Op het bucketlijstje voor het Zwarte Woud stond o.a. een bezoek aan het opvangcentrum voor beren hier in de buurt. Aangezien de vakantie aan het inkorten is, maken we daar vandaag dus werk van.

Het Bärenpark is geen zoo, maar een opvangplek voor dieren met een niet zo fraai verleden. De dieren die hier verblijven werden mishandeld, misbruikt en verwaarloosd. Hier werd een park opgericht om deze dieren nog een comfortabel leven te bieden. Er zitten voornamelijk beren, maar ook een aantal wolven en 2 lynxen. Veel van deze dieren hebben een achtergrond als huisdier of circusdier, of zaten simpelweg opgesloten in een veel te kleine kooi zonder stukje natuur. Het breekt mijn hart als ik de levensloop van deze dieren lees.

Het park is heel mooi opgebouwd en om 10u zijn wij de eerste bezoekers. Het eerste rondje dat we lopen (in de regen trouwens) zijn we bijna alleen. De dieren hebben net eten gekregen, dus laten ze zich hier en daar wel zien. Het is trouwens zo dat ze niet altijd op hetzelfde tijdstip eten krijgen. Dat is in de natuur ook niet zo, dus ze moeten ernaar op zoek gaan. De rondgang is 2km lang. Wij doen hem 2 keer, gewoon omdat we onder de indruk zijn. De wolf laat zich tijdens onze 2e rondgang zien omdat er ondertussen meer bezoekers met honden zijn. Die wekken natuurlijk de nieuwsgierigheid van de wolf die helemaal uit de bol gaat en al jankend het park rondloopt omdat hij wil spelen. Bezoekers met honden worden daarom gevraagd om door te lopen, maar ja ....

Ook voor de beren die plots nerveus rondjes lopen of aan de poot beginnen knabbelen wordt gevraagd om door te lopen. Dit zijn allemaal getraumatiseerde dieren die eigenlijk geen bezoekers zouden mogen krijgen. Maar een beer eet 50kg groenten en fruit per dag. En het park moet ergens zijn inkomsten uit halen. En dan maken de bezoekers wel het verschil. Het verschil met een zoo is dat deze dieren voldoende plaats hebben om zich terug te trekken en zich te verstoppen. Ze laten zich echter wel zien omdat ze gewoon zijn aan mensen. De wolven lopen gewoon tussen de beren, maar hebben ook hun eigen stukje natuur waar de beren niet kunnen komen. Het park telt 9 beren, 3 lynxen en 6 wolven.

Meer weten? Ga dan naar www.baer.de

Ondertussen is het droog geworden en lijkt het zelfs te gaan opklaren. We rijden meer naar het zuiden, meer richting Hoch-Schwarzwald. Eerst gaan we op zoek naar de bron van de Donau. ttz: er zijn 3 bronnen die samenvloeien in de Donau. Eén van deze bronnen, de Breg vind je nabij Furtwangen. We waren er uiteraard voorbij gereden, dus moesten we omkeren, maar ondertussen reden we wel door een mooi en rustig landschap. De bron zelf stelt niet zoveel voor en helaas staat er ook een aartslelijk monument rond. Maar goed, we staan toch maar aan de wieg van één van de langste rivieren van Europa.

We rijden door de Hexenloch, een heel smal baantje in een kloof. Geen parkeerplekjes om even een foto te nemen, helaas. Daarna gaat het verder naar St-Märgen. Daar rijden we over een prachtig stuk met mooie vergezichten. Helaas ook hier geen parkeermogelijkheden om even te stoppen. En de Duitse chauffeurs uit de streek vinden nu al dat we te traag rijden. In St-Peter staat een beroemd klooster met een nog beroemdere roccocco bibliotheek. Helaas moet je ook hier al maanden van tevoren een bezoek aanvragen. Hebben we dus ook niet gedaan.

Dan maar door naar De Kandel. Dat is met zijn 1241m één van de hoogste toppen in het Zwarte Woud. We stoppen aan het uitkijkplatform en drinken iets in het restaurant.

We keren naar Wolfach terug via het mooie Glottertal.

Geschreven door Hilde.op.pad