Het wordt een dag om duimen en vingers af te likken.

Het begint al als we 's ochtends de gordijnen open doen. De ochtendmist hangt nog in het dal, maar de zon is al van de partij. We voelen wel een frisse wind.

Vandaag doen we een wandeling van de Ursprungalm naar de 2 Giglachseen. Staat te boek als een must-do en ook als een niet al te moeilijke wandeling.

Je moet wel aan het startpunt geraken en dat kan in ons geval op 3 manieren: ofwel nemen we de bus aan het hotel, ofwel rijden we tot aan het tolhuisje van de weg en nemen we daar de bus, ofwel betalen we de tol en rijden we tot aan de parking. We waren van plan om de 1e optie te nemen. Probleem is dat er zowel 's ochtends als 's middags maar 2 bussen rijden en je dus echt de hele tijd je horloge in de gaten moet houden. Die stress wil ik niet op vakantie en zo beslissen we om toch maar zelf te rijden.

De tolweg is weer zo een grintweg en is een avontuur op zich. Er zijn nogal wat haarspeldbochten, maar Vincent doet dat heel goed. Op de parking is nog plaats, maar niet zoveel. Voor het milieu hebben ze hier liever dat je de bus neemt. Snap ik wel, maar als er maar om de 2u een bus rijdt en je mist hem net, dan heb je pech. Dan kun je uiteraard ook nog iets eten op de alm, dus misschien is dat ook wel een achterliggende gedachte. Het is ook een uitkomst voor mensen die zelf niet zo graag die bochtige wegen rijden. ;-)

Als we uitstappen heb ik er meteen spijt van dat ik mijn korte rokje aan heb. Verdorie, hier staat een strakke, ijskoude wind. Een jasje is geen overbodige luxe, zelfs al schijnt de zon ondertussen volop. We zijn net 2 mummies die op weg gaan. Het trekt op niets. :-D

Van de parking naar de alm is het niet ver. Wat een mooi plekje. Het lijkt een klein gehucht, maar volgens mij is het 1 boerderij met verschillende gebouwen. Zoals gezegd kun je hier iets eten of drinken terwijl je op de bus wacht, maar je kunt ook overnachten als je een huttentocht doet.

Wij kiezen voor de wandeling naar de 2 Giglachmeren. Die gaat vooral over een brede Forstweg, die gestaag omhoog gaat. Dat vals plat is best wel lastig en is ook wel lang. Maar die inspanning vergeet je helemaal als je op het punt komt waar je een stukje van de Oberer Giglachsee ziet. Wat mooi!

Vincent beslist om het brede pad te verlaten en het smalle paadje naar de Ignaz-Mattis-Hütte te volgen. Dat was een goede beslissing. Het is meteen leuker wandelen en binnen de kortste keren krijgen we zicht op het 2e meer, de Unterer Giglachsee. Dit is haast nog mooier. Terwijl we verder lopen met zicht op het meer onder ons, komt de hut stilaan dichterbij. Na een sanitaire stop lopen we verder.

Ik ben helemaal in mijn element met fotograferen en zou eigenlijk nog verder willen lopen, maar we moeten dat hele eind nog terug ook. We korten dus onze weg in en lopen dit keer langs de oever van het meer.

I.p.v. de brede weg terug te lopen, kiezen we voor de Romeinse weg die er parallel naast loopt, maar die iets avontuurlijker is. Zo komen we terug aan de Ursprungalm waar we nog even tot aan de bron lopen van de alm. Vandaar de naam uiteraard.

Rond 15u zijn we rond en rijden we terug naar het hotel zodat we nog wat tijd hebben om te bekomen.

Dit was een dag om in te kaderen.

Geschreven door Hilde.op.pad