Bij het krieken van de dag worden we gewekt door de vogeltjes, maar dat vind ik niet erg. Ook al zijn de nachten fris ; ik wil hier met het raam open slapen want dat kan ik thuis wegens straatlawaai al lang niet meer.

En zo komt het dat we op deze zondagochtend al heel vroeg aan het ontbijt zitten. De ochtendstond en zo ...

Er wordt in de namiddag mogelijks een buitje voorspeld, dus hebben we er alle voordeel bij als we vroeg gaan wandelen. We maken de picnick klaar en rijden richting Achouffe op een boogscheut van ons adres.

Langs de weg stoppen we even in Nadrin. Daar staat een groot kunstwerk. Het beeldhouwwerk is opgetrokken in roze marmer uit Portugal door de Portugese kunstenaar João Charters de Almeida. Het monument werd in 1991 ingehuldigd door de vrouw van de Portugese president Mário Soares in het kader van Europalia Portugal. Het lijkt een beetje op Stonehenge, en het heeft wel wat zo in het vroege ochtendlicht.

Rond 9u parkeren we op een lege parking in Achouffe waar we "La Vallée des Fées" gaan combineren met nog een andere wandeling. De wandeling start aan de brouwerij van Achouffe, alwaar de rode kaboutermuts op één van de tanks een herkenningspunt is in de regio.

Het wordt een hele gevarieerde gemoedelijke wandeling. Van zodra we langs de rivier lopen spotten we al beverdammen. Even later gaat het een stukje omhoog, volgens mij het steilste stuk van de hele tour. En zo lopen we algauw op de heuvelrug om vervolgens weer steil naar beneden te wandelen waar we weer aan de rivier komen. Mooie rotspartijen hier. We lopen een stukje om naar het volgende brugje. Vincent heeft alweer honger, dus daar gaat de picnick :-D

We steken het brugje over en lopen aan de overkant terug tot we aan een oude watermolen komen waar we weer de brug oversteken. Vanaf hier begint het mooiste stuk van de wandeling. Het is per momenten uitkijken waar je loopt want het is hier en daar wel wat drassig. Maar de wandeling is goed gemarkeerd. Dit is echt nog haast ongerepte natuur. Genieten dus, met hoofdletter G.

Als we rond de middag terug aan de brouwerij komen zien we al wat meer wandelaars. Het is dan ook een geliefde regio en als de brouwerij en terrasjes open zijn, dan kan ik mij voorstellen dat er een gezellige drukte heerst.

We zijn eigenlijk rond met de Feeënwandeling, maar breien er nog een tweede wandeling aan vast. Ook weer gevarieerd doorheen velden en bossen en altijd met kabbelend water in de buurt.

Na 15km staan we weer aan de auto. Nu staat de parking wel vol. Logisch op zondag en dan nog eens de laatste zondag van de paasvakantie. Het is ondertussen al een flink stuk in de namiddag en het weer is wat guurder aan het worden. De zon verstopt zich achter de wolken. We besluiten om nog wat rond te rijden in de streek.

Baraque Fraiture is hier vlakbij en aangezien we allebei nog nooit op het hoogste punt van België stonden, besluiten we daar eens naartoe te rijden. Tja, veel is er niet te zien. Vooral heel veel lege parkings. We lopen even tot aan de "skipiste" waar vorige week nog sneeuw lag. We zien trouwens nog de sporen van de sleeën in het gras. Toch even langs de helling omhoog waar je van een uitgestrekt panorama kan genieten. Ik vind het er echter ongezellig en koud en zo besluiten we terug te keren naar de auto.

De trekpleister hier in de buurt voor wandelaars is "Le Hérou", een steile rotswand waar er nogal een pittige en avontuurlijke wandeling naartoe loopt. Aangezien er sprake is van kabels om je aan vast te houden, besluiten we dat dus maar niet te doen. We hebben trouwens al genoeg kilometers in de benen voor vandaag.
Maar misschien kunnen we ergens wel die rotswand zien...

We rijden in Bérismenil naar het uitzichtplatform "les Crestelles". Het is even zoeken want het staat niet echt goed aangeduid. De plek biedt een mooi zicht op een meander van de Ourthe en op het tegenoverliggende dorp Maboge. Maar er hangt ook een minder mooie geschiedenis aan vast. Hier stortte tijdens de 2e wereldoorlog de B-17 bommenwerper "The Joker" neer. Er staat ook een herdenkingsmonument. Het panorama dat we nu dus zien is er eigenlijk door deze crash gekomen.

Het is ook de startplaats voor deltavliegers. We hebben geluk want er wil er juist eentje opstijgen, echter zonder succes. Even later geeft hij het op.

We rijden nog door Filly en Ollomont, maar kunnen nergens "Le Hérou" spotten.

We rijden verder naar "Le Belvedère", volgens de groene Michelin een uitzichttoren op de omgeving. Mijn Michelingids is echter al een beetje van jaren en helaas is de Belvedère een bouwvallige bedoening geworden en gaan we het maar niet riskeren om naar boven te klimmen. Het is wel het startpunt van heel wat wandelingen hier, dus dat moeten we onthouden voor een volgende keer.

Als afsluiter rijden we nog tot aan de Barrage de Nisramont. Ook hier zie je de tand des tijds en nu de zon weg is ziet het er al helemaal triestig uit.

We keren zonder een blik op "Le Hérou" naar ons verblijf terug. Daar is het lekker warm en gezellig want buiten is het ondertussen een beetje aan het regenen.

Vincent schenkt een 'Choufke' in. Die stond trouwens ter verwelkoming in de koelkast. Een mooi gebaar van de eigenaars. Ik hou het echter bij een glaasje rood.

Wat een mooie dag alweer. Morgen nog een laatste wandeling, maar we moeten nog even uitzoeken wat het wordt.

Geschreven door Hilde.op.pad