Toen wij in 2014 voor de eerste keer naar het Pitztal kwamen moesten we er onze draai nog vinden. Bovendien was het toen echt kwakkelweer met veel bewolking en regen.
Op één van die bewolkte dagen kozen we een wandeling uit in het dal en dat was de Luis Trenker Steig. Daar hadden we goede herinneringen aan en zo komt het dat we 6 jaar later diezelfde wandeling nog een keer willen herdoen, met dat verschil dat het nu stralend weer is en dat we deze keer goed weten waar het parcours begint en waar we dus de auto kunnen parkeren. ;-)

We moeten dus eerst vanuit Mandarfen, dat helemaal aan het eind van het dal ligt, rijden naar Arzl, aan het begin van het dal. Dat is geen straf hoor, maar je moet er wel een half uurtje voor rekenen.

We parkeren vlakbij de Bunjistüberl in Arzl en duiken niet veel later het bos in. Het gaat meteen naar beneden tot aan de Pitze. Ik denk bij mezelf : ai ai, alles wat we dalen, moeten we straks ook weer stijgen :-D

We komen vrij snel aan het startpunt van de Luis Trenker Steig. Je ziet het aan de bronzen plaat die aan hem gewijd is. Geboren in Ortisei en gestorven in Bolzano heeft hij zijn roots in Zuid-Tirol, maar hij hield van de bergen en heeft er als producent en acteur alles aan gedaan om de bergen van Tirol een plaats te geven in de filmgeschiedenis. Wie er meer wil over lezen : https://en.wikipedia.org/wiki/Luis_Trenker

De Steig is een prachtig stukje natuur hier in het Pitztal en de rondwandeling is voor de meesten onder ons vrij goed te doen. Tijdens de wandeling kom je infoborden tegen over de natuur rondom je. Het gaat gestaag op en neer. Aan het einde stroomt de Pitze in de Inn. Daar moet je over een brug en iets verderop rechts afslaan naar de Waldabsteig. Hier is het eventjes steil en puffen in dit weer. We verlaten het bos en wandelen richting Wald, een gehucht nabij Jerzens. Het is bakken en braden hier tussen de velden. We zoeken even verkoeling in een kapelletje.
Daarna loopt de wandeling verder naar de Benni Reich-Brücke. (Benni Reich is een tweevoudig olympisch kampioen, geboren in Leins, nabij Arzl). Deze houten brug was met zijn 94m hoogte lang de hoogste voetgangersbrug van Europa. Nu is die eer voor Line B179 in Reutte weggelegd. Neemt niet weg dat de brug echt wel een omweg waard is. Vanaf de brug doet men ook aan benjispringen. Niets voor mij hoor en ook Vincent is met zijn hoogtevrees niet echt happig om over de brug te wandelen, maar het moet nu eenmaal want de auto staat aan de andere kant geparkeerd.

Nu we toch in de buurt zijn, besluiten we nog even tot aan de Hochzeiger lift in Jerzens te rijden. Het doet een beetje raar als we op de parking toekomen. Hier logeerden we nl. iedere keer bij Hotel Andy. Helaas veranderden ze onlangs hun concept waarvoor ze het hotel grotendeels ombouwden tot appartementen. Ik heb even getwijfeld om eens binnen te stappen, maar heb het toch maar niet gedaan. Heb ik nu een beetje spijt van.

We nemen de beide liften tot helemaal boven. Wat is het stil hier ! Het is 15u en er zijn geen wandelaars meer te zien. We lopen er een uurtje rond en zweven dan weer rustig terug naar het dalstation.

Dit deel van het dal is perfect voor mensen die liever de minder zware wandelingen doen. Vandaar dat wij Jerzens altijd een prima uitvalsbasis vonden. Misschien logeren we hier tock ook nog wel weer eens. ;-)

En zo sluiten we weer een mooie dag af.

Geschreven door Hilde.op.pad