We ontbijten om 08.30 in de gemeenschappelijke openlucht ruimte. Brood met diverse belegsoorten, deels zeer herkenbaar Nederlands. De kaas is er en zoetigheden zoals een potten jam en chocopasta. Er is ook voor iedereen een heuse pannenkoek met stroop of poedersuiker. Rond 10 uur verzamelen we voor een wandeling door het dorp. Onze gids Jeffrey is een makkelijke prater en verteld ons veel over de dagelijkse gewoonten, maar ook over de rituelen na overlijden. Na het overlijden wordt er door de familie rondom het lichaam gedanst, muziek gemaakt en natuurlijk gegeten. De dag daarop vindt de begrafenis plaats op de lokale begraafplaats. Na een week komt de familie bijeen en maakt afspraken over de rouwrituelen voor het eerste jaar na overlijden. Na 1 jaar wordt er een hut gebouwd en wordt een feest gepland ten teken dat de rouwperiode is afgelopen. We lopen verder en krijgen te horen hoe van een Casave soep en een soort koek worden gemaakt en zien alle bijbehorende keukengereedschappen. Daarna komen we langs de souvenierswinkel en vervolgens bij de timmerman die bankjes maakt in de vorm van een krokodil of luipaard. We wandelen verder naar de lagere school waar de dochter van Jeffrey op school zit. Hierna wandelen we langs het strand terug naar onze accommodatie, waar we tegen half twee gaan lunchen. Tegenover onze kamer is een timmerman zelf een bootje aan het bouwen. Els is hierin natuurlijk geïnteresseerd en hij krijgt dan ook de nodige vragen van haar. Geduldig beantwoord hij deze vragen, maar gaat ondertussen gewoon verder met zijn werk.

Na de lunch varen de liefhebbers naar de tijgerzandbank, deze ligt voor de kust op ruim een uur varen. Onderweg komen we in volle zee een parend schildpadden paartje tegen. Hoe ze het doen weet ik niet, maar het duurt niet lang of ze laten elkaar gaan en zwemmen ieder een eigen kant op. Ondanks dat onze motor uit was vermoed ik toch dat we zelf de schuldigen zijn. Even later komen we bij de zandbank aan, deze ligt voor een deel nog boven water, maar is bij laag water natuurlijk een stuk groter. We blijven er een uurtje en maken een wandeling op dit rustige mooie eilandje. De hond Donna, van onze medereizigers, is ook meegegaan en geniet enorm. In de boot gaat ze van links naar rechts, poten op de rand van de boot en dan weer op de schoot van de eigenaren. Ze is als eerste op de zandbank en rent er meteen op los en we zien haar in de verte rustig een grote boodschap wegleggen. Die kant moeten wij dus niet op. Als we weer terugvaren staan de golven en de wind haaks op de boot, dat betekent dat we met regelmaat een flinke waternevel over ons heen krijgen. Gelukkig schijnt de zon en als we eenmaal de rivier opdraaien keert de rust weer en drogen we weer snel op.

's Avonds na het diner krijgen we een cultureel avondprogramma voorgeschoteld. Onze gids en een aantal van zijn dorpsgenoten proberen de specifieke Caribe cultuur levend te houden. Zij vormen een dans- en muziekgroep en vanavond zijn wij hun gasten. Vooraf, tijdens en na de verschillende dansen legt Jeffrey uit wat we allemaal zien. Daar de Carib-indianen een volk is dat zeer dicht in en tegen de natuur aan leeft, gaan veel van hun liederen over deze natuur oa over dieren. Ook wij gaan nog even met de beentjes los, want we worden allemaal geacht de verschillende dansen met de bijbehorende bewegingen uit te voeren. Niek blijft hiervoor gevrijwaard, "want hij mag filmen". Volgens mij heeft ie Jeffrey omgekocht! Na afloop van de voorstelling kunnen we wat handwerk kopen waarmee we eigenlijk deze groep sponsoren. Tot slot gaan we nog even "Parboreren", een Parbo biertje drinken voor we naar bed gaan.

Geschreven door OpReisNaar