakt mij niets uit. Wat later is er life muziek, een soort van Jan Keizer maar dan op zijn Italiaans. Een gezellig geheel en er wordt veel gedanst, maar niet door mij 😁.




Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Ja, ik kan mij zo goed voorstellen dat je de fiets mist...😉. Fietsen in Limburg... Da's mooi! Wij zien net op het weer de verwachting voor de Alpen ... Goed dat je die nu achter je kunt laten! Dan maar een beetje transpireren, maar wel genieten! Benieuwd naar je eerste plaatje van de Middellandse Zee! 👍🏻

Wout 2016-07-11 20:38:43
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.