Deze eerste regels worden geschreven op zo’n 12 km hoogte boven de Atlantische oceaan. Gisterenavond zijn we door Sanne weggebracht naar hotel van de Valk bij Schiphol, daar treffen we onze medereisgenoten Nicole en Ivo. Na een gezamenlijke maaltijd, tegenwoordig wel iets beter als de friet/kroket en appelmoes, vertrekt Sanne weer naar huis en nemen wij nog een afzakkertje voor we gaan slapen. Heerlijke grote kamer trouwens met een heerlijk bed en een heerlijke stortdouche.

Om 06.30 uur zitten we aan het waarschijnlijk laatste echt goede ontbijt, want dat stelt in Amerika vaak niet zoveel voor. Van de Valk kent een Schiphol shuttle, daar hebben we wel plaatsen voor moeten reserveren, maar dat is maar goed ook, want zo vroeg zit de bus helemaal vol. Op Schiphol aangekomen lopen we met onze bagage naar de vertrekbalie van American Airlines om in te checken en de koffers af te geven. Dat loopt toch niet zo soepel! We moeten op een terminal inchecken en vervolgens onze bagage zelf afhandelen. Daar gaat het fout. Er zijn voldoende punten om je bagage afhandeling te doen, echter ik gebruik het scherm rechts voor de registratie in plaats van het linkerscherm. Hierdoor blijkt, achteraf, dat ik de koffer van Nicole onder mijn naam heb geregistreerd. Als we de enige waren geweest hadden we dat nog wel kunnen oplossen, maar inmiddels staat links van mij iemand die “mijn” scherm gebruikt. Verwarring alom dus. En we worden geadviseerd om naar de balie te gaan om de boel op de old fashioned way, de balie met medewerkster, af te handelen. Daarna verloopt alles vlotjes, douane etc, denken we, want net voor het boarden we opgeroepen naar de balie te komen omdat onze koffers verkeerd zijn gelabeld. De vier koffers hebben per twee dezelfde naam, dat is voor ons geen probleem, maar is blijkbaar niet de bedoeling. Ter plekke worden nog 2 unieke kofferlabels afgedrukt, deze moeten we bij het vliegtuig zelf aan de grondstewardess afgeven en worden onze koffers, als het goed is, juist gelabeld.

Inmiddels zitten we ruim 4 uur in de lucht en hebben we net ons eerste drankje en onze lunch achter ons. We vliegen op het moment van schrijven net ten zuiden van Groenland, Alluitsup Paa, richting Canada. Rond Goose Bay, voor militairen een bekende vliegbasis, vliegen we Canada binnen, om van daar uit door Canada hartje Amerika in te vliegen voor onze overstap in Dallas. Na een stop van een kleine 3 uur vliegen we verder en zullen vroeg in de avond in Las Vegas aankomen. Ik hoop dat onze huurwagen klaarstaat en dat we spoedig naar het Hard Rock hotel kunnen gaan we onze eerste overnachting in Amerika!

Na ruim 10 en 1/2 uur vliegen staan we eindelijk in Dallas. Eerst moeten we langs de APS, Automatic Passport System, ons aanmelden om ons vervolgens te melden bij de immigration officier. Dit APS zou de wachttijden aanmerkelijk moeten verkorten, maar dit blijkt toch niet helemaal te kloppen. A la de Efteling worden we van de ene wachtrijslang naar de andere gestuurd. Bij het eind gekomen staan we bij slechts een paar Immigration Officers, waar er vroeger tientallen zaten. Het APS is dus meer een bezuinigingsmaatregel dan een verbetering van het proces. Nu onze koffers nog halen en weer aanbieden voor de binnenlandse vlucht. Van onze bijna 3 uur overstaptijd houden we uiteindelijk maar 3 kwartier over. Snel boarden voor de laatste 3 uur naar Las Vegas. We kunnen lekker ruim zitten want het vliegtuig is niet helemaal vol. Na een snelle check-in bij Alamo staat een spiksplinter nieuwe Dodge Minicaravan al klaar. Op naar het Hard Rock hotel voor onze eerste overnachting. In het hotel eten we nog een Taco schotel met een wijntje/biertje/colaatje en gaan vervolgens na 24 uur wakker te zijn geweest erg vermoeid naar bed.

Geschreven door OpReisNaar