Midden in de nacht worden we opgeschrikt door een fel onweer. De elektriciteit valt tot 3x toe uit. Ik was er niet echt gerust op, waardoor ik het bed uitkwam, kaarsjes aanstak en even bij mijn zus ging kijken of alles ok was. Het duurde toch wel een anderhalf uur voor het weer stiller werd.

's Ochtends hoorden we van de eigenaren dat ze het hier zelf nog nooit zo fel geweten hebben. Dat zelfs hun 2 honden bij hen in bed kropen.

Maar, na regen komt zonneschijn en zo stonden we eigenlijk op met prachtig weer. Normaal gezien moesten we nu inpakken, maar omdat de woning toch vrij was, en ik pas donderdag terug aan de slag moet, besluiten we om nog een extra nacht te blijven. Dat geeft ons de kans om hier in de buurt nog een mooie wandeling te doen.

Eén van de populairste wandelingen hier is het circuit rond het meer van Nisramont. Wordt gemarkeerd als "moeilijk" met een looptijd van 6 uur. Na de overvloedige regen van vannacht gaan we ons daar niet helemaal aan wagen, maar we doen wel ongeveer de helft.

Daarvoor starten we aan de woning en lopen we tot aan de Ourthe. We steken de rivier deze keer wel over aan de brug en volgen het pad langs het water. Dat een wandeling niet altijd zonder gevaren is, beseffen we als we na een half uur achter ons een plof horen. Huh? We kijken om en zien een boom over het pad liggen. Waren we er 20 seconden later gepasseerd, dan kregen wij die dus op ons. We hebben niets van gekraak gehoord, en het was ook niet echt een grote boom, maar toch.

We lopen door op een toch wel bij momenten moeilijke ondergrond van rotsen en boomwortels. Je moet dus wel goed uitkijken waar je je voeten zet.

Gaandeweg komen we meer wandelaars tegen. Ik kom zelfs een oude vriendin uit de Spaanse les tegen. Hoe groot is de kans dat zoiets gebeurt? Wel een leuk weerzien. Zij waagt zich wel aan het volledige circuit. Ze is dan ook nog een heel stuk jonger dan ik. ;-)

We rusten even uit aan de samenvloeiing van de Oostelijke en Westelijke Ourthes. Dit eerste stuk hadden Vincent en ik een paar jaar geleden al eens gedaan, maar toch vergeet je hoe het was. Nu lopen we verder op een stuk dat ook voor ons nieuw is. Ik vroeg mij af hoe ik de steile stukken zou doorstaan, maar blijkbaar had ik mij geen zorgen hoeven te maken want die bestaan uit trappen. Ook wel lastig, maar iets doenbaarder voor mij. Onderweg worden we getrakteerd met mooie uitzichten op de omgeving.

Uiteindelijk komen we aan aan de barrage van Nisramont. Het is een oude barrage. Ik weet eigenlijk niet of ze nog in gebruik is want het ziet er hier allemaal een beetje verwaarloosd uit.

Ik heb genoeg gewandeld voor vandaag en zo besluiten zus en ik om hier iets te drinken terwijl Vincent de weg terugloopt om de auto te halen. Dat vindt hij niet erg want dan kan hij er een strakker tempo op nahouden en hoeft hij niet telkens rekening te houden met ons. Ik denk dat hij er ongeveer anderhalf uur over gedaan heeft.

Eens terug aan de woning vind ik het zalig om nog even te relaxen in een ligzetel in de tuin. Genieten van de geluiden van de natuur.

Morgen is het inpakken, nog even boodschappen doen en terug naar huis om alles weer uit te laden en ons op te maken voor de werkdag van morgen.

We hebben er weer van genoten, van dit stilteplekje in eigen land.

Geschreven door Hilde.op.pad