Even voor 9 uur staan we eindelijk beneden in het hotel om uit te checken. Eindelijk, want het duurt wel even voordat we beneden zijn. Onze kamer lag slechts op 6 hoog, maar met onze zware koffers nemen we toch de lift ipv de trap. Maar ja rond deze tijd gaat iedereen uitchecken of op stap, dus hartstikke druk. Met 3 kleine liften en 50 etages heeft dat wat tijd nodig. Elke keer als de lift op onze etage stopt is tie al bomvol. Af en toe lukt het dat er 1 van ons bij kan, maar voordat ik als laatste meekan, moet ik nog 3 keer de lift voorbij laten gaan. Het uitchecken stelt niets voor, op naar de hoek van de straat voor een taxi. Als er een taxi stopt “snapt” hij niet waar we heen moeten en rijdt door! Gelukkig stopt er direct een andere yellow Cab die ons wel meeneemt. Hij is erg boos op zijn collega, want taxichauffeurs zijn verplicht klanten mee te nemen. Jammer dat we zijn nummer niet hebben gezien, anders hadden we een klacht in kunnen dienen en had die chauffeur een forse boete kunnen verwachten. Onze chauffeur is afkomstig uit India en woont en werkt al tientallen jaren in New York City. Op de plek waar we nu instappen is het slecht een paar honderd meter van Ground Zero verwijderd. Op vragen van ons geeft hij ook aan dat hij toen een klant op ongeveer deze plek had opgehaald toen het eerste vliegtuig een van de torens invloog. Om dat te bewijzen laat hij het origineel van zijn rittenstaat zien van 9/11. Toen werd alles nog in een schriftje gelogd, tegenwoordig staat alles in de computer. De rit naar National, onze auto verhuurder, duurt met alle files een uur.

We hadden een mini SUV gehuurd, maar mochten gratis een klasse hoger uitzoeken. Dat doen we graag, want een ruime hoge auto voor de vele kilometers/miles die we gaan maken is wel prettig. We rijden weg met een blauwe Nissan Pathfinder, redelijk nieuw, nog maar net 8500 Miles op de teller. Op verzoek van Sanne rijden we eerst naar de outlet Woodburry, die vrijwel op onze route naar de Fingerlakes ligt, zo’n 100 kilometer ten noord-westen van New York. We beginnen met een lunch, want ontbeten hebben we nog niet, maar daarna gaat het shoppen echt beginnen. Na ruim een uur is de verbazingwekkende buit, ........... een pollepel van Creuset!!! Nou, laten we maar snel verder rijden, nog ruim 300 kilometer te gaan.

De route vandaag voert voornamelijk door groen gebied, de hele rit zien we eigenlijk alleen maar bossen en af en toe een rivier. Op de weg is het ook erg rustig, op zich wel fijn, want dat geeft wat tijd om te wennen aan de auto en de verkeersregels. Ook Sanne kruipt een stuk achter het stuur, want zij vindt het erg leuk in een ander land te rijden. Voor Jacqueline hoeft dat allemaal niet, zij zit lekker achterin en vindt dat wel prima zo. Tegen 6 uur rijden we Horseheads binnen en staan we voor ons hotel voor de avond. We besluiten dit keer wat makkelijks te eten en gaan naar de Wallmart om daar boodschappen te doen. We doen niet alleen boodschappen voor de avond, maar gooien onze auto ook vol met drank, fruit, yogert etc voor onderweg. Om dat koel te houden kopen we voor nog geen 3 dollar een piepschuimen koelbox, deze past precies achter de bestuurderstoel. Met een gebraden kip, salade en een flesje wijn gaan we naar de kamer. We hebben bordjes en plastic bekers gekocht, wie doet ons wat. De wijn is geen groot succes, dat lijkt meer op druivensap, maar de kip en salade zijn heerlijk. We ruimen de rommel op en maken ons klaar voor de nacht. Morgen gaan we naar Itahca, een plaats ten zuiden van het Cayugameer.

Geschreven door OpReisNaar