We krijgen de ene mooie dag na de andere voorgeschoteld. Ook vandaag wordt er weer mooi en droog weer voorspeld hoewel het toch de neiging heeft om wat overtrokken te zijn. Dat blijft zo tot na de middag.

Maar we zijn weer vroeg uit de veren en besluiten om vandaag tot helemaal achteraan het dal te gaan, meteen ook het meest indrukwekkende deel. We rijden met de auto tot aan de parkeerplaats van de gletcherexpress in Mittelberg. De gletcherexpress is een trein die je in 8 minuten tijd doorheen de berg van Mittelberg naar de Gletcher brengt. In de zomer zijn het vooral wandelaars en toeristen die hier de klok slaan, maar in oktober is het een hele andere sfeer. De Pitztaler Gletcher is het eerste gebied van Oostenrijk waar al vanaf halfweg september geskied kan worden en dat hebben we gemerkt want het zijn vooral de professionals en freaks die dan al met trainen beginnen. Waar het er in de zomer vrij gemoedelijk en rustig aan toegaat daar, is de sfeer er nu vooral onrustig. Ik kan het moeilijk omschrijven. Het lijkt alsof niemand rekening houdt met elkaar en het een race is tegen de tijd. Een hele aanpassing als je de hoffelijkheid van wandelaars gewoon bent.

Wij hebben niets met skiën en lopen er dus een beetje "verloren" bij. We voelen er ons plots helemaal niet meer thuis. Maar we lopen toch naar de plekjes die we kennen en stellen vast dat er minder sneeuw ligt nu dan in juli.

Je kunt ook niet naar de Gletcher gaan zonder nog even met de Wildspitz-baan tot aan de top te gaan. Hé, er is zetelverwarming ! :-) En dan sta je daar op 3441 meter op het panoramaplatform. Koud koud koud !!! En wie komen we er tegen ? De filmploeg van ZDF ! Net als op de Zugspitze in juli staan ze hier ook weer te filmen. Waarschijnlijk om de trainingen van de skiërs te filmen.

Je kunt hier blijven rondkijken, maar het is niet de eerste keer dat we hier komen en het is koud, dus we besluiten om terug af te dalen naar de gletcher om vervolgens het treintje terug naar beneden te nemen.

Helaas was dit net rond het middaguur en is het een drukte van jewelste daar. Zodra het maximum toegelaten aantal personen bereikt is werken de draai-hekkentjes niet meer, maar dat is bijzaak voor de sporters die er toch gewoon overklimmen. Gevolg, niet iedereen kan op de trein en dan mag je 3x raden wie niet. Juist ja. Ik voel me al niet goed in mensenmassa's dus had ik ook helemaal geen zin om te trekken en te drummen en als sardientjes op elkaar gepakt te staan in het treintje. We bedanken dus en wachten een half uur helemaal alleen in de wachtruimte op de volgende trein. Dat gaat iets beter en als we weer beneden zijn besluiten we om nog even verder te wandelen langsheen de Gletcherstübe. In de zomer vond ik het al een lastig stuk en dat weet ik aan de warmere temperaturen dan. Maar ook nu heb ik het moeilijk. De hoogte waarop je je bevindt zit er zeker voor iets tussen waardoor alles gewoonweg lastiger is. Het baantje zie je nauwelijks stijgen en toch trap je op je adem. De zon zakt ondertussen ook al achter de bergtoppen waardoor het ook nog eens flink afkoelt in de schaduw. We geraken zelfs niet tot aan de waterval helemaal achterin. Ik heb oprecht bewondering voor mensen die van hieruit vertrekken naar de befaamde Braunschweiger Hütte. We komen een koppel tegen die uit die richting komt en ook zij zeggen dat het zwaarder is dan gedacht en dat ze rechtsomkeer gemaakt hebben. Wij maken ook rechtsomkeer en wandelen terug naar de auto.

We rijden terug naar Jerzens en besluiten in Stillebach nog eens te stoppen. We zijn tijdens onze vorige verblijven al zo vaak hier gepasseerd zonder eens uit te stappen en naar de Klockenlefall (de waterval die 's avonds verlicht wordt) te lopen. Weer meer klimmen dan gedacht, maar het lukt. In het voorjaar moet dit een indrukwekkende waterval zijn. Nu iets minder, maar we hebben hem dus wel gezien.

We worden moe. Het is goed geweest voor vandaag. Weer zoveel moois gezien. Tijd om naar het hotel te gaan, alles nog eens te laten bezinken en van een deugddoende maaltijd te genieten.

Morgen is het onze laatste vakantiedag alweer. Wat voor moois we dan beleven kom je nog wel te weten.

Geschreven door Hilde.op.pad