Er is een hittegolf in de maak en dat merken we vandaag. Het weer is nog niet helemaal zuiver, maar je voelt dat het warmer wordt.

We kunnen het bijna niet geloven, maar na 6 dagen Pitztal zijn we eigenlijk nog niet naar het einde van het dal gereden. We hadden ons ook voorgenomen om de streek in het begin van het dal wat meer te ontdekken, vandaar dat we nog niet verder gingen. We weten hoe mooi het verderop is en we kunnen niet anders dan voor we terug naar huis vertrekken toch nog eens naar de mooie Rifflesee te gaan en het prachtige uitzicht vanaf café 3.440 bovenop de gletcher te bewonderen.

Vandaag houden we het echt rustig want morgen staat de lange rit naar huis terug op het programma.

Na het ontbijt rijden we tot in Mandarfen. Tijdens de rit merken we hier en daar dingen op die veranderd zijn sedert oktober. Dat heb je dan wel als je vaak in dezelfde streek komt, dat je de kleine veranderingen ziet.
In Mandarfen nemen we de kabellift naar boven naar de Rifflesee. Wat is het er toch altijd prachtig ! Vorige keer in oktober sneeuwde het hier nog. Nu staan we in de zon. Ik wil nog een klein stukje van de Fuldaer Hohenweg wandelen. Niet te ver, gewoon om een panorama te schieten.

Even twijfelen we om te voet terug naar het dal te gaan, maar deze keer houden we ons aan onze belofte. We lopen wel rond het meer en daar ben je ook al meer dan een uur zoet mee. Het is er druk. Mooi weer, ...zondag, ...ook hier kennen ze het fenomeen van de dagjestoeristen.

De Rifflesee heeft een nieuwe attractie : je kunt er op woensdag en op zondag een tochtje maken op het hoogste vlot van Europa. Ik kijk ernaar en vraag mij af waarom ze dat nu in 's hemelsnaam gedaan hebben ? Het meer heeft dit niet nodig. Waarom laten ze dat niet zo mooi puur natuur ? Ik snap het echt niet en ik kan alleen maar hopen dat het geen lang leven beschoren is en al helemaal dat het niet de start is van nog meer toeristische attracties. Wij houden net zo van het Pitztal omwille van het feit dat het er nog niet té toeristisch is. Dus voor ons is het de laatste 4 jaar al genoeg gepromoot. Het moet echt niet meer worden.

Niettemin genieten we toch van ons rondje hoor. Op een bankje zie ik een schilderes zitten. Ik ga even kijken naar haar werk en vraag of ik haar mag fotograferen. Dat mag. Het is een Duitse kunstenares uit Ahaus in Nordrhein-Westfalen. Ik vraag haar kaartje om haar de foto's door te mailen.

Na de Rifflesee gaan we nog een stukje verder om de trein naar de gletcher te nemen. Inmiddels is het na 14u geworden en zijn we eigenlijk nog nooit zo laat naar de gletcher geweest omdat er dan meestal teveel bewolking opkomt. Het is heerlijk rustig in het treintje en ook in de kabellift naar café 3.440, helemaal boven. Het valt ons op dat er weinig sneeuw ligt op de gletcher. Het wordt elk jaar minder.
Boven is het genieten van een 360° panorama van de ons omringende bergwereld. De Wildspitze is met zijn 3.774m de hoogste berg van Tirol. Het panorama platform hebben we bijna voor ons alleen. De meeste toeristen komen 's ochtends en dan is het drummen.

Tijd voor koffie en ach, waarom niet eens in de hoogste Konditorei van Tirol ? Uiteraard heel duur, maar ook wel lekker. Coffee with a view. We krijgen er niet elke dag de kans toe.

We moeten ervoor zorgen dat we het laatste treintje naar beneden niet missen, dus dalen we weer af. We zien dat er onweerswolken gevormd worden.

En ja hoor, eens terug in het hotel begint het flink te waaien en zien we een muur van regen en donder en bliksem op ons afkomen. De hotelgasten worden in allerijl uit de whirlpool buiten gehaald. Het knalt aan alle kanten en het blijft de rest van de avond en nacht onweerachtig.

Wij genieten nog een laatste keer van ons avondmaal en pakken daarna onze koffers in. Morgen terug naar huis.

Ondertussen worden we vanop ons balkon nog getrakteerd op een prachtig zicht na de storm.

Geschreven door Hilde.op.pad