Tja, ook vandaag staan de hemelsluizen wagenwijd open. Maar we geven de moed niet op. ;-)

We doen nog eens een autorondrit en beginnen waar we gisteren voor een gesloten deur stonden, nl. het klooster van Alpirsbach. Deze keer is het open en heerlijk rustig. We kuieren eerst wat door het museum en volgen zo de geschiedenis van het bouwwerk. De kerk is nl. het oudste romaanse bouwwerk van het Zwarte Woud. Vergeet niet naar de nis achter het altaar te gaan. Daar vind je nog oude muurschilderingen. Wel even het licht aandoen ;-) Er staat ook een vrij modern orgel in de zijvleugel.

We kunnen door naar de kloostergang. Die is inderdaad wel mooi, maar sober en dat past ook wel hier.

Ondertussen is het een uurtje droog en rijden we verder naar het uitzichtplatform in Kniebis. In de rit ernaartoe heeft het opnieuw geregend, maar als we parkeren is het net weer gestopt. Het is maar 10 minuten te voet naar het uitzicht en het loont ook wel de moeite. Je hebt er een weids uitzicht op de omgeving en onder je ligt de Ellbachsee. Dat is een ven op de plaats van een vroegere gletsjerkom. Echt mystiek in dit donkere weer. Het Zwarte Woud doet zijn naam meer dan eer aan vandaag. Het gebied nodigt uit tot wandelen, maar dat zal voor een andere keer zijn.

Iets verderop liggen de beroemde Allerheiligen watervallen. In tegenstelling tot de watervallen van Triberg, hoef je hier geen inkom te betalen. Er is een ruime parking voorzien en de wandeling zelf duurt niet langer dan een uurtje. Als we ons parkeren is het weer even droog en krijgen we zelfs af en toe een streepje zon te zien. Dit is een mooi stukje natuur, maar je moet er wel heel wat trappen voor op. Boven gekomen wandelen we nog even verder naar de ruïne van het Allerheiligen klooster. Daar worden nu theatervoorstellingen gegeven.

We horen het rommelen in de achtergrond en voor we het weten barst er een klein onweer uit. We reppen ons terug naar de auto.

Het was de bedoeling om via de D500, de bekende Scharzwalder Hochstrasse, nog tot in Baden-Baden te rijden, maar eens op weg wordt het weer er alleen maar slechter op. Per momenten rijden we in dichte mist en zien we geen hand voor ogen. Neen, dit is niet ontspannend rijden en het heeft geen zin om nog nutteloze kilometers verder te rijden. We korten onze weg in op zoek naar een stukje taart en dat blijkt moeilijker dan gedacht. Uiteindelijk vinden we in Baiersbronn een oubollige bakkerij en kiezen we elk een stukje uit. Het smaakt.

Onze auto staat ergens aan het station en wij zitten in de bovenstad en terwijl we daar zo zitten zien we alweer een serieuze vlaag naderen. We hebben geen tijd te verliezen, rekenen af en stappen flink door naar beneden. We zijn echt net op tijd als het weer in alle hevigheid losbarst.

We gaan terug richting hotel, maar de weg naar Freudenstadt is helaas afgesloten en zo draaien we echt een hele tijd rondjes. Uiteindelijk moeten we nog een hele ommetoer rijden voor we terug op de juiste weg zitten.

Amai, dat was wat men noemt van de regen in de drup vandaag. Uiteindelijk hadden we nog geluk met de paar droge momenten. Zo hebben we toch nog iets gezien.

Geschreven door Hilde.op.pad