Na een goede nachtrust zitten we half negen aan het ontbijt. Omdat ons een lange en slopende dag wacht nemen we het er goed van. Toast met ei, fruit, yogert en een goede kop koffie/cappuchino, oh ja en ook nog wat nasi. We lopen van het hotel in 10 minuten naar de boot en varen met de “bus” over de Chao Phraya rivier naar onze eerste tempel van vandaag. Een kaartje voor de boot kost 15 Thaise Bath, welgeteld 50 eurocent. Het is erg leuk om je op zo’n manier te verplaatsen. Deze tempel, Wat Arun, is een 300 jaar oude tempel, ook wel de “Tempel of Dawn” genoemd en een van de mooiste van Bangkok. Twee uur verder en vele foto’s rijker nemen we wederom de boot en steken de rivier over naar “The Grand Palace”, dit complex is ruim 200 jaar geleden gebouwd. Hier hebben de verschillende Thaise Koningen zo’n 150 jaar gewoond. Nu wordt dit prachtige complex met het paleis en vele tempels bezocht door de toeristen. Hiervoor gelden wel bijzondere kledingvoorschriften. Geen blote benen en vrouwen geen blote hals en geen korte mouwen. Hieraan is natuurlijk gedacht, overal worden kledingstukken te huur of te koop aangeboden. Met hetzelfde toegangskaartje van het paleis gaan we met een bus naar het Koninklijke Theater voor een kortdurende, maar kleurrijke voorstelling. Aansluitend wandelen we naar de laatste tempel van vandaag, What Pho, die van de liggende Buddha.

De dag is inmiddels wel vergevorderd en we besluiten met de TukTuk naar het Hardrock Cafe te gaan. Als echte Hollanders nemen we met zijn vieren 1 TukTuk en scheuren hiermee, stijf tegen elkaar gezeten, maar wel goedkoop, door het drukke verkeer van Bangkok. Rob en Jacqueline kopen hier het nog ontbrekende speldje voor hun verzameling. In het restaurant van dit Cafe nemen we ons inmiddels traditionele biertje en een schaal met nacho’s. We zitten hier dicht bij een grote shoppingmall, MBK, en Rob heeft hier nog dringend boodschappen te doen. Hij wil hier een Rolex kopen. Na een rondje langs de verschillende horloge zaakjes, het nodige afdingen, slaagt hij erin hier tegen een redelijke prijs een mooi nep klokkie van Rolex te bemachtigen. Een echte vindt zelfs hij wat te duur. We nemen vanaf hier wederom een goedkope driewieler terug naar het hotel, even opfrissen, en dan ergens een hapje eten.

Rond half negen lopen we naar hetzelfde restaurant als gisteren. We hebben hier heerlijk gegeten en min of meer beloofd vandaag terug te komen. Er staan veel mensen te wachten op een vrij tafeltje en dus sluiten we maar aan in de rij. Al snel worden we opgemerkt door het personeel en worden met voorrang naar een tafel gebracht. Voor ons wel leuk, voor diegene die al wat langer wachten wat minder leuk. We nemen maar weer een lekker koel biertje en de nodige verschillende gerechten van de kaart. We zitten ditmaal bijna in de keuken en zien het personeel als een geoliede machine werken. De gerechten worden rauw klaargezet en de baas staat achter de wokpannen alles af te bakken. In de keuken is het een grote bende van vuile borden, lege flessen en etensresten. Het ziet er niet zo fris uit, maar het smaakt ons weer voortreffelijk. Met een rekening van omgerekend 50 euro, een vette handdruk van de baas, worden we uitgezwaaid door het personeel. Tevreden lopen we de straat uit en koopt Rob van een klein stalletje een granaatappel en peuzelt deze onderweg naar ons hotel op. Na zo’n lange dag zijn we moe en gaan graag naar bed want we moeten morgen heel vroeg uit de veren, we gaan door Bangkok fietsen.

Geschreven door OpReisNaar