De wekker gaat om 5.30 uur, want vandaag gaan we vroeg op pad naar Sa Pa, een busrit van 5 - 6 uur (320 km). Om 6 uur checken we uit en krijgen een mooie ontbijtbox mee met koffie of thee. Vandaar gaan we met de taxi naar het Sapa Express vertrekpunt. Rond 06.30 uur vertrekken we in een ruime en luxe bus met zeer comfortabele stoelen en WiFi, dat gaan we wel redden. Tony, onze bus-host, geeft een korte introductie over zichzelf, de busrit en legt de verschillen uit tussen de diverse culturen. De Aussies komen altijd ruim op tijd, de Britten altijd te laat, de Duitsers en Japanners altijd stipt op tijd en de Vietnamezen komen wel of komen niet. Tony zegt: jullie hebben geluk, ik ben er en de chauffeur is een Japanner!!

Onderweg is het bewolkt en miezert het een beetje. We hebben het nog rustige Ha Noi over de brug verlaten, over de Song Hong, en rijden langs het vliegveld richting het noorden. Daar nemen we de bijna verlaten snelweg richting Phu Toh. Deze vrij nieuwe snelweg loopt door tot zo'n 50 km voor Sa Pa. Medio 2019 zou de snelweg volledig moeten zijn doorgetrokken naar Sa Pa. Nu nog volgen we secundaire wegen, dat vergt meer tijd, zeker in heuvelachtig terrein. Als we achter een vrachtwagen komen te zitten die in zijn 1 naar boven rijdt gaat dat erg langzaam. Dit erg langzame verkeer wordt dus ook regelmatig ingehaald. En dat is echt spannend! Zonder zicht op de volgende bocht gaat men inhalen, ze toeteren een beetje, en op goed geluk gaan ze voorbij. Wij hebben gelukkig een zeer nette chauffeur, die doet zoiets niet, toch? Op een moment duurt het hem ook te lang en gaat hij een vrachtwagen voorbij en, ja hoor, precies op dat moment komt er een vrachtauto van de andere kant. Onze chauffeur gooit onze bus net op tijd naar rechts, dat scheelde niet veel.

Rond 2 uur komen we aan in een bewolkt/mistig Sa Pa, op zo'n 1500 meter hoogte. We merken enorm veel bedrijvigheid in en rondom de stad. Overal ligt de weg open en verrijzen nieuwe gebouwen. Waarschijnlijk wil men de boel op orde hebben als de snelweg gereed is. Ook nu zien we al dat deze stad erg op toeristen is gefocust. Veel winkels, eettentjes en hotels/hostels. Doordat we iets later als gepland aankomen is onze taxi naar het hotel niet meer te vinden. Nu blijkt ons hotel, Sapa Highland Resort, niet zo ver weg te zijn, maar wel een stuk hoger! We sjouwen onze koffers de berg op en dan blijkt de hoofdweg ook volledig te zijn opengebroken. Boven bij het hotel aangekomen zien onze koffers er niet meer uit, trouwens wij zien er na dat gestouw ook niet zo florisant meer uit. Na enige onduidelijkheid krijgen we onze kamers, met een prachtig uitzicht over de stad (als er geen mist is).

Nadat we ons hebben opgefrist maken we een wandeling in de stad en nemen een drankje met een lekker loempiaatje erbij. Dat doen we bij Le Gecko, op advies van een collega van Jacqueline. Later op de avond gaan we nog wat eten, hier net om de hoek, en wederom tijdig naar bed. Morgen om 8 uur worden we opgepikt bij het hotel voor een hiking door de prachtige omgeving.

Geschreven door OpReisNaar