Om 9 uur zitten we aan het ontbijt, helaas lijken de broodjes per persoon uitgeteld, want als we er extra vragen krijgen we er maar een. Maar goed het ontbijt is verder heerlijk, we komen niets tekort. Vandaag gaan we fietsen en krijgen een route van nog geen 15 km, maar dat blijkt met onze tussenstops en veerboot overgangen toch zo’n 4 uur in beslag te nemen. Bij deze hoge temperaturen lang genoeg. Naast de fietsen krijgen we ook 4 Vietnamese hoofddeksels aangeboden tegen de verzengende zon. Rob vindt dat maar niks en weigert deze op te zetten, de anderen maken gretig gebruik van dit hoofddeksel. Nog voordat we goed en wel van start zijn gegaan vangt de hoed van Jacqueline wind en slaat voor haar ogen waardoor ze bijna de sloot in rijdt. Dan maar verder zonder hoofddeksel.

We fietsen de 200 meter lange oprijlaan terug naar de “hoofdweg” en slaan daar links af. Deze weg volgen we zo’n 5 km en staan dan voor het pontje over de Ham Luong River naar een eilanden groepje in de rivier. Hier houden we dan maar meteen een break voor een colaatje. Terwijl we daarvan genieten koopt een jong koppel een paar ijsjes en gooien de papiertjes achteloos over het hek. Ik moet ook eerlijk zeggen dat er geen prullenbak staat, maar het tekent voor ons toch wel de wijze waarop vele Vietnamezen omgaan met hun vuil. Dat ligt overal en helaas lijkt niemand zich erom te bekommeren. We drinken ons drankje rustig op en laten het eerste pontje voorbijgaan. Een kwartier later stappen we op en betalen, jawel, 2000 dong pp (8 cent) voor de overtocht, dat zijn nog eens prijzen!! We fietsen de eilandengroep op en stoppen regelmatig voor een fotootje. Het eiland zou bekend moeten zijn voor het verwerken van kokosnoten, maar daar zien we helaas weinig van. We proberen een alternatieve route en hopen zo hiervan toch wat te zien. We rijden verkeerd en rijden een doodlopend pad in. Als we om willen draaien worden we tegengehouden door een Vietnamees. Druk gebarend en met veel Vietnamese woorden lokt hij ons mee zijn tuin in. Eigenlijk willen we omdraaien, maar dat lukt niet echt, dus lopen we toch maar mee.

Uit zijn tuin plukt hij sinaasappels en biedt ons deze aan. Als we nu toch weg willen gaan worden we wederom gemaand nu mee naar binnen te gaan. We moeten gaan zitten en hij praat honderd uit. Even later komt ook een oudere man binnen die we ook niet verstaan, hij maakt gebaren dat we met hem moeten drinken. Gelukkig komt even later een jonger meisje binnen die voor ons totaal onverwacht uitstekend Engels blijkt te spreken. Dan wordt alles snel duidelijk. De familie is bij elkaar voor het Tet feest en er wordt dan veel gegeten en gedronken. Het is ook in deze traditie dat men anderen te eten en drinken aanbiedt. We blijven nog even zitten en wisselen over elkaar informatie uit. We worden uitgenodigd voor het eten en wat te drinken. We slaan dat echter beleefd af en stappen op de fiets voor het vervolg van onze fietsrit. We gaan echter niet weg voordat er een aantal groepsfoto’s zijn gemaakt. De moeder des huizes (vermoeden wij) die net op haar brommer thuiskomt wordt niets vermoedend naar voren getrokken en moet ook op de foto. Even later zitten wij weer op de fiets en pakken de veerboot terug en komen ongeveer een half uur later bij ons verblijf aan. Voor we gaan eten kijken we nog naar de Sunset. Helaas is deze niet erg spectaculair, desondanks maakt de fotocamera er nog een aardig plaatje van.

Op veel plaatsen in de Mekong is luide muziek te horen, ook nu, terwijl ik schrijf, probeert iemand krampachtig melodie te houden in een nabijgelegen karaoke-bar. Dat lukt niet echt, maar wie vertelt het haar? Bij het schrijven van het verslag de afgelopen dagen lig ik vaak met een extra kussen in mijn rug op bed, niet altijd even handig. Vanavond heb ik de luxe van een hangmat op ons terras, heel relaxed😀

Geschreven door OpReisNaar