Vanmorgen zaten we om 07.15 in de eetzaal voor het ontbijt en het bedienend personeel keek echt naar ons uit. Er zat niemand in de eetzaal, ook niet toen we weggingen. Maar goed, het goede buffet was dus nog onaangeroerd, geen tekorten en geen wachtrijen bij ons omeletje. Na te zijn uitgechecked stapten we in ons busje op weg naar onze gecombineerde boot- en fietstocht. Twee minuten later waren we er al. We werden afgezet bij het floating restaurant waar we gisteren zo goed hadden gegeten. Een gids stond ons op te wachten en we stapten aan de achterzijde van het grote schip over op een kleinere boot.

We voeren verder de Mekongdelta op, maar hadden het sterke tij tegen, dat ging dus niet zo snel. Op zich helemaal geen probleem, het zonnetje scheen en met een lekker briesje over het water maakte dat we het goed naar ons zin hadden. Onze gids, Hin, vertelde over Ben Tre, de stad waar hijzelf geboren en getogen is. Verder stroomopwaarts vertelde hij over de bouwactiviteiten langs de rivier, de bedrijvigheid en nog andere kleinere wetenswaardigheden. Onze eerste stop was bij een oude steenfabriek. Hij vertelde hoe van klei mbv een pers stenen werden geperst, die vervolgens een paar dagen moesten drogen. Daarna werden ze gestapeld tot in de nok van de oven en na 4 dagen, als de oven volstond met zo'n 100.000 stuks, werd de oven dicht gemaakt en het vuur aangemaakt. De brandstof voor dit vuur bestaat uit de schilfers van de rijstkorrel. De oven wordt 2 - 3 weken tot ongeveer 900 graden opgestookt om vervolgens 3 - 4 dagen af te laten koelen. De stenen het dichts bij het vuur zijn vaak te verbrand en worden alleen nog voor de fundering gebruikt. Op dit complex, in beheer bij 1 familie, staan 8 ovens. De verwachting is dat als de vader stopt het bedrijf ook stopt, de overheid wil sowieso van dit soort vervuilende fabrieken af.

We vervolgen onze tocht en varen dieper de Mekongdelta op. De brede rivier is inmiddels een brede sloot geworden. In dit gebied staan veel kokosnootbomen en er worden dus veel producten van de kokosnoot gemaakt. Wij stoppen bij een klein bedrijfje dat zich bezig houdt met kokosnoten. Van het geperste vruchtvlees wordt met suiker een karamelsnoepje gemaakt, wij mochten die proeven waaraan pinda was toegevoegd, heerlijk. Ook worden er schoonheidsproducten, olie en diverse handige producten van de restanten gemaakt. We varen weer verder en komen bij ons eindpunt aan, hier stappen we over op fietsen om over een keurig verhard pad terug naar Ben Tre te fietsen, ongeveer 10 km. Bij het ophaalpunt van de fietsen krijgen we een kleine fruitlunch aangeboden en kunnen we kijken hoe een viertal dames rieten matten vlechten. Dit geestdodend werk doen zij snel en vakkundig, wij zouden er pijn van in de rug of knieën krijgen. Rond de middag komen we in Ben Tre aan en kunnen, na afscheid van onze gids te hebben genomen, direct instappen en rijden naar Ho Chi Min Airport voor onze vlucht naar Phu Quoc. We komen daar tamelijk vroeg aan, 15.00 uur, dus moeten we tot vertrek tegen half acht de tijd zien te doden. Net buiten het vliegveld zit een Starbucks, naast goede koffie en lekkere broodjes hebben ze ook een snelle WiFi, ook dat is wel prettig om mijn verslag weer up-to-daten. Bij deze alvast.

Als we willen inchecken worden we tegengehouden en gevraagd waar we naar toegaan. Ik spreek Phu Quoc op mijn beste Vietnamees uit: Pijoe Kok. De grondstewardess heeft geen idee en ik probeer nogmaals: pie-joe kòòòk..... en nog heeft ze geen cloe waar we heen willen. Een derde poging smoort ze in de kiem door ons vriendelijk doorgang te verlenen. Als we rond 20.10 uur take-off gaan en ik hoor de piloot zeggen dat we naar Poe Koe gaan, begrijp ik dat mijn Vietnamees nog wat verbetering behoeft. Een half uur later landen we al op het 300 km van Ho Chi Min stad gelegen eiland. Wederom staat daar iemand voor ons klaar en 20 minuten later zijn we in het hotel. We kunnen nog wat eten, maar dan wel direct bestellen, koffers wegbrengen en direct weer terug. We hebben wel trek dus 5 minuten later zitten we aan tafel. En direct begint het te onweren en even later hard te regenen. Een lekker verfrissende bui denk ik, maar Nicole en Jacqueline verwachten dat het de komende dagen onafgebroken zal gaan regenen. We zullen zien. Als we teruglopen naar onze kamer licht het af en toe nog op, maar het is wel droog.

Geschreven door OpReisNaar