Om half zes gaat de wekker en klokslag 6 uur lopen we het restaurant in voor een snel ontbijtje. Nadat we zijn uitgechecked stappen we in het gereedstaande taxibusje richting het vliegveld. We rijden door de stad en zien, zoals we dat al de hele week in Vietnam zien, dat de voorbereidingen worden getroffen voor het Têt Nguyan Dan, het nieuwjaars- en lente feest in Vietnam. Het nieuwjaar is geen vaststaande datum zoals bij ons maar is afhankelijk van de maanstand en vindt ergens in januari of februari plaats en duurt 3 dagen. En waar wij, voor de Kerst weliswaar, op veel plaatsen kerstbomen kunnen kopen, staan hier overal, en dan meen ik ECHT overal, gele chrysanten of sinaasappel boompjes te koop. Op bijna elke hoek van de straat staan de bloempotten met wel 1 meter hoge chrysanten en nog hogere sinasappelboompjes te koop. En waar wij de kerstbomen in de auto stoppen, staan hier de grote planten achter op de brommer. Het Têt-feest is in Vietnam een echt familiefeest. Iedereen komt van heinde en ver en gaat terug naar de familie. Er worden aan de voorouders offers gebracht en er worden veel cadeaus en nieuwe kleding gekocht en vooral uitgebreid met elkaar gegeten. Bij het plannen voor onze reis hebben we bewust gekozen het Tet hier niet mee te maken, maar al door te reizen naar Cambodja. De verwachting is dat veel Vietnamezen rond Tèt reizen en mogelijk veel bezienswaardigheden niet open zijn.

We vliegen van Huè naar Ho Chi Minh Airport en arriveren “on schedule”. Na onze bagage van de band te hebben gepakt lopen we naar de uitgang op zoek naar onze chauffeur. Een klein Vietnameesje met mijn naam op een kartonnetje staat voor ons klaar. Hij lacht en groet vriendelijk, maar ik kan hem niet betrappen op 1 woord Engels, dat wordt wat voor onze 4 uur durende rit. Buiten wijst hij ons een plek aan op de stoep waar we moeten wachten als hij zijn wagen haalt. Even later komt hij voorrijden met zijn busje, en wat voor een busje, een business-busje. Als de schuifdeur opengaat zien we 4 luxe business-Seats, dat is een verwennerij!! Als we zitten en eenmaal rijden vraagt Rob om de champagne en maakt het drinkgebaar. Zoals ik aangaf is zijn Engels niets zo goed, want we krijgen 4 flesjes water aangeboden. Al gauw krijgen we ook een WiFi code aangeboden en een fris doekje, toch nog een beetje het business-class gevoel. Even later stopt de chauffeur vrij onverwachts en wijst op een tempel. Daarvan hebben we er al genoeg gezien, dus wij gebaren hem door te rijden. Dat vertikt tie, we moeten een foto maken. Yvonne zit het dichts bij de deur dus zij wordt naar buiten gestuurd. En nog voordat Yvonne terug is rijdt hij tot onze schrik verder, maar stopt toch net om de hoek. Terwijl wij wachten op Yvonne zien we een supermarktje, nog gauw even wat lekkers halen voor onze lange rit. Rob springt de auto uit voor wat chips en cola, maar de chauffeur roept “dok dok dok” en wijst op de winkel. Niet begrijpend kijken we hem aan, maar hij herhaalt wederom “dok dok dok!”. We kijken nogmaals naar de winkel en zien dat het een dierenwinkel is (dok dok dok is dus dog dog dog) we schieten in de lach en ook de chauffeur lacht hard mee, domme toeristen zal ie denken. Even verder stopt hij voor een echte supermarkt en Rob stapt weer uit voor wat boodschappen. Heel toepasselijk neemt Rob voor ieder van ons een warme hotdog mee🐶🐶🐶🐶

Voordat we buiten Ho Chi Minh (HCM) Stad de snelweg verlaten, stoppen we even voor een rustpauze voor de chauffeur. Het vervolg van de autorit gaat over een secundaire weg en helaas is deze erg druk. Los van het feit dat het niet erg snel gaat, zijn er veel momentjes, voor ons althans, dat de inhaalmanoeuvres maar net goed gaan. Laat in de middag komen we bij Aroma Beach aan, onze verblijfplaats voor de komende dagen. We hebben niet zoveel zin om vanavond nog weg te gaan dus besluiten we in het restaurant van Aroma Beach te eten. Met een heerlijke rode wijn in de hand en het geluid van de rollende golven op de achtergrond genieten we van een prachtige avond. We hebben een mooi en romantisch optrekje direct aan het strand. Sorry voor de lezers, maar ik verwacht niet dat we de komende dagen nog enige noemenswaardige activiteit zullen ontplooien 🙂

Geschreven door OpReisNaar