Na de stevige wandeling van gisteren staan we in twijfel of we vandaag al dan niet nog een krachtinspanning gaan doen.

Uiteindelijk beslissen we van niet. Vincent wil morgen nl niet al te vermoeid de terugrit aanvangen.

Vandaag heeft hij ook al zin om achter het stuur te kruipen en wil hij hier in de omgeving wel wat rondrijden. We willen toch nog wat panorama's zien deze vakantie.

We gaan "goed komt het uit" op pad en rijden richting Cluses. Voor we daar zijn stoppen we nog eerst even bij de Cascade de L'Arpenaz in de omgeving van Oex. Die zou uit een rotsspleet spuiten, maar ons lijkt het een gewone waterval. Niettemin toch alweer een mooi stukje natuur ernaartoe.
In eerste instantie wilden we op onze gewone sandalen ernaartoe wandelen. De waterval ligt toch vlak langs de weg en het is maar 5 minuutjes wandelen. Maar dat was toch geen goed idee. Waar je hier ook stopt, je bevindt je nog steeds in de bergen en zelfs de kleinste wandeling vraagt om stevige bergschoenen. Omdat we geen zin hebben om bij elke stop de schoenen te wisselen houden we de bergschoenen aan. Hmmm, dat leek voor Vincent uiteindelijk niet de juiste zet ;-)

Want ... hij legt zijn vinger op de kaart op het dorpje Romme en zegt : "We rijden gewoon daar eens naartoe". Bon, zo gezegd, zo gedaan. We volgen de pijl naar Romme en na 10 seconden beseffen we dat het hier wel erg steil omhoog gaat en we zonder het te beseffen een Col aan het oprijden zijn. Met bergschoenen achter het stuur zorgt het voor klamme handen bij de chauffeur. Dit zijn nauwe wegen waar je eigenlijk nauwelijks ziet of er een tegenligger aankomt. Als er dan nog eens een Franse habitué achter je aan plakt, dan moet je wel rustig blijven. Op de grond zien we de namen van de renners nog staan die hier een paar weken geleden naar boven reden in de Tour. Groot respect. Je moet het maar doen !

Als we boven zijn houden we even halt om te bekomen ! Ik weet niet meer of dit al dan niet het dorpje Romme was, maar het was er doods en verlaten. We zien een wegwijzer naar de Col de la Colombière, ook een stukje Tour waar bovendien dit jaar de belg Dylan Theuns won. "Je moet niet hé, Vincent", maar na de eerste schrik van de vorige col, is hij het al gewoon en ziet hij het toch wel zitten. Schitterende rit, maar op de top is er geen enkel plaatsje meer vrij op de parking. Tja, dan maar wat verder naar beneden rijden tot we wel een plaatsje vinden waar we ons installeren om onze broodjes te eten. Ondertussen zien we bergbeklimmers aan het werk op de Via Ferrata die hier start.

We vervolgen onze weg naar Le Grand-Bornand. Het valt ons op dat we overal waar we komen bouwwerven zien. Er wordt ferm bijgebouwd in de Franse Alpen !

We houden halt in La Giettaz om brood en kaas te kopen en lopen ook hier nog even het kerkje binnen.

Terug de auto in naar Mégève en van daaruit naar het beroemdste uitkijkpunt op het Mont-Blanc massief : Combloux. Vanaf Combloux moet je nog even verder omhoog rijden naar Le Cry. We vreesden er even voor dat we door de opkomende bewolking niets zouden zien, maar het valt al bij al nog mee.

We vinden een bankje waar we in alle rust van dit mooie uitzicht kunnen genieten.

Op de parking van Le Cry staat ook een oriëntatietafel van waar je zicht hebt op zowel de Mont-Blanc als de massieven van Les Fiz en les Aravis.

Het is een mooie afsluiter voor deze vakantie.

's Avonds rijden we nogmaals naar Chamonix. Met dit mooie weer heerst er een totaal andere sfeer en zien we nu ook waar die twee heren van het standbeeld naartoe wijzen : naar de top van de Mont-Blanc natuurlijk. De heren in kwestie zijn Michel-Gabriel Paccard en Jacques Balmat. Ze waren de eersten die er in 1786 in slaagden om de Mont-Blanc te beklimmen. Ze lijken elkaar letterlijk te zeggen : "Daar moeten we naartoe zie".

We doen onze inkopen in de specialiteiten winkel Le Refuge Payot en gaan vroeg eten in The Bighorn, een Bistro-Bakery gerund door een Amerikaanse familie. Vincent kiest voor een hamburger, ik voor de Chili. En Cheese cake als dessert. Het smaakt !

De duisternis valt in en bij een schitterende zonsondergang nemen we afscheid van Chamonix. We beseffen dat we hier eigenlijk niet eens de grote toeristische toppers gezien hebben. Misschien komt dat nog wel eens ... bij een volgende passage. ;-)

In de chalet pakken we onze koffers en laden alvast al de auto in want vannacht en morgen wordt er weer veel regen voorspeld.

Geschreven door Hilde.op.pad