Na de ellende rondom Iran en de USA zijn we niet over Iran gevlogen, maar wel over Irak. Maar goed, de vlucht is goed gegaan en we zitten nu op het vliegveld van Dubai. Er waren niet veel liefhebbers voor deze vlucht want er was voldoende ruimte om over meerdere stoelen te gaan liggen en dus een uurtje slaap te pakken. Op de nieuwe en ontzettend grote terminal in Dubai krijgen we de kans om de benen goed te strekken, we moeten bijna de hele hal door voor onze vertrekgate naar Bangkok. We vliegen met de grote Airbus 380, ben benieuwd hoe vol deze zit. Tegen 9 uur lokale tijd boarden we voor onze vervolgvlucht.

Met een behoorlijke klap zet de piloot dit grote vliegtuig tegen 7 uur ‘s avonds vrij hard op de landingsbaan op Airport Bangkok. Dat is even schrikken na een verder goed verlopen vlucht. We komen redelijk op tijd aan maar een forse rij bij de paspoortcontrole doet het ergste vrezen. Slim als we zijn sluiten we bij een op het oog korte rij aan. Helaas weet niet iedereen voor ons hoe je je vingers op de scanner moet leggen en duurt dat bij een passagier wel erg lang. Als daarna nog iemand komt die 1 vingerkootje mist zijn de rapen in onze rij helemaal gaar. Als wij aan de beurt zijn staat er achter ons helemaal niemand meer. Ook bij de bagageband zijn onze koffers al aan de kant gegooid. Gelukkig staat onze chauffeur er nog wel en ook mijn naam op haar bordje is bijna goed gespeld: Henk Waatch. Als we de auto eindelijk hebben gevonden rijden we naar het Hotel Royal Bangkok in Chinatown. Als we zijn ingechecked en onze koffers hebben weggebracht naar de kamer, lopen we nog de wijk in om een hapje te eten en wat te drinken. Rob proeft nog een lekker sateetje sprinkhaan voordat we plaatsnemen in een gezellig open lucht restaurantje met plastic tafels en plastic krukjes. Het eten en de koude biertjes zijn er verrukkelijk en de rekening is zoals verwacht laag. Even na twaalven gaan we terug naar het hotel om na een lange dag te genieten van een welverdiende nachtrust.

Geschreven door OpReisNaar