Na een goed ontbijt gaan we om 10 uur met de TukTuk op pad. Als eerste brengen we een bezoek aan het Koninklijk Paleis, voor 10 dollar pp, voor de hier geldende gewoonten een behoorlijke prijs. Ook hier gelden kledingvoorschriften. Op weg naar de ingang horen van Belgen dat de dames geen blote schouders mogen hebben en kleding tot over de knieën. Zij druipen af, wij niet, want Yvonne heeft een sjaal tevens vest dat ze aantrekt en we laten allemaal onze broeken en rokken zakken tot over de knieën. Dat loopt even rot, maar als we eenmaal binnen zijn trekken we de boel weer omhoog😀. Het complex waar het paleis gevestigd is bestaat uit heel veel gebouwen, erg mooie gebouwen. In sommige gebouwen mag je geen foto’s maken, maar het lukt ons toch een paar “illegale” shots te maken. Vervelend is echter dat een behoorlijk deel van het complex niet toegankelijk is. Dat geeft, vooral bij Rob, wat irritatie. Nog vervelender wordt het als achter ons geleidelijk het complex dicht gaat, het lijkt wel lunchtijd. Wij worden langzaam naar de uitgang gedreven. De lokale bevolking wordt als eerste gesommeerd door te lopen, daarna zijn ook wij aan de beurt. Nou dan hebben ze aan Rob een slechte. Rob beweegt zich uitermate langzaam over het terrein, zo langzaam dat op enig moment hij nog als enige rondloopt. Maar ook wij delven uiteindelijk het onderspit en moeten het complex verlaten.

Via het Hard Rock Café, wederom een pin voor Jacqueline en Rob, gaan we naar de volgende bezienswaardigheid van Phnom Penh, de Wat Phnom, tempel (Wat) op de heuvel (Phnom). Voor veel Khmers (95% van de bevolking) een zeer heilig plaats. En op nieuwjaarsdag een reden om bij deze tempel offers te brengen. Veel Cambodjanen hebben rode kleding aan, een teken van geluk en voorspoed. Na deze drukte wandelen we een stuk door de stad en langs de Tonle Sap rivier. Iets verderop lopen we over een markt. Naast gebruiksartikelen en groenten zien we in de hitte ook veel vlees en vis liggen. Als we er langs lopen stijgen de vliegen in grote getale op. Het is te smerig om aan te zien en ruikt ook bijzonder onaangenaam. We besluiten met de TukTuk terug te gaan naar het hotel. We maken vandaag vaak gebruik van de TukTuk. Voor de relatief korte afstanden die we moeten afleggen een vlot verplaatsingsmiddel. In doorsnee vragen de TukTuk chauffeurs pp 1 dollar, dus 4 dollar voor de rit. Om een beetje stoer te doen, zeggen wij dan 2 dollar en eindigen we op gemiddeld 3 dollar per ritje. Met ruim 30 graden en een felle zon toch behoorlijk veel beter dan te voet door de stad.

We blijven een uurtje of 2 bij het zwembad relaxen voordat we het naar het hoogtepunt van de dag gaan: een poppen show in het Shadow Theater. Een kunstvorm die al duizenden jaren in Cambodja bestaat. In de Rode Khmer tijd was dit verboden, en vele artiesten van deze kunstvorm werden vermoord. Hierna werd het schaduwpoppen theater weer nieuw leven ingeblazen. We hebben geen kaartjes dus zorgen we dat we er op tijd zijn. Een half uur voor aanvang staan we bij het theater en zijn gelukkig de eersten. 5 minuten later komt er nog een gezinnetje en....... dat was het. In een openluchttheater met 90 stoelen zijn slechts 7 kaartjes verkocht. Om 7 uur begint de voorstelling met muziek van een live orkest en even later krijgen we een mix van toneelspel en schaduwpoppen te zien. Ondanks de uitleg hebben we van de 1 uur durende voorstelling niet veel begrepen, maar wel genoten. Aan het eind mogen we met de artiesten nog op de foto. Het is bewonderenswaardig om te zien hoe enthousiast het 20-koppig toneelgezelschap is voor een 7-tallig publiek. Bij een restaurant in de buurt van ons hotel besluiten we de avond. Op advies van een Amerikaanse die een jaar in Cambodja heeft gewoond, neem ik een Khmer Amok Chicken, een werkelijk heerlijk gerecht. Na een goede kop koffie dan snel naar bed, morgenochtend worden we om 8 uur opgepikt en wacht ons een lange reis, met de nodige bezienswaardigheden, naar Siem Reap.

Geschreven door OpReisNaar