Vandaag na het ontbijt besluiten we naar het Tonlé Sap meer te gaan, 30 km bij ons vandaan. Tonlé Sap betekent “zoetwater”, het meer is in de droge tijd 2500 km2 en kan in de regentijd tot 10x zo groot worden. Via het hotel regelen we de ongeveer 4 uur durende excursie. We rijden met het ruime shuttle busje van het hotel en onze chauffeur, die weinig Engels spreekt, krijgt de “orders” van de receptie mee. Siem Reap uitrijden neemt wel wat tijd in beslag, toch een redelijk grote en drukke stad. Iets buiten de stad rijden we een zijweg in naar het meer. Na 45 minuten stoppen we bij een ticketbureautje voor de tickets en rijden daarna nog wat verder. Het laatste stuk van deze weg is niet geasfalteerd, maar bestaat uit rood zand. Vanwege de hier heersende droogte stoft dit rode zand behoorlijk en alle huisjes langs de kant van de weg zijn dan ook allemaal rood gekleurd. Voor de inwoners een tamelijk ongezonde situatie. Na 10 minuten komen we weer bij een ticketbureautje waar een gewichtig persoon nauwkeurig naar onze kaartjes kijkt, waarna we na een knikje van hem verder kunnen. Een vrij jonge jongen rijdt ons dan voor op een brommer, naar later blijkt de bestuurder van onze boot.

We rijden langs een bruin riviertje waar honderden grote en kleine boten naast elkaar liggen, werkeloos. Als we stoppen zien we een wat schonere boot liggen, deze blijkt inderdaad voor ons te zijn. Via een een ladder, met grote uitstekende spijker in de eerste trede, stappen we op de boot. In zijn primitieve cockpit start de jongen zijn motor en achter de boot is een grote wolk van bruin water zichtbaar. De waterstand is echter zo laag dat de boot niet in beweging komt, de jongen moet het water in om ons los te duwen. De gedragscode onder de schippers is gas terugnemen als men elkaar passeert en dat is maar goed ook, anders zouden de toerist na een uurtje varen niet alleen drijfnat maar vooral poepbruin zijn van het vieze water. Even later varen we het riviertje af richting het meer en varen langs een dorpje waar de huizen op hele hoge palen staan. Een indicatie van hoe hoog het water staat in de natte periode. Tussen de beide rivieroevers zijn bruggetjes gemaakt, eveneens van lange, zei het wat dunnere palen. Het is een mooi gezicht al de hoge huizen en vooral ook kleurrijk. Op een plek staat tussen wat grotere huizen een erg klein huisje op palen, misschien voor iemand die op kamers gaat?

Voor we bij het meer zijn varen we nog in een stukje niemandsland, af en toe zie je vissers met hun boten of hun netten in de weer. Uiteindelijk zien we het zelfs voor deze tijd uitgestrekte meer. Met heel veel kleine vissersbootjes, grotere vissersboten, plekken waar netten en kooien uitstaan en drijvende woningen/winkels en visboerderijen. Bij een van de winkels leggen we aan. Dit blijkt ook een visboerderij te zijn, maar ipv vis houden ze hier krokodillen. Deze liggen loom in hun kooien, er zit geen beweging in. Voor hun ook geen aantrekkelijke plek om te zijn, want boven hen is de winkel waar ze schoenen, tassen, riemen etc van krokodillenleer verkopen. Rob ziet een paar rode schoenen van krokodillenleer staan voor maar 300 $, maar Yvonne weet Rob tot rede te brengen. Even later varen we terug en stappen halverwege in onze auto en rijden nu door de “hoofdstraat” van de paalwoningen terug naar het hotel. Al met al een erg leuk uitstapje.

‘s Middags ga ik met Jacqueline nog even de stad in om nog wat kleine presentjes te kopen. Yvonne is over 3 dagen jarig, op zaterdag na onze terugkomst, en omdat wij er dan niet bij zullen zijn hebben we alvast voor haar wat gekocht. ‘s Avonds als we gaan eten in ons favoriete restaurant vieren we een klein beetje haar verjaardag. In het restaurant hangen al slingers, dus als wij dan ook nog het “lang zal ze leven” inzetten, moet deze vroege verjaardag voor Yvonne er een zijn om nooit te vergeten.

Geschreven door OpReisNaar